Daiyte

Daiyte XXIV

Chapter 24

"Walang mangyayari kung masyadong problemado ka. Wag kunot noo na parang ang lalim mag-isip. Wag tulala, mukha kang baliw na tanga. And let it out, bakit ba ginagawa mong kapakanan iyan?" Sinamaan ko tingin. Pinagtitripan ba ako nito o nagbibigay ng peace of advice? Kasura e.

I don't know kung bakit hanggang ngayon nagkakaganito ako. Is it because of the "thing" that was happened noong mga nakaraang araw? Maybe. Yun lang naman yung recent na ubod ng kamalasan na nangyari sa akin.

Uggh! Pag natatandaan ako, it's like I have nothing to do with it kundi ang pilitin kong i-forget and sabihin sa utak ko na nangyari na e, so anong magagawa mo pa?

"Why do you care about it? Alam mo, you don't need to mind my issues regarding into this. Ang gagawin mo lang ay damayan mo lang ako. Like comforting without speaking! Di bigyan ng problema pa!" Paglakas ng boses ko. Aba! She's stressing me out and that's freaking bullsheez!

"So sinasabi mong nagiging pabigat ako sa mga sandaling ito kaya naiinis ka? Waw naman Mads! Dapat di ka nag-share ng dinadamdam mo. Di ko naman kase ineexpect na magrereklamo ka pa? Kagigil mo gurl!" Is she being sarkastic? This doesn't look good. I hate it.

"Okay I apologize! It's just that... wala ako sa mood na makipag-butihan ngayon. Lalo na't I just can't get over na kung bakit ang isang simpleng gabi ay mapapapunta sa di pagmamakabutihang pangyayari."

"Hindi sa pangsisisi ha pero all I want to say is that... ikaw kase may kasalanan e. Wala akong kinakampihan dahil buong pamilya kayong gumawa ng matinding di mo inaasam asam. But Mads, you're the one who started e..." Di sinisisi? E halos ako ang tinutukoy nitong nag-simula. May rason ako kung bakit ko iyon nagawa at SIYA! Siya ang Naglikha noong nagsisimula ang pagwatak watak namin!

At first I just want a complete, simple family. But somebody just ruin that and ngayon? Sa tingin niyo ba gugustuhin ko pa iyon after that scar reminiscence that he bought? No way! Hinding... hinding... hindi!

"I'm just being the Madison Montereal you know. Showing my true colors was the right thing. Sa ganoong paraan, malalaman niyang dapat siyang maging guilty. Magdusa siya kung gusto niya hanggang sa mamoblema siya ng todo todo."

"You hate him so much do you? Alam mo, kahit anong mangyari is that... ikaw pa rin ang anak ng kilalang mayor. Yes, ilan lang ang nakakakilala sa'yo but! Isa kang Montereal! You have your father's name at popular na tao ang amang kinasusuklaman mo!" Anong konnek? Plus, bakit pati iyon fact na iyon dadagdagan pa niya? Ano? Should I change my surname and switch it by my mother's last name? Matrabaho iyon!

"So what? As if ginusto ko na maging apelyido ang Montereal kahit alam kong sosyalin iyon. Wag mo akong pilitin Val! Kahit anong mangyari walang mabubuong happily ever after with the so called padre de pamilya! I wish he was never my father..." Gusto ko nang maiyak ah! But I must stay strong dahil I'm not the weak one everyone knows.

"Pero siya ang dahilan kung bakit nabuhay ka dito sa mundong ito! Siya ang dahilan kung bakit nagkakilala tayo bilang isang tunay na magkaibigan. Siya ang dahilan kung bakit nakapasok ka sa isang paaralan na--"

"SIYA ANG DAHILAN KUNG BAKIT NILOKO NIYA KAMI AT NAPAGDESISYUNANG MAGHIWA-HIWALAY KAMING PAMILYA!!!" Sa mga sandaling iyon, bigla siyang natahimik. I can't control my anger with it. Pasensya na kung nasigawan ko siya. Buti na lang nasa pribado kaming lugar kung pampubliko ito, pahiya na ako nito.