Chuuya böyle bir şey duymayı beklemiyordu.
Aşk mı?
Tutkulu aşk mı?
"Ne aşkı ya ne saçmalıyorsun?"
"ÖLÜME KARŞI OLAN AŞKIM YANİ AHAHAHA,SANA OLAN AŞKIM MI SANDIN?"
"Evet?"
"Sanki Dünyada başka insan yok da sana aşık olacağım."
Chuuya'nın kasıklarına attığı tekmeyle yere yığılan Dazai'ın son sözleri bunlar olmuştu..
(Y.N:E SEN DE KAŞINDIN AMA)
"Chuuya~ Neden bu kadar sinirlendin?"
"SİNİRLENMEDİM? NEDEN SİNİRLENECEKMİŞİM?"
"Yoksa bana mı aşıksın~"
"Sanki Dünyada başka insan yok da sana aşık olacağım."
Elindeki çiçekleri Dazai'ın kafasına vurarak parçaladı.
"BİR DAHA ÇİÇEK FALAN DA GETİRME! GETİRMEYE DEVAM EDERSEN HEPSİNİ AYNI BU ŞEKİLDE KAFANDA PARÇALARIM!"
"SENDEN BENİ ÖLDÜRMENİ İSTİYORUM,KAFAMDA ÇİÇEK PARÇALAMAN BENİ YILDIRMAYA YETER Mİ?"
Chuuya,Dazai ile başa çıkamayacağını fark edince derin bir nefes aldı ve kapıyı kapattı.
Dazai Osamu ile ölüme doğru <3
YOU ARE READING
ᴿᵉᵈ ᶜᵃʳⁿᵃᵗᶦᵒⁿˢ||ˢᵒᵘᵏᵒᵏᵘ
FanfictionKırmızı karanfil; sıcak,tutkulu aşkı temsil eder.
