Captivated

Chapter 20

Dezia POV

Nagising ako dahil sa ingay. Puti. Nasaan ako?

"Thank God!"sabi ng isang lalaki sa tabi ko. He's wearing business suit. Who the hell is he?

Nakita ko sila Irish at Oliver pero alang-alala ang mukha nila." Nandito ka sa hospital, wife. And I'm sorry for putting you in danger"

Wife? I haven't married yet. I haven't married Craig. What the hell is he saying?. I am Dezia Ellinise Delgado.

"Who are you?". He is shocked. At bakit niya ba ako tinatawag na wife. Wtf!

"I'm your husband. I'm Rid Monterreal"

Natawa ako. Is he crazy?. "I don't know you and I haven't married yet. I'm sorry Mr. Monterreal but I'm taken. I'm Craig Elliot property"

"What the hell are you saying?" Itinaas niya ang aking kamay na may singsing."I've own you. You're fucking mine"

"See? She doesn't know you. She is the lost heirs of Delgado. She is not Laliana Paroline" sabat ni Irish. "How could you impregnated her? How could you marry her without her parent's consent?"

"What the hell are you talking about? She is my wife" sabat ni Mr. Monterreal. And I'm pregnant. What the heck.

"She lost her memory and you take advantage on her. Maari kang ipakulong ng mga magulang niya" sabi din ni Oliver. Nilapitan niya si Oliver at kinuwelyuhan.

"I don't care. I am fucking a Monterreal. I can pay all the things belong to me. You are just her friend. She is my wife! My fucking wife!" galit na sumbat nito bago bitawan si Oliver. He faced to me.

"I am your husband and I can do everything to get you back. I don't care if I die. You are mine. Akin kalang"

Umupo ako mula sa pagkakahiga. "My name is Dezia Ellinise and I am not your wife. I'm the one and only daughter of Tristan and Abigail Delgado. You have mistaken me, Mr. Monterreal"

Hindi siya makapaniwala. "Denise, nabayaran na namin ang bill. And Craig will be here in a minute to pick you" sabi ni Irish. Ngumiti nalang ako sakanya pabalik.

"No. She's going with me". Hindi niya ba ako titigilan. At nabuntis niya pa talaga ako. I am not Laliana Paroline. I am a Delgado. What is he talking about? Is he crazy? At sa akin pa talaga niya dinidiin na asawa niya ako.

"Nah. Kanina ko pa sinasabi sayo na hindi ako ang asawa mo" sabi ko. Tinanggal ko ang singsing at ibinigay sakanya. "This belongs to your wife. And I'm not your wife. Don't worry. After I gave birth, I will give it to you"

"I can't believe this. You are my wife. My one and only. I promise to you that I will spend anniversaries to you"

Bago pa magsalita pa ay bumukas ang pintuan at iniluwa nito si Craig. Napatingin naman si Mr. Monterreal. Pero parang kakaiba yung mararamdaman ko. Wala akong maramdamang excitement o tuwa nang makita ko si Craig ulit.

"Oliver" tawag ni Craig. "Who is he?"

Nagkatitigan silang dalawa. "She's my wife. You stole her"

"I didn't stole her. She's my property. She lost her memories before you've met. Pag-aari ko siya pero binuntis mo". Sinuntok niya si Mr. Monterreal. Parang may kumokontrol sa akin na lapitan sila.

Bago pa gumanti si Mr. Monterreal ay pumagitna na ako. "detener" awat ko sa kanila. Di parin nawala ang masamang titig nila sa isa't-isa.

"Ikaw ang unang nang-agaw. She's my territory" sabi ni Craig.

"She is human not a thing. I am her husband. Kung pagpatay lang ang magagawa ko para mabawi siya ay gagawin ko! " sabi ni Mr. Monterreal. Sa bawat pagbitaw niya ng mga salita ay parang tumatagos sa puso ko. Totoo ba ang sinasabi niya na ako ang asawa niya?.

" She's a Delgado at nararapat lang siya sa mga Garcia. Tanggapin mo nalang na ako ang mapapangasa--" I cut him. Nagtatakang tumingin si Craig sa akin.

"Tama na". Aalis na sana ako ng bigla akong hinawakan ni Mr. Monterreal sa kamay ganoon din si Craig. Paktay! Gulo to. Hindi ko naman inexpect na pag-aagawan ako ng dalawang lalaki. Damn! I need my Mom and Dad.

"Bitawan mo siya, Mr. Monterreal" Saad ni Craig.

"I won't. I won't let her go" sabi ni Mr. Monterreal.

"Please Bitawan niyo na ako" sabi ko.

"She's carrying my child and I have rights. Kadugo ko yung bata at ina niya yang hawak mo" sumbat ulit ni Mr. Monterreal.

"I don't care but she's my girlfriend and soon to be my fiancee" sabi din ni Craig. Naguguluhan ako. Damn! I lost my memory without facing any problems. When I got my memory back, nagkaroon ako ng problema. Stupid!.

"But she's my wife. We have a child. Your just her fucking boyfriend but I'm her husband. We got married" sabat ni Mr. Monterreal. Biglang bumukas ang pintuan at iniluwa sina Mommy at Daddy.

"Anong nangyayari dito?" tanong ni Daddy sa amin.

"Pinipilit niya na siya ang asawa ni Denise, Tita" sumbong ni Craig. Sinuntok ni Daddy si Mr. Monterreal kaya napabitaw siya sa pagkakahawak sa akin.

"Binuntis mo ang anak ko. Hayop ka!" galit na sabi ni Daddy at sinuntok si Mr. Monterreal. Hindi siya gumanti.

"Dad, tama na" sabi ko at pilit na inaalis si Daddy sakanya. Bigla akong naawa sa mukha niya. Umiyak akong tiningnan siya. I don't know. Pero parang ayaw kong nasasaktan siya. Mahal ko ba siya noong na amnesia pa ako? Minahal niya ba din ako?.

Tumayo si Daddy kaya inaalalayan ko si Mr. Monterreal na tumayo. Di parin tumitigil magsigbagksan ang mga luha ko.

He cupped my face. "Shhh. Stop crying. I'm fine" bulong niya. He wiped my tears.

"You got your memory back and I'm not your husband, right?" he asked me. Ang bigat-bigat ng nararamdaman ko. I don't want to lose him. Hindi ko alam.

"You can now go back to your family" He said at tuluyan na siyang tumayo. Lumabas siya.

Susundan ko na sana siya ng bigla akong pinigilan ni Craig.

"Magpapaalam lang ako" sabi ko at lumabas. "Sandali!"

Humarap siya. Lumapit din ako. "Minahal ba talaga kita? Asawa ba talaga kita?"