Ferri

19🔥

- Ndodhi nje aksident. Nje aksident me makine. Por per fat te keq dhe un u perfshiva ne te... Kisha vetem disa demtime te lehta dhe dola nga makina e gjalle. Por kur dola, pashe Diablon qe i kishte drejtuar armen atij qe kishte dashur ta vriste qe ne fillim duke shkaktuar aksidentin. Personi tjeter nuk kishte vdekur, keshtu qe ai e qelloi me arme ne lule te ballit dhe e futi perseri ne makine. E makines i vuri flaken qe mos te ngelte asnje gjurme. Kur i qelloi atij une ulerita dhe Diablo me degjoi.

Erdhi drejt meje dhe me vuri ne fytyre nje pecet me alkool, gje qe me beri te me binte te fiket. Sapo isha bere dashmitarja e nje vrasjeje.. Ne fillim kur u permenda nuk mbaja mend gje. Por pas disa ditesh te gjitha mu kujtuan. Nuk doja te rrija si e rrembyera e tij, por ne fillim nuk kisha asnje mundesi per tu arratisur.

Me pas nje dite ne dhomen time kishte hyre nje buburrec, gje qe une i kam shume neveri, ma shpifin. Fillova te ulerisja nga frika dhe ta godisja me cte gjeja. Pastaj ne dhome futet Diablo dhe ishte i nxehur.

Filloi te me bertiste dhe as un nuk e permbajta dot veten dhe i ulerita. Por kjo e nxehu me shume dhe..- filloi te qante kur ju kujtua ai moment.

-Cf..cfare ndodhi? - i tha Aila tashme qe kur e pa te qante e dinte se dicka teper e keqe kish ndodhur.

-Ai.. tentoi te me perdhunonte.

Ailes ju mbushen syte me lot.

-Shhhhh shpirt mos qaj, qetesohu qetesohu.

Arriti ta mbledhe veten dhe i tregoi edhe pjesen tjeter te historise dersa kishin mberritur ne kete vile. Normal qe shume detaje i mbajti per vete. Tregoj vetem nje pjes te vogel te cilen e mendonte si dicka pa vlere.

Nuk i tregoj se kishte filluar te ndjente per te. Per nje manjak i cili nuk e donte dhe nuk kishte per ta dashur kurre. Ishte nje dashuri e njeanshme e cila po e shkaterronte perbrenda.

-Dakort shpirt qetesohu gjithcka do te shkoje mire me beso- i tha Aila duke e perqafuar.

-Eja tani, behemi gati. Do te mundohem un te te ndihmoj, por duhet te qendrosh e forte dakort?- i tha Aila dhe ajo pohoi me koke duke fshire lotet.

Nuk donte te fliste me te. Nuk donte ti tregonte historin e saj, e cila po e shkaterronte per brenda. Ndihej e dobet dhe thjesht donte te nxirrte jashte gjithe negativitetin qe po e shkaterronte dhe po e bente te ndihej pa vlere.

Por dhe dikush tjeter e kishte degjuar te gjithe ate histori dhe u betua se Star sdo te mbetej pa u ndeshkuar qe i kishte treguar dikujt per ate histori. Ne historin qe tregoj ajo e nxorri ate negativin e historis se saj. A ishte valle ? A ishte Diablo nje djall qe donte ta shkaterronte qenien e saj ?

Te dyja se bashku u bene gati per festen. Aila kishte veshur nje fustan te zi qe i shkonte shkonte shume, ndersa Star nje fustan te kuq i cili i vinte ne dukje format e saj deri diku perfekte, por qe perseri asaj i dukeshin si gjeja me palidhje ne bote.

Ishin bere te mrekullueshme te dyja dhe zbriten poshte perpara se festa te fillonte.

Brus dhe Diablo po flisnin me njeri - tjetrin ne ato momente. Kur kthyen koken nga shkallet pane ato te dyja qe ishin bere me te mrekullueshme se kurre.

Brus shkoi drejt Ailes dhe e puthi ne buze. Ndersa Diablo nuk levizi nga vendi. Star ishte e detyruar te luante lojen e te dashures se tij keshtu qe ju afrua.

E pa kur ajo ju afrua dhe e injoroi teresisht pavaresisht se ajo ishte bere shume e bukur. Nuk donte ti jepte pershtypjen se gjithe historia e tyre do te perfundonte mire. Nuk do te kishte kurr nje fund si ne perralla per ata dhe nuk donte ti jepte shpresa te kota.

Star u ndje pak keq qe ai nuk i tha asgje dhe Aila e vuri re kete gje. Sigurisht qe do ta shfrytezonte kete moment perderisa ishte e nxehur me Diablon.

-Pra Diablo spo i thua asgje te dashures tende? Se shikon qe eshte bere si kukull? Apo te hengri macja gjuhen dhe ngele pa fjale nga bukuria e saj?- i tha Aila me ironi.

-Se pari, e di un kur ja them se sa e bukur eshte bere. Se dyti, jo, ne fakt jam ende me kembe ne toke dhe nuk me ben pershtypje nje veshje. Dhe se treti, ti nuk ke te drejte te nderhysh ne lidhjen tone, pasi e dime vete se si e shprehim dashurine, habine apo edhe mahnitjen e kuptove?- i tha Diablo asaj. Nuk ja pertonte shume, nuk i interesonte kush ishte. Atij askush nuk mund ti thoshte cte bente.

-Diabloo..- foli Brus i acaruar- fol mir djale, fol mire- i tha.

-Gjithsesi- dhe u kthye drejt Stari- zemra ime, hajde pak me mua pasi dua te flasim per dicka - i tha duke bere nje buzeqeshje fallco e cila Starit ju duk me te vertet e frikshme.

E terhoqi ate prej krahu duke u futur ne nje prej korridoreve te shumte te viles.

-Cfare te thashe un ty? Ma kujto pak sepse me duket e kam harruar- i tha me ironi. Ishte me te verte i acaruar ne ate momente.

-Qe.. s'duhet t..te flas.. me asnje.. por te betohom qe nuk kam folur... une..

Vazhdon...