Dy jetë të kryqëzuara

Të Shpresoj? 😕

Thonë shpresa vdes e fundit. Thonë gjithnjë ka dritë në fund të tunelit. Por si mund të ket shpresë kur ajo është shtypur me kohë.?? Si mund të ketë dritë në fund të tunelit kur jasht është natë edhe drita e hënës është e mbuluar nga retë.?? Gjëja më e rëndësishme si mund të luftosh kur vetëm je? Si mund të luftosh kur e gjithë bota është kundra teje? E vetmja gjë që të mban gjallë është ajo fije jetë që të ka mbetur. Ajo shpresë e vogël edhe pse nuk duket më e till. A do mundet ta ndryshoj kuptimin e shpresës Elena në jetën e saj? A do mundet ajo të luftoj e vetme apo do bihet pre e errësirë? Nëse po! Kush do mundet ta shpëtoj atë? Duket që do jetë një rrugëtim i gjatë për të!
Marko POV
Sa e dëgjova seç tha Emiljano nuk mund të rrija duhet ta kërkoja atë. Se di pse? Mbase ndihem fajtor për gjendjen e saj. Jeta e saj do ketë qenë e qetë përpara meje. Një minute unë Marko po pendohem për diçka??! Un nuk i keqtrajtoj femrat por nuk ndiejë asnjë pik keqardhje për to. Vetëm ajo ishte drita e jetës sime. Vetëm ajo ishte gjysma e shpirtit tim. Por ajo iku duke më ber mua një qenie mizore......... Ahhh duhet të gjej atë ose Antoni do të bëhet super i çmendur! Se kuptoj si mund ta ngjason me të. Nga karakteri janë të ngjashme por edhe nga pamja të dyja kanë të njëjtin shikim sfidues dhe ngjyra e tyre është pak a shumë e njëjtë Elena i ka të shkruar po edhe ajo i kishte por ngjyra e tyre ishte më e errët . Ndërsa flokët i kishte ngjyrë ari kurse Elena i ka të zeza. Ato nuk ngjasojnë me njëra tjetrën por nuk e di se çfarë mendon ai..
Me këto mendime ai vraponte në pyllin e errët dhe filloi të thërriste. Shiu po e bënte të pamundur qartësinë e shikimit por kjo spo e ndalonte atë.
Antonit POV
Si munda ta zhgënjeja atë? Ajo është gjithshka që më ka mbetur. I premtova që do e mbroja por bëra krejt të kundërtën. Akoma i kujtojë sytë e saj plotë zhgënjim kur mori vesh të vërtetën. Ai shikim më theu zemrën. Elen si meriton këto që po i ndodhin dhe as ato që i ndodhen. Edhe pse nuk di të gjithë historin e jetës së saj ajo pak që di është e tmerrshme.  Nuk dua ta humbas atë!! Jo përsëri! Nuk dua të jem përsëri vetëm jo më. Duhet ta gjej dhe do e mbroj me çdo kusht edhe sikur të jetë gjëja e fundit që bëj..
Toni po e kërkonte me ngulm por ai se gjeti. Fati e kishte bere zgjedhjen e tij edhe pse ishte në kundërshtim me dëshirat e Elenës.
Marko POV
Fillova të thërrisja emrin e saj me sa fuqi që kisha. Vrapova e Vrapova derisa pash një siluet. I'u afrova i kërkova të vinte por ajo s'pranonte. Vdekja ishte liria për të. Ça dreqin flet ajo? Un as nuk e kam torturuar as nuk jam sjellë siç sillem me personat e tjerë përveç familjes.?!
Mendimet e tij U ndërprenë nga humbja e ndjenjave të Elenës por U tregua i shpejtë dhe e kapi atë përpara se të binte në tok. Nxori telefonin dhe formoi numrin e Elios.
-Po boss..
-Gjurmoni telefonin tim dhe ejani këtu. Shpejt..
-Po boss.
Telefonata U mbyll dhe sytë e tij shkuan në trupin që dridhej të saj.
-Si dreqin U arratise? Si po mundesh te kesh akoma fuqi? Më mirë të gjej një strehë se po qëndruam këtu do jetë më keq për ty dhe mua bashk.
Ai filloi të kërkonte me sy por nuk po gjente. Më poshtë i zunë sytë një zgaver peme që mund ti mbate ata të dy. Shkoi drejt saj dhe U futen mbrenda. Ai e pa si po dridhej ajo dhe e afroi afër vetes.
Ahhh po bëhet më keq!! Më mirë të heq bluzën time dhe të saj mbase ashtu ngrohet më shpejt.
Ai filloi të hiqte bluzën e saj dhe pa diçka.
Ç'është kjo??
Por nuk mund të vazhdonte më tej sepse dëgjoj zërin e dikujt që thërriste Elenen.
-Ky është zëri i Antonit! TONIIII! NDODHEMI KËTU!!!! ANTONIIIIII!!
Antonit POV
-ELENAAAA! ELENAAAA! KU DREQIN JE?? ELENAAAA!!
-Toni!!
-Ky është zëri i Markos!
-Ndodhemi këtu!!!!
Ai filloi të ndiqte zërin e tij dhe e gjeti. Kur pa Elenen në atë gjendje ishte i shkatërruar.
-Marko si eshte ajo?? Çfarë ka??
-Qetesou i ka ren të fikët dhe ka temperatur më duket se ka ndrydhur dhe këmbën. Njerëzit tanë po vijnë të na marrin.
-OK!!............ Pse ja ke hequr xhaketën??
-Po mendoj ta ngrohja trup më trup sepse rrobat i ka të njoma.
-Joooo as mos e mendo!! Ne asnjë mënyrë.
-Pse????
-Thjesht......
Në atë moment vijnë njerëzit e tyre dhe i dërgojnë në shtëpi.
Oh shpëtova!! Nuk dija si t'ia shpjegoja shenjat në trupin e saj dhe më e bukura Elena do ishte xhindosur.
Kur arritën në shtëpi mjeku ishte aty ai U kujdes për Elenen ndërsa gjat asaj kohe djemtë U ndërruan dhe U lanë. Kur doli mjeku nga Dhoma e re e saj ata të tre ishin aty. Antoni ishte i pari që pyeti.
-Si është ajo??
-Le të themi mirë!!
-Si le të themi!!!????
-Ajo ka temperatur e cila akoma nuk ka ren njërën këmbë e ka të ndrydhur dhe më së tepër ka disa shenja në ku........
-Ohhh Faleminderit doktor!!! Mund të largoheni kujdesem unë për të tani.
-OK por jepi këto ilaçe dhe kujdesu për të edhe nga ana e ushqimit dhe lëngjeve.
-Kur do zgjohet??
-Pas dy - tre ditësh mund të zgjohet. Ka humbar shumë energji dhe temperatura që ka nuk po e ndihmon prandaj kujdesuni për të.
Mjeku iku kurse Marko me Emiljanon ishin të dyshimt për sjelljen e Antonit.
-Përse më shikoni ashtu djema?
-Ti seç fsheh diçka edhe spo na e thua!!
-Ça thua more?? Un nuk po fsheh asgjë por dua të di se si U arratis!?? A i pe kamerat Bjondo??
-Bjondo I të tem
E tha nëpër dhemb
-I kam par dhe kam ngelur i shokuar edhe i zhgënjyer.
Emiljano i tregon videot kurse ata janë të mahnitur më shumë Marko.
-WOW!!! Se prisja këtë inteligjence nga ajo debilja!! Por më mirë që ndodhi kështu tani e dimë se me çfarë po përballemi. Emiljano dua që dekorosh dhomën e saj me kamera dhe me hekura tek dritaret.
-Mirë por a nuk është e tepërt??
-Jo askush nuk mund të më prishi planet tani që ka ngelur vetëm kaq pak rrugë.
-Marko un nuk e pranoj. A e kupton qe ti po e lëndon atë!!? Ajo është e pafajshme dhe ti do e shkatërrosh me këtë hakmarrjen tende.
-Mos po më thuaj qe Elena është më e shtrenjtë se ajo.
-EPO ELENA ËSHTË GJALL JO 2 METRA NËN DHE SI AJO!!
Toni U fute tek dhoma që ndodhej Elena kurse Marko ndihej i lënduar nga fjalët e tij.
Ditët filluan të kalonin edhe gjendja e Elenës filloi të permisohej. Toni nuk lente askënd që të kujdesej për të përveç një shërbëtorëje .
Elena POV
Në mendjen e saj
Ylli i vogël lart në qiell...
Duket porsi zjarr në pyll....
Xixa Xixa xixellom.....
-Të lutem mjafte.!!!
-Hee je e pa gdhendur apo jo dritez?
-Më lër të qetë!! Unë nuk jam ajo!
-Po ti nuk je ajo! Ti je vogëlushja ime!
-MË LENI TË QETË QË TË DY!! UNË NUK JAM AJO DHE NUK TË PËRKAS TY!!
-Duket që driteza do një mësim!?
-Edhe unë ashtu mendoj!! Apo jo vogëlushe??
-Jo të lutem joooo!! JOOOO
-JOOOOOO
-Elen, Elen qetesou! Nuk ka asnjëri je e sigurt.
-Toni??
-Po unë jam! Më bere merak moj lop.
-Ta tregoj lopën ty por ku ndodhem??
-Aty ku ishim.
-EHHH!! Plani nuk funksioni..
-Si ndihesh??
-Si mut! Kështu ndihem! Makthet me një krah. Marko me një krah dhe për më tepër jam vetëm.
-Epo më ke mua.
-Në fakt të kisha.... Ahhh jetë koti. Një qinde herë më mirë të më kishin vrarë.
-Elen mos e thuaj.! Mbase bëhet më mirë. Mbase ky problem që ndodhesh tani bëhet më mirë. Shpreso!!
-Të Shpresoj??.... Haha më vjen mirë që ke akoma humor edhe në këto koh të vështira.
-Nuk po tallem.
-Shpresa nuk ka lidhje me mua. Ajo ka kohë që është larguar si të gjithë të tjerët.
-Elen mos flit kështu!!
-Anton dil nga Dhoma! Dua të jem vetëm.
-Por.....
-Thjesht dil!
Ai doli duke e len Elenen të luftoj me demonat e saj.