KIRILMA

5-Karanlık

Bölüm şarkısı: Son Defa- Emre Aydın🖤

Canlarım bol yorum yapın hadi hadi keyifli okumalar bu arada bölüm şarkısını da dinleyin he çok harika🖤

Eren Gediz
Ellerimin altında kayan direksiyonu sıkı tutuyordum.

Uzun zaman sonra ilk defa gidiyordum onun yanına.

Her sene ölüm yıldönümünde gidip konuşsam da bu sene vedalaşmak için gidiyordum.

Bendeki eksiği, ondaki eksiğimi tamamlamıyordu kuru bir uçurum...

Belki ondaki eksiğim hiçbir zaman dolmazdı ama bendeki sevgisizliği dolduran bir melek bulmuştum.

Arabayı park edip bir süre durdum. Son defa...

Son defa geliyorum.

Kapımı yavaşça açıp çıktım arabadan.

Geldiğimi anlamış gibi hırçınlaştı deniz, mehtap çığlık attı, şehir sustu.

Ve o son kez daha oğlum dedi bana...

Ve ben son kez anne diyemedim ona...

"Geldim." Sesimin titrememesi için uğraşmam gerekmişti.

Denize baktım. Annemin mezarına.
Kalbimin taşlaşmasını sağlayan kayalıklara baktım.

Denizde kaybolan annemin cesedine baktım.

Beş yaşındaki çocukluğuma baktım.

Ağlayamamıştım bile annemin kendini buradan attığını görünce, gözyaşlarım gözlerimde birikip içime akmıştı sanki, boğazımdaki yumru, kalbimdeki buz olmuştu.

18 yıl önce

Küçük oğlan çocuğu anne ve babasının bağırtısını duyunca irkilerek uyandı. Her gece kavga ediyorlardı. Birbirlerine bir saygılarının kalmadığı belliydi. Her gece anne ve babasını başka insanlarla evde görüyordu. Olanlara anlam veremiyor ama evlerine başkaları girdiği zaman Arınlar'a gidiyordu. Anlayamadığı için sinirleniyor ve sessizleşiyordu.

"Bu gece benim gecem!" Annesinin sesini duyunca Eren kulaklığını kulağına taktı.

Onlar sesini yükselttikçe sinirleniyordu. Müzik, sesi bastırmasını için sakinleşemiyordu.

Yataktan kalkıp kapısını açtı. Dört yaşında olmasına rağmen epey uzundu. Odası ikinci katta koridorun sonundaydı. Koridoru hızla geçip merdivenlerden indi.

Aynada gördüğü kendisine baktı.

Eren'i gören herkes sanki Eren'de efsun varmış gibi büyüleniyordu.

Erkek güzeli diyorlardı. Yakışıklılığını tanımlayamıyor, gözlerine inanamıyorlardı.

Eren, bu işlerden pek anlamasa da sadece anne ve babasının onu beğenmesini istiyordu. Onların onu takdir etmesini istiyordu, başkasının değil.

Salona girince birbirlerine bağıran anne ve babasını gördü.

"Havva, boşanalım o zaman! Uğraşamayacağım!" Babası Erdem, dedesinden kalan holdingin başındaydı.

Çalışmak için miydi belli değildi ama maddi sıkıntıları yoktu, hatta maddi durumları normalin epey üstündeydi.

"Boşanmayacağız Erdem!"

"Niye bağırıyorsunuz?" Eren ikisinin arasına dikilip değişik lacivert gözlerini üzerlerinde dolaştırdı.

Annesi "Yat Eren." Derken babası "Bir şey yok." Demeyi seçmişti.