All life she had lived in misery, playing hide-and-seek with her tremendous past. She had no friends, or-so her friends have left her. One day, after mysteriously downloading an app, her life changed. Eight guys teasing each other, and suddenly, in...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Napatingin kaming lahat sa isa-isa nang nakita namin ang pangalan ng dalawa sa magtrotropa. Shit! Asan sila?
"One.. two.. teka! Lima lang tayo rito! Nawawala 'yung tatlo kasama si Hanzel!" Mas lalo kaming nataranta dahil may isang hindi nasabi sa listahan na posible niyang patayin.
Paano kung madamay siya? Paano kung siya pa ang mamatay? Sino na ang mag-aalaga saamin? Gusto ko nalang mag wala.
"Hiwa-hiwalay tayo! Isa-isa sa iba't-ibang lugar. Malaki masyado ang condo. Sigaw lang kayo ng Gwapo ni Mazy! o kaya tawagan niyo ako ng Pangit si Yishai! Kapag may nakita kayo ha?"
Wala nang nag reklamo pa at isa-isa na kaming umalis papunta sa iba-ibang lugar. Shit. Kinakabahan ako. Ganito 'yung kaba na naramdaman ko bago ko pa malaman na wala na si Yohann. Huwag naman sana.
Dahil lahat sila nasa loob ng condo unit at sa condo mismo nag hanap, sa labas naman ako. Posibleng nasa labas sila. Dahil sa pagkakaalala ko, nagpaalam silang aalis para itapon ang mga bubog.
Ang tanong, bakit sa labas pa nila nilagay ang mga bubog? P-p'wede naman sa basurahan namin. Ang laki-laki nga eh. Isang buwan pa bago mapuno.
Mukhang mejo matatagalan ako sa paghahanap dahil malaki-laki rin ang sakop ng condo. Ano ba 'yan si mama kung nagpatayo siya bahay alam ko na sana ang mga dadaanan at kung ano-ano pa.
Kidding aside, hindi ako palalabas gaya nga ng matagal ko nang sinasabi. Maligaw na kung maligaw, mahanap lang silang tatlo na ligtas at buhay.
Huminga ako ng malalim bago mag lakad ulit, wala rito, wala roon, wala rito, mas lalo nang wala rito!
Urgh! Saan?
Saan kayo nagpunta?
At mukhang naliligaw na ako.
Beep!
Oh?
Must be a notification. Kinuha ko ang cellphone ko sa bulsa ko at nakita ang mensahe na pinaka-ayaw kong makita hanggang sa pagkamatay ko.
SYSTEM: Are you lost? xxx
This creepy system seems to know my location. Urgh! Patay naman ang GPS ko! This is so fucking creepy. Mas gugustuhin ko nalang mamatay.
Hindi ko siya rineplayan at pinagpatuloy ang paghahanap sa mga nawawala naming kaibigan. Yes, may mga kaibigan na ako. Yay.
Ang saya 'di ba? I fucking bring misfortune.
Hindi ko na maiwasan ang pagmumura ko sa isipan ko dahil sa inis. It's f--- it's happening again. Kaya nga I am doing my best to stop it.
SYSTEM: Look to the north
Kahit nag-aalinlangan ako, sinunod ko nalang ang sinabi niya sa text.
But this is a closed area. Mahirap makalusot dito.
SYSTEM: Dumb, to the north. Not west.
Nakakapikon. That system is really getting on my nerves. Bakit hindi nalang niya sinabing, left, or right! Talagang north and west pa?
Nevertheless, pumunta ako. Wala na siyang comment, which probably means, tama ang dinadaanan ko.
SYSTEM: Be careful.
Bigla akong nagdalawang isip.
Should I go?
Should I call my friends?
Or should I be alone para hindi na sila mapahamak pa?
Bahala na.
I stepped my foot forwards to the dark place the system directed me to. It's getting creepier and darker as I walk closer.
Wala akong makita. But I can feel something. Naiihi ako.
Too late to back out, nakakahiya naman kung iihi ako sa.. napakadilim at nakakikilabot na lugar. Nakakatakot na, baka may mang-gulat. Hindi ba ganiyan sa mga horror movies?
I almost forgot that I had a flashlight, lagi ako handa. And I was sure na papapuntahan niya ako, o kami sa madilim na lugar. Masyadong sikat 'tong condo kaya maraming tao, papalakpakan ko si system kapag nagawa niyang pumatay sa harap ng condo mismo. In that way, mahuhuli na namin kung sino ang gumagamit sa likod ng system.
To tell the truth, binabagabag ako. Feeling ko may connection ako sakanilang lahat na nagdala saamin dito sa trahedyang ito.
Was it only a coincidence?
"Kyaaaaaahhh!" Napasigaw ako at agad na tinakpan ang bibig ko sa nakita ko.
Oh... no...
I expected this..
but not this way.
Hindi ko maisara ang mga naglalakihan kong mata sa katawan nilang dalawa. I caught them lifeless on the ground, blood spilling and eyes are popping.
Nakapansin din ako ng bubog sakanilang mga lalamunan. Mukhang malaki ang galit ng gumawa nito. Mostly saakin. But why have I not dead yet?
I couldn't recognize their faces, kaya hindi ako agad puwedeng mag-assume kung sila nga ito. But their necklaces does. Their friendship necklace. Silang walo meron nito, but these two got theirs spilled with their own blood.
Gusto kong mataranta, pero bakit hindi ko magawa?
SYSTEM: Nagustuhan mo ba ang pangalawa kong regalo?
No. Fuck. I did not like it.
I HATE IT!
The fact na hindi ko mailabas ang mga sigaw ko, irritates me. The fact na hindi ako makagalaw ng maayos sa puwesto ko, irritates me more.
If I had called them earlier, siguro hindi na hahantong sa ganitong sitwasyon na nakatayo ako rito, nanginginig habang nakatingin sakanilang mga katawan.
I tried my very best to call them, even if it had slipped it for the first try.
"Fuck, umayos ka nga, You! Your friends' life is already at danger here.. please..kung ayaw mo pa maulit ulit ang nangyari.."
Naiiyak na ako.
I can't help it.
I can't stop it.
"H-h-hello..?"
"Ano? Hindi mo mahanap?"
"P-pangit..si Yishai.."
"Haaaaa? HAHAHAHAHAHA!"
"Alam ko naman 'yun! HAHAHAHA buti sinabi mo!"
"Ha?!"
"T-teka.. so ibig sabihin.. shit! Guys! Asan ka You? Fuck! Buhay pa ba sila? Humihinga? Ano may natira sakanila? Kumpleto ba sila? Wala namang napahamak sainyo 'di ba?"
Nakakapagod na umiyak. Pero mas lalo akong napahagulgol nang marinig ko silang sinusubukan pigilan ang kanilang iyak.
It must have been hard for them, too.
"S-sa labas ng condo.. punta kayo sa north.. makikita niyo 'yung bakuran na walang bahay pero maraming mga puno.. palatandaan ko do'n 'yung puno na may H na naka-ukit gamit ang dugo.."
Muling tinignan ko ang dalawang nakahandusay sa harap ko. Onti-onti ko na silang nakikilala. The red hair, the shape of the other's face.
