"Beni soluksuz bırakma. Beni sensiz bırakma." deyip yanağına bir küçük buse kondurdum.
"Sen bana ilk defa seni seviyorum demişken öylece benden geçemezsin. Ben seni öyle bir seviyorum ki kalbimi alsan avuçlarına seni bırakmaz." deyip elini başıma ya...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Keyifli okumalar... 💜
🌸
Kalp atışlarımın gittikçe artmaya başladığını hissediyor gibiydim. Yüzüm Poyraz abinin boynuna değiyordu. Onun yüzüde benim boynuma değiyordu. Birbirimizin nefeslerini dinliyorduk. Burnuma Hafif tarçın kokusu geliyordu. Tarçın kokusuna bayılırdım. Bu kokunun kaynağı Poyraz abiydi. Burnumu biraz daha boynuna sokup için için kokuyu çekmek istiyordum ama bu çok yanlıştı. Kafamı yavaşça boynundan çektim yüzüne bakmaya başladım. Gözleri şaşkın bir ifadeyle gözlerime bakıyordu. Göğsü hızla inip kalkıyordu.
Hızlıca üstünden kalktığımda yavaş yavaş oda yerden doğrulmaya başladı.
"Po- Poyraz abi özür dilerim. Ben yemeğini getirmiştim. İstemişti annen. Yani annen istemişti buraya getirmemi. Bende çıkıyordum. Sen de bi anda kapıyı açınca.." kendimi nasıl ifade ediyordum bilmiyordum Hızla nefes alıp veriyordum. Afallamıştım.
"Cennet anlıyorum seni. Telaş yapmana gerek yok." dedi. Sesi pürüzlü çıkıyor gibiydi. Kendini kastığını bedeninden anlıyordum. Belki de yanlış anlaşılmaktan korkuyordu.
"Ben yanlış anlaşılma olmasın diye dedim." dediğimde ne saçmaladığıma anlam veremiyordum. Söylediğim cümlelerin mantıksızlığı beni utandırıyordu. Gözlerine dikkatli bir şekilde bakamıyordum. Gözlerimi ondan kaçırıyordum.
"Cennet ben yanlış anlamadım sende anlama." sesi kısık çıkıyordu. Beni mahcup hissettirmemek ister gibi konuşuyordu.
"Ozaman şey... sen ye yemeğini ben çıkayım olur mu ?" dedim yumuşak bir ses tonuyla.
Poyraz abi gece karası gözleriyle bana bakıyordu. Dudakları büküldü. Gülümsemeye başladı. Gülerken gözleri kısılıyordu. Gözlerinin yanları kırışıyordu. Yanaklarında oluşan gamzelerde kendini ele veriyordu. Derin bir nefes aldım en içime.
"Olur tabi. Hadi sen git. Şimdi annemler bu kız nerde kaldı demesinler." dedi.
"Tamam çıktım ben." nefesimi tutarak odadan çıktım ve çıktığım gibi derin derin nefes almaya başladım. Aşağıya inmeden saçımı başımı düzelttim ve annemlerin yanına mutfağa gittim.
Annemin sesiyle ona döndüm. "Güzel kızım geldin mi?" dediğinde durgun bir şekilde ona baktım.
Yok anne hala yukardayım.
"Geldim anne. Poyraz abi banyodaymış zaten ben tepsiyi bıraktım direk indim." dedim.
Ayşe teyze bana gülümseyerek baktı. Tabi yukarda olanları bir bilse hala böyle güler miydi bilmiyordum.
Annemler hala sarma sarıyordu. Az kalmıştı. Az kaldığından ben masaya oturdum. Kendimi yorgun hissediyordum. Hala dün olanları atlatabilmiş değildim.
