إغتصب حقى

الفصل السابع

كانت واقفه بترتعش من الخوف بسببه ومش عارفه ترد تقول إيه...

حازم بعصبيه:"هو إنتى مابتسمعيش؟ وكمان مش بتشوفى؟!!"

مروه بدموع مكتومه وهى بتبص فى الأرض:"أن..أنا آسفه."

حازم بعصبيه:" بره."

مروه بعدم إستيعاب وهى بتبصله:"هاه؟"

حازم بصوت جهورى:"بقولك بره."

خرجت من الأوضه وبدأت تعيط بسبب طريقة كلامه معاها قدام الكل...وطلعت على مكتبها...بعد فتره بسيطه كان بيحاول يهدى نفسه وبص للكل...

حازم بعصبيه:"بتتفرجوا على إيه؟ الإجتماع خلص يلا كله يشوف شغله."

خرج الكل فى هدوء وهو قعد فى مكانه ومسح على شعره بضيق وبص للفنجان إللى مكسور على الأرض ولقميصه إللى متغرق قهوه...

حازم بشرود:"كويس إنها كانت دافيه وإلا كنت إتحرقت."

أخد نفس عميق وبدأ يشيل الفنجان المكسور من على الأرض...وبعد فتره بسيطه رماه فى الزباله وطلع للدور التاسع..كانت قاعده بتعيط فى مكانها وبتحاول تاخد نفس عميق عشان ماتتعبش أكتر لحد ماقطع لحظتها صوته إللى وقف الدم فى عروقها...

حازم بجمود:"تعالى معايا."

مروه بإستفسار وهى بتبصله بعيونها إللى كلها دموع:"فين؟"

مسك دراعها جامد من غير مايرد عليها ودخلوا الأسانسير وطلعوا للدور العاشر ..خرج من الأسانسير وهو لسه ماسكها من دراعها ودخل بيها على مكتبه الكبير ورماها على الكنبه ، وقفل الباب وراه. ..

مروه وهى بتبلع ريقها بخوف:"عايز إيه منى؟"

حازم بضيق:"إنتى مش مظبوطه ليه؟ فيكى إيه؟"

مروه بعدم إستيعاب:"مش فاهمه، ح..حضرتك تقصد إيه؟"

حازم وهو معقد حواجبه:"تعرفى إن أكتر حاجه بكرهها فى حياتى هى الست الضعيفه ، وقلة النظام."

مروه بحزن:"بس أنا مش ضعيفه."

حازم بضيق وهو بيقرب منها:"المهم أنا مش جايبك هنا عشان نقعد نرغى ، أنا جايبك هنا عشان آخد حقى."

بصتله برعب لما سمعت آخر كلمه وبدأت تتنفس بسرعه وبدأت تعيط ودخلت فى نوبة صريخ...

مروه بصراخ وهى بترجع لورا:"لا يا يوسف لا لا ، لا يا يوسف ، عشان خاطرى لا ، أرجوك لا ماما يا يوسف ماما."

سندت على الحيطه إللى وراها وقعدت على الأرض وحضنت نفسها وكملت...

مروه بدموع مع صراخ:"لا يا يوسف إبعد عنى ، أرجوك ماما هتموت ، ماما هتموت ، يوس..سف ."

إتصدم من حالتها وقرب منها ونزل لنفس مستواها على الأرض..

حازم بحزن وهو بيبصلها:"مروه ، فوقى."