Soft // m.y.g ✔

11

Andirito parin kami sa loob ng hospital, hindi parin gumigising si Yoongi at mas lalo akong nag-alala.

Pinipilit ng nanay ni Yoongi na umuwi ako at mag-pahinga dahil nararamdaman niya ang aking pagod. Pero hindi ako umuwi dahil gusto kong makita si Yoongi na imulat ang kaniyang mata at sabihin sa'kin na okay siya.

Hindi ako aalis hangga't hindi siya gumigising.

"Y/N? sigurado ka 'bang hindi ka uuwi? Pwede ka namang bumisita dito bukas. Baka pagod ka na. Tsaka, uuwi na rin ako dahil marami pa akong gagawin. Marami kasing pinapa-gawa si Sir. Lee eh." Tanong ni Yoonmi at humikab.

Nasa loob kami ng hospital room ni Yoongi na hindi pa gumigising. Napag-pasiyahan nila tita na umuwi dahil marami pa silang aasikasuhin sa kanilang opisina. Naiwan kami ni Yoonmi dito para bantayan ang kaniyang kapatid.

"Ganon 'ba? Sige, umuwi ka na. Ako na ang babantay kay Yoongi. Mukhang marami ka talagang gagawin eh." Saad ko. Nanlaki naman ang mata ni Yoonmi at umiling.

"No, wag na Y/N. Baka ma-abala ka pa, nakakahiya." Sabi ni Yoonmi. Ngumiti ako at inayos ang aking upo sa upuan katabi ng kama ni Yoongi. "Di'ba sinabi ko na hindi ako aalis hanggat hindi ko nakikita si Yoongi ng gising? Sige na, ako na ang bahala." Sabi ko.

Yoonmi sighed and stand up, fixing her things and put it on her bag. She looked at me and smiled, "thanks, Y/N. I owe you." Lumapit siya sakin, "balitaan mo nalang ako kapag gising na si kuya ah? Take a good care of him." Hinalikan niya ang noo ng kaniyang kuya na mahimbing ang tulog.

"Mag-ingat ka ah, lalo na't gabi na." She nodded, "i will."

Binuksan niya ang pinto, pero bago pa 'man siya lumabas,

I saw Yoongi's finger moved.

Nanlaki ang aking mga mata at agad na tinawag si Yoonmi.

"Yoonmi! Yoonmi! Si Yoongi, g-gising na siya!" Agad akong tumayo sa aking upuan at tinawag si Yoonmi. Nagulat siya at lumabas para tumawag ng doktor. Bumalik naman ako kay Yoongi na mulat ang mata.

"Aghh, a-asan ako?" He asked weakly. His eyelid are half open because of the light. He tried to roam his head around but i stopped him, "m-mag-pahinga ka muna. Alam 'kong nang-hihina ka pa." Saad ko at bigla siyang tumingin sa'kin.

"Y/N? a-anong ginagawa mo dito?" He asked. Somehow, i felt a pain on my heart, like someone pinched it hard. He don't want me here?

Isina-walang bahala ko na iyon at bigla akong may narinig na sigaw mula kay Yoonmi. "Dito, doc! Gising na ang kapatid ko!" They entered the room, agad na pumunta ang doktor at chinek ang condition ni Yoongi.

"His heartbeat seems fine now. And his condition is getting better. Kailangan niya pa nang kaunting pahinga at enerhiya para maka-uwi na siya. Pa-inumin niyo siya nang gamot na ire-reseta ko mamaya at pa-kainin niyo siya ng healthy foods." Saad ng doktor. Yoonmi and I sighed at the same time. Salamat sa diyos, at tuluyan nang gumaling si Yoongi.

"Salamat ng marami, doc. You help us alot." Yoonmi bowed.

"Well, it's my job to take care of the patients. I gotta go now, marami pa akong pasyente na iche-check." The doctor bowed to us, we also did the same.

Nang umalis na ang doctor, biglang pumunta si Yoonmi sa kapatid niya, "Kuya? Kamusta ka na? Ayos ka lang ba? Gusto mo ba ng tubig? Gusto mo kumain? Gutom ka na--" Yoongi stopped her by putting his hand in her mouth. Natawa siya at nag-thumbs up.

"Ayos na ako, sige na. Umalis ka na baka marami ka pang gawin. Paki-puntahan din sila mommy dito bukas, okay? Ayoko munang makarinig nang mga sigaw." Natawa niyang sabi.

Masaya parin siya kahit nasasaktan siya, ng dahil sakin...

"O-okay kuya, basta kumain ka ah? Tsaka inumin mo yung mga gamot na ipapa-inom sa'yo ng doktor." Hinalikan ni Yoonmi sa pisnge ang kuya niya saka tumingin sa'kin.

"Please take care of kuya. Babalik din ako agad kapag natapos ko na ang gagawin ko." Niyakap niya ako at ngumiti kay Yoongi sabay umalis sa silid.

There's a awkward silence but i decided to break the thick air. Bumaling ang tingin ko kay Yoongi na nakahiga ng maayos, he looks fine. Parang kumurot sa puso ko nang makita ko siyang nahihirapan umupo, kaya tinulungan ko siya.

"Thanks, for staying para alagaan ako. You may leave now, i'm now fine tho.." sabi ni Yoongi na hindi tumitingin sa'kin.

Galit ba siya?

I bit my bottom lips as i started to tear up a bit. Naka-yuko lang ang ulo niya at para siyang walang intensiyon na tumingin sa'kin.

Fuck, that hurts. Well, you deserve it because you're stupid.

"Nagugutom ka na ba? Bibili ako ng pagkain para sayo. Nauuhaw ka ba? Kailangan mo ng tu--" he stopped my words.

"No, i'm okay. I'm fine, i still breath regularly. You don't have to worry about me. I'm fine, you can leave if you wanted to." He said. I felt my heart crushed as if it was hit by a hammer multiple times.

So ayaw niya akong makita? Fuck, it fucking hurts.

Tumulo ang isang butil ng luha sa aking mapulang pisnge pero agad ko itong pinunasan, buti nalang at naka-yuko si Yoongi at hindi niya nakita iyon. I don't want him to see me cry.

"S-sabihin mo lang kung may kailangan ka. I'm here to help you." Gusto ko siyang yakapin, tumabi sa tabi niya, halikan, at sabihin kung gaano siya katanga sa pag-reject niya sa kanya. Kung hindi lang talaga ako takot noong araw na iyon, edi sana wala kami dito ngayon.

Third Person's POV

Yoongi nodded and looked up at her, smiling as if he doesn't experience the pain he's having right now. For the first time for this day, he looked at her pretending to be happy. Her heart beat a million miles.

"I'm okay, really. Are you tired? You should rest. Sige ka, hindi ka na gaganda pag iyang eyebags mo ay lumuwa hanggang tuhod mo." Tumawa siya, there he is, the goofy and soft Yoongi that she know. That she fell inlove for.

"I need you to rest, Y/N. You looked tired, really. I know that you took care of me 24/7 kasama si Yoonmi, and i'm sorry for that. You should sleep a bit, there, you sleep at the couch and lemme take care of myself. Don't worry, malakas na ako ngayon." Yoongi said. How can he care for her when she gave her pain? He's such an caring person, i don't deserve him.

"A-are you sure?" Matipid niyang tanong, malakas kasi ang pag-tibok ng puso nito at hindi parin maalis ang imahe ni Yoongi na naka-ngiti. Damn, she's really inlove with this nerd man.

Yoongi nodded and grab an apple. "Yeah, you lay on that couch and sleep. Oh, and you can switch off the lights. I knos you hate it when the light is on when you sleep." Saad niya at kumagat sa apple.

She smiled, lahat talaga ng ayaw at gusto niya ay alam ni Yoongi.

"No need. Okay na 'yan. I can cover my face with the pillow." Sabi ni Y/N at humiga sa sofa na sobrang lambot. Lumuwag ang hininga niya ng maramdaman ang malambot na bagay sa kaniyang likod. Finally! I can sleep.

"Good night Y/N, sleep well." Saad ni Yoongi.

"Good night also, yoongs." Then she drifted off to her dreamland.

•••

"I love you..."

~
Shete, are you for real? This book hit 1k views? Wow, you really guys are the best.

Sorry for the late update, i've been busy this past few months/days. Don't worry, babawi ako next time. Hahaha

I love you guys so much. Thank you so much for 1k reads. You don't know how much i am happy. Hahaha

💜💜💜