Zawgyi....
"မင္ဂ်ီ နင္ပန္းခ်ီကိုဘယ္လိုလုပ္မွာလဲ
ျပန္ဆြဲလို႔အခ်ိန္မမွီရင္မဆြဲနဲ႔ဟာ နင္ပင္ပန္းတယ္
ၿပီးေတာ့ဒီကိစၥကနင့္အမွားမပါဘူး ဟိုမင္းသား
ေၾကာင့္ ..."
"ထားလိုက္ေတာ့ ပန္းခ်ီကိုစိတ္မပူနဲ႔
ငါလုပ္ႏိုင္တယ္ "
"တကယ္လား''
"ေဆာင္း၀မ္နင့္သူငယ္ခ်င္းကိုယံုစမ္းပါ
ေစာင့္ၾကည့္လိုက္ ငါ့ပန္းခ်ီကိုျမင္လိုက္တာနဲ႔
ပထမဆုတန္းေပးေစရမယ္"
ေဆာင္း၀မ္သိပါတယ္သူ႔သူငယ္ခ်င္းဟာ
သူ႔ရည္ရြယ္ခ်က္ကိုလံုး၀လက္မေလ်ာ့ဘူးဆိုတာ
"ဟုတ္ပါပီ လာ လက္ေဝ႔ွခန္းမကိုသြားရေအာင္
ငါကိုယ္လက္လႈပ္ရွားခ်င္လို႔"
"အိုး တပြဲေလာက္စိန္ၾကမလား "
"ေက်ာင္းေရ႔ွကေတာ့ပုကီ အိုေခလား"
"ႀကိဳက္သြားပီ "
ဟန္ေယာ့ ခရစ္ကင္း ေဂ်ာင္ဆူတို႔သံုးေယာက္
ေက်ာင္းထဲကျပန္ထြက္လာေတာ့တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ၾကည့္ၿပီးသက္ျပင္းခ်လိုက္ၾကတယ္
သူတို႔သူငယ္ခ်င္းကိုထိတဲ့မိန္းကေလးကို
သြားေစာင့္ၾကည့္ခဲ့ေပမဲ့ ဟိုကလက္ေဝ႔ွထိုးက်င့္ေနတာအမေလး ၾကက္သီးေတြေတာင္ျဖန္းခနဲ
မိန္းကေလးဆိုေတာ့နည္းနည္းေလးေျခာက္လိုက္ရင္ရပီထင္တာ သူကေတာင္ကိုယ္ေတြကိုျပန္လုပ္သြားၪီးမွာ ဟင့္အင္း မလုပ္ဘူး
ဟန္မင္ဂ်ီအိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ဧည့္ခန္းထဲမွာ
သူ႔အေဖနဲ႔အေမကသစ္သီးထိုင္စားေနတယ္
"omma ....appa...''
"omo မင္ဂ်ီသမီးျပန္လာၿပီလား လာ
သစ္သီးလာစား ၿပီးမွေရခ်ိဳး "
"omma သမီး partyကိုမလိုက္ဘူးေနာ္
အခ်ိဳမသပ္နက္ "
"ဟုတ္သားပဲ မိန္းမရယ္ သမီးက
လိုက္မွမလိုက္ခ်င္တာ ၿပီးေတာ့
အဲဒီလိုပြဲမ်ိဳးေတြလည္း
သမီးကသြားေလ့သြားထမွမရိွတာ
မေခၚသြားစမ္းပါနက္ "
"သားအဖႏွစ္ေယာက္တေလသံတည္း မရဘူး
လိုက္ရမယ္ ဒီတခါပြဲကအေရးႀကီးတယ္
ဘုရင့္မယ္ေတာ္နဲ႔မိဘုရားႀကီးတို႔လည္းပါမွာ
တခါတည္းမိတ္ဆက္ထားရေအာင္ လို႔"
YOU ARE READING
Hello! My Fate
Randomဟြာခ်င္းဟာ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားတစ္ၪီး သူဟာတေန့မွာအပ်င္းေျပ gameေဆာ့ရာက universeတခုရဲ့black holeထဲက်သြားတဲ့အခါ...... ဟွာချင်းဟာ တက္ကသိုလ်ကျောင်းသားတစ်ဦး သူဟာတနေ့မှာအပျင်းပြေ gameဆော့ရာက universeတခုရဲ့black holeထဲကျသွားတဲ့အခါ......
