Ben küçük bir kızdım kanadımı kırdılar.
Ben küçük bir kız çocuğuydum renklerimi aldılar.
Ben küçüktüm, annemi aldılar.
Ben küçüktüm, ruhumu aldılar.
Ben küçüktüm, geçmişimi verdim.
Ben küçüktüm, sevgimi verdim.
Ben küçüktüm, kalbimi verdim.
Bu hikayede ben hep verdim.
Bu hikayede ben hep kırıldım.
Beni uçurumun kenarına götürüp sevdiklerimin denizde olduğunu söylediler eğer onları istiyorsan atlaman gerek dediler. Biran bile düşünmeden atladım o hırçın dalgaların arasına.
Rüzgar, yüzümü yaladı uçurumun kıyısında son kez uyarır gibi. Deniz, dalgalarını kayalıklara fırlattı sertçe; gökyüzü, ağladı ağıt edercesine.
Oysa ben hiçbir uyarıyı dikkate almayıp sevdiklerime atladım.
Atladım.
Elimden tutup çıkaracak annemi bekledim, babamı, gece gözlü çocuğu bekledim...
Neredesiniz? Diye bağırdım.
Bağırdım, bağırdıkça boğuldum. Boğuldukça çırpındım...
Hala daha çırpınıyorum.
Denizin dibindeyim.
Kandırıldım.
Denizin dibindeyim.
Korkuyorum.
Denizin dibindeyim.
Boğuluyorum.
Denizin dibindeyim.
Ölüyorum.
Denizin dibindeyim.
Yalnızım.
Denizin dibindeyim.
Vazgeçtim herkesten.
Denizin dibindeyim.
Ölmeyeceğim!
Boşa çırpınmıyorum, kendimi yüzeye itiyorum. Denizden kurtuluyorum, ruhumun her yerine saçılan kırıklarımdan merdiven örüp o merdiveni kullanarak çıkıyorum dipten...
Bu hikayede kaybeden bir kez daha ben olmayacağım.
•
28 Nisanda görüşürüz dostlarım💞
आप पढ़ रहे हैं
KIRILMA
किशोर उपन्यास"Bana dedin ya seni öldürüyordum diye. Umrumda değildi, gerçekten umursamadım ama beni böyle kendinden uzaklaştırıyorsun ya işte şimdi beni tam anlamıyla öldürdün. Çünkü benim içimde yaşattığım, içimdeki boşluğu doldurduğum tek şey sendin Eren. Şimd...
