Super Wizards (Dylmas)

Rozdział 2

Perspektywa Liam:

Kiedy już wkurzony na maksa Thomas opuścił salon zorientowałem się, że wszyscy oprócz mnie no i tego którego imienia nie wymówię ponieważ jestem na niego obrażony do końca życia . Przecież on zjadł moje śniadanie i przez niego będę głodny do obiadu.Dobrze wie ,że mam zakaz gotowania czegokolwiek od czasu gdy ostatnio spaliłem pół domu robiąc gofry.Moje jednak bardzo ambitne przemyślenia przerwał jednak ten ułom o którego istnieniu chwilowo zapomniałem.

-Mam pomysł! Obejrzymy Supernatural na Netflixie!?-wykrzyknął podekscytowany.

-Czy ty poważny jesteś?! Nic nie będę z tobą robić przynajmniej przez tydzień, przez ciebie Thomas jest na mnie zły.

-Przejdzie mu. No weź dziś będzie finał sezonu, zrobię popcorn.

-Popcorn? Trzeba było tak od razu mój najlepszy przyjacielu.

On tylko uśmiechnął się zwycięsko i odszedł ostrożnym krokiem w stronę kuchni co chwilę się oglądając się na mnie przez ramię jakby trochę bał się być do mnie odwrócony tyłem.

No cóż trzeba było trzymać go w niepewności co do tego czy mu wybaczam jego karygodny czyn czy też jeszcze nie.

Perspektywa Brad:

Kiedy rano do kuchni wszedł Thomas i oberwał w twarz myślałem, że spadnę z krzesła prosto na podłogę.Poważnie. Ale musiałem się ogarnąć bo wiem ,że on potrafi się okropnie mścić kiedy ktoś się z niego śmieję czy go zdenerwuję.

Niestety nie mogłem dalej oglądać codziennej porannej komedii pt: ,,Kłótnia w salonie'' ponieważ musiałem iść dziś do szkoły. U nas w domu do szkoły chodzę tylko jeszcze ja no i Scott ale on już studiuje a ja wciąż męczę się na ostatnim roku Liceum.

Wyruszyłem szybkim krokiem na przystanek i czekałem na autobus który miał mnie zawieść do szkoły.

Po jakimś czasie dołączyła do mnie moja najlepsza przyjaciółka Brenda. Naprawdę jest cudowna.Już pierwszego dnia w liceum się zaprzyjaźniliśmy bo dziewczyna się za mnie biła co jest dość niecodzienne ale w końcu powiedziała mi, że potajemnie trenuje różne sztuki walki i obiecała mnie bronić przed szkolnymi łobuzami którzy mnie nie lubili od tego feralnego dnia. Zawsze przynosi mi lekcję gdy jestem chory lub po prostu nie mogę przyjść do szkoły ja z resztą robię to samo dla niej.

Chociaż raczej słowo wpadła opisuje bardziej tę sytuację bo biegła ona przed siebie z szerokim uśmiechem i skoczyła mi na plecy czego się absolutnie nie spodziewałem więc oby dwoje już po chwili leżeliśmy na chodniku czym ona jednak się nie przejęła bo przytuliła mnie na powitanie i zaczęła przejęta opowiadać mi o swoim nowym chłopaku który jak sądzę bo słabo zrozumiałem z tego potoku słów ma na imię chyba Dylan ale mogę się oczywiście mylić.

Bardzo ucieszyłem się z jej szczęścia i pogratulowałem oraz życzyłem powodzenia.

Następnie chcąc zabić czas opowiedziałem jej o sytuacji z rana i o tym jak bardzo nie chciało mi się dziś wstać przez co Liam musiał wylać na mnie wiadro lodowatej wody na co ona szczerze i głośno się zaśmiała.

Po paru kolejnych minutach rozmowy zorientowaliśmy się,że wszyscy już wsiedli a nawet zdążyli odjechać z przystanku czego my nawet nie zauważyliśmy.

Więc wyruszyliśmy pięć kilometrów pieszo wiedząc, ze na bank nie zdążymy nawet na drugą lekcje. 

Koniec rozdziału drugiego xxPaulaxx