Dazai, elindeki karanfillerle Chuuya'nın oturduğu daireye gidiyordu.
Her zaman yaptığı gibi çiçekleri bırakıp kendi evine gidecekti.
En azından planları bu yöndeydi.
Planları arasında kesinlikle Chuuya'nın kapıda onu bekliyor olması yoktu.
"Selam. Lanet Dazai."
Dazai şaşkınlıkla Chuuya'ya bakarken,hala ne olduğunu anlamaya çalışıyordu.
"Her gün aynı saatte çiçekleri bıraktığını fark ettim. Bu günde çiçekleri kapımın önüne bırakmak yerine bana vermen senin için güzel bir sürpriz olur diye düşündüm."
"Ben de senin geri zekalı olduğunu düşünüyordum, yanılmışım."
"NE? SENİ ÖLDÜRÜRÜM APTAL HERİF!"
"AMACIM DA BU! BENİ ÖLDÜRÜR MÜSÜN CHUUYA!"
Evlilik teklifi edercesine,Chuuya'nın önünde diz çökmüş,çiçekleri uzatmıştı.
Ve bu sırada Chuuya'nın gözüne ne kadar sevimli göründüğü hakkında bir fikri yoktu.
"Öldürme teklifini kabul ediyorum,Dazai."
Kendisine uzatılan çiçekleri aldı. Kırmızı karanfilleri.
Dazai ona kırmızı karanfilden başka çiçek getirmiyordu.
Hayır,şikayetçi falan değildi. Sadece neden kırmızı karanfil olduğunu merak ediyordu.
"Dazai,bir şey sormak istiyorum."
"Evet,Chuuya.~ Ne soracaksın?~~"
"Neden bana sadece kırmızı karanfil veriyorsun,en sevdiğin çiçek falan mı?"
"Hayır."
"O zaman neden? Beğenmediğimden falan değil,bana çiçek getirmek zorunda olmadığın halde her gün getiriyorsun ve bu çok güzel. Ama neden sadece kırmızı karanfil? Bunu çok merak ediyorum."
"Çünkü kırmızı karanfil tutkulu aşkları temsil eder, Chuuya."
