Killer /taekook ✔✔

17/1

Düzenlendi

Hatalarım var affola .

1.final (angst) ;

"Sonunda aramıza dönmene sevindim dostum " jin in söylediği ile bakışlarımı henüz gün aydınlanmadığı için beyaz gözüken denizden çekmeyerek başım ile onayladım.

Gerçekten de aralarına dönmüşmüydüm? Tartışılır, sadece artık dışarı çıkmaya başlamış 2 kelam ediyor olmuştum. Fakat yinede tam olarak aralarına dönmemiştim.

Ve yaşadığım süreç boyunca dönemeyecektim.

"Hâlâ daha konuşmuyor olsada sorun değil, en azından dışarı çıkar oldun " diyen hyungum ile bakışlarımı denizden çekerek gözlerine sabitledim.

"Öyle "dedim dalgın, dalgın gözlerine bakarken.

Daha sonra ise içimden başka bir laf etmek gelmemiş, tekrar denize bakmıştım.

Konuşmak istemiyor, evden dışarı çıkamıyordum. Yaşamak bana bir işkence gibi geliyordu, nefes alıyordum lakin ölüydüm işte.

Ve biliyordum ki nefes almak tam olarak yaşamak değildi .

Neden hala daha yaşayarak bu ızdırabı çekiyordum bilmiyorum. Bildiğim tek şey ne yaşamak istiyordum ne ölmek. Büyük bir ikilem içerisnde yaşam ve ölüm arasındaki o ince çizgi içersinde hayata kalmaya çalışıyordum işte.

"Hâlâ daha kendini mi suçluyorsun ?" Ani gelen sorusu karşısında kısa bir süreliğine afallasamda neyden bahs ettiğini kavramak pek zor olmamıştı.

"Kendimi suçlamıyorum, öyle olduğumu biliyorum " demiştim yorgun çıkan sesim ile ben kendimi suçlamıyordum ki ben zaten suçluydum.

"Hayır değilsin tae. Bunu o istedi biliyorsun değil mi ? Sana bunun için yalvaran oydu bu seni suçlu kılmaz "

Çok az belki haklıydı fakat yinede bu düşünlerimi değiştirmeye yetmiyordu işte.

Sustum.

Söyleyecek çok ve bir o kadar da az şeyim vardı. suskunluğumu umursamadan başka bir soru daha yönelti. Amacının beni konuşturmak olduğunu bildiğim için hayıflanamıyordum işte.

"Kaç yıl oldu söyleyesene"

"Bilmiyorum, bilirsin kötü anılar aklımda pek kalmaz ancak 6 yıl, 6 yıl olması gerekiyor. " elimi saçlarıma atıp bilinçsizce dolaştırırken ekledim "yanlış hatırlamıyorsam tabi "

" 6 yıl geçmiş taehyung unut demiyorum lakin kendine daha fazla acı çektirme. Sen bunu hep yapıyordun. çok zor biliyorum, biliyorum ama senden sadece, sadece ayakta kalman için çabalamanı istiyorum " haklıydı belki ama yapamazdım işte her başımı yastığa koyuşumda öncelerde olduğu gibi her şey aklımdan silinirken rahatca uyuyamıyordum . Sürekli aklıma gelerek geceleride gündüzleri de bana zindan ediyordu .

"Belki haklısın hyung fakat beni hiç bir zaman tam olarak anlatamayacaksın Hiç bir zaman sevdiğin adamın canına kıymanın ne kadar yakan bir ateş olduğunu bilemeyeceksin " sesim son cümlemde kırılırlmıştı. O haklıydı belki fakat bende haklıydım.

"Bunu o istedi taehyung bunu son kez söylüyorum. Jungkook ölümü kendi istedi zaten basından sana bunun için gelmişti unutma " sesi serti beni kendime getirmeye çalışıyor yüzüme gerçekleri vurarak yaşadığım bu uzun süreli transtan çıkmama yardımcı olmaya çalışıyordu.

"Hayır belki o ölümü istemişti ama ben onu ikna edebilirdim hyung bunu yapabilirdim . O beni seviyordu dinlerdi beni. Öldürmek çare değildi" ağlar gibi konuştuğum sıra jin hyung yüreğime bir ok gibi saplanan gerçeği acımdan yüzüme bir kez daha çarpmıştı.