her şey okul dolabımda, üzerine ''lee minho'ya'' yazılmış ve dolabıma bırakılmış o beyaz zarfı bulmam ile başladı. zarfın içinde sadece küçük bir not ve sarışın bir oğlanın birkaç polarid fotoğrafı vardı.
"seni sevgilim yapacağım."
minsung&hyunmin
c...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
...
"Harbi geliyor, ne yapacağım ben şimdi?"
Seungmin Hyunjin'i gördüğünde telaşa kapılmıştı. Bunun üzerine Chan hyung onun masanın üzerinde bulunan bileğini tutmuştu.
"Sadece doğal davran Min."
Seungmin "ehm, tamam" dedikten sonra derin bir nefes almıştı ve ardından masanın altına girmek için hamle yapmıştı. Seungmin'i kolundan yakalayıp durdurdum, şaka yapıyor olmalıydı ama hiç öyle bir hali yoktu.
Seungmin bana sinirle baktığı sıra Hyunjin masamıza ulaşmıştı. Oturmayıp ayakta kalmayı tercih etmiş ve hepimize tek tek selam vermişti. Hepimize selam verdikten sonra Jeongin'e dönmüş ve onunla yumruk tokuşturmuştu.
Jeongin'in bulunduğu yıldızlar basketbol takımında Hyunjin de olduğundan o ikisi baya yakınlardı. Normalde Hyunjinlerin ekibi bizim ekiple beraber okulun en popüler ekibi sayılırlardı. Hyunjin, Changbin ve birkaç yancısı ile fazla yakınlığımız yoktu. Arada takıldığımız ortamlar aynı olduğu için ve ortak arkadaşlarımız olduğu için bir araya geliyorduk ancak asıl bir araya gelmemiz genelde Jeongin ve Hyunjin sayesinde oluyordu.
Bu durum en çok Seungmin'in işine geliyordu çünkü Jeongin Hyunjin ile aynı spor klubündeydi, her gün onunla beraberdi ve Hyunjin'in en çok güvendiği kişilerden birisi de bizim Jeongindi. Bu sayede Seungmin ondan son güncellemeler dahil Hyunjin ile alakalı her bilgiyi alıyordu. Hatta bir keresinde yine Jeongin aracılığıyla Hyunjin'in basketbol antremanlarından birkaç videosunu almıştı.
Seungmin benimle dalga geçip duruyordu ancak çevremdeki ikinci platonik de o sayılırdı.
"Nasılsınız millet?"
Hyunjin saçlarını geriye atıp gülümsediğinde yanımdaki Seungmin'e bakıp 'hala nefes alıyor mu?' diye kontrol etme gereği duymuştum. Neyseki alıyordu.
"İdare ediyoruz işte. Sizi sormak gerek, Jeongin ile antremanlar nasıl gidiyor? Bir yaramazlık yapmıyor bizimki değil mi?"
"Hyung." demişti Jeongin kaşlarını çatıp Chan hyung'a ters ters bakarken.
"Ben çocuk değilim, Hyunjin de benim öğretmenim değil."
"Ama sen benim minik oğluşumsun o yüzden karışma." diyen Chan hyung omuz silkerek yeniden Hyunjin'e dönmüştü.
Ben demiştim Chan hyung kendini Jeongin'in babası ilan etti diye.
"Hiçbir sorun yok."
Hyunjin'in gururlu bakışları birkaç saniye Jeongin de takılı kaldı.
"Jeongin takımın bir numaralarından. Koç da onunla gurur duyuyor hep."
