Mafya Lisede'nin 2. kitabı (Tamamlandı)
Sır gibi bir karanlığın içerisinde yer almak kadar yorucu beyaz bulutların üzerinde oturmak kadar keyifli ve güzel bir hayat.
Artık her şey dahada karmaşık.Aşk,karanlık,tehlike,gizem ve sırlar.
Ediz adal ve ma...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
•••
Esila Adal
Günler sonra yeniden evimdeydim.Batırmaya çalıştığım babamdan geriye kalan sadece bu evdi.Soğuktan dolayı buz kesmiş bedenime,hızlıca en kalın pijamalarımı geçirdim.Saçlarımı sıkıca toplayıp,pencerenin önündeki o tekli koltuğuma geçtim.Yanlız kalıp,kendimi tüm hatalardan izole etmeliydim.Ne istiyordum?.Ben kimdim?.Neler yapabilirdim?.Yaptıklarım ne ifade edecekti?.Ölü bir kadın için kendimi öldürtmem normal bir davranış olabilir miydi?.Çoğu sorumun cevabı çoktan belliydi.Elimdeki sıcak fincanın,kalbimi de ısıtmasını umdum.Tüm intikam zarını,bu sıcaklığın eritmesini istiyordum.Pencerenin izin verdiğince gözlerimi gökyüzüne çevirdim. En önemlisi o bunları yapmamı ister miydi?.Şüphesiz,Koray'a ölmesi pahasına yardım etmemi reddederdi.Ondan yıllar önce kaçmış biri olarak,yaşanmasını istemesi neredeyse imkansızdı.Kapıdan gelen tıkırtılar ile bedenimi hafifçe kapıya doğru çevirdim.Gelen az çok tahmin edilebilirdi.Uras'ın kapıma diktiği adamı,kuş uçurtmuyordu.Gelende muhtemelen Uras'tı zaten.Onu görmeyi umarken,gördüğüm o orta yaşlı beden bedenimin titremesine sebep olmuştu.Anlık bir soğuklukla,bedenim irkilerek bilincimin tamamen açılmasına sebep oldu.Soner Soykan,şimdi tam karşımda duruyordu.Kapıyı tamamen kapatıp,anahtarın olduğu elini yumruk yaptı ve kapıya dayadı.Herşeye rağmen burada olmak ona acı veriyormuş gibi davranıyordu.İncecik ceketini öylesine sırtına geçirmişti.Onu görmeyeli,saçlarındaki aklar çoğalmış ve onuda bir gün kaybedeceğimi usulca fısıldamıştı.Tıpkı oda annem gibi birgün yok olacaktı.Tüm olanlara rağmen bu duygu beni şimdiden hırpalamaya başlamıştı.
"Baba?" Dedim kendime engel olmayarak.Yutkunarak,yavaşça ayağa kalktım ve elimdeki kupayı bir kenara bıraktım.Omuzunun üzerinden yavaşça bana dönerken,kapının üzerindeki yumruğu da aşağı doğru kaydı.
"Merhaba Esila Adal" dedi soğuk bir sesle.Vücut boşluklarıma binlerce iğne saplanmış gibi hissetsemde ona bakmayı sürdürdüm.
"Beni istemeyen bir adama,soyadı ile yük olmak istemedim" dedim ona ağır bir şekilde karşılık verirken.Ağır hareketle süzülen göğüsünden onu yaralayan bir cümle olduğunu söyleyebilir gibiydim.Böyle olmasını isteyip,istemediğim ise tamamen meçhuldü.Kendisini salonun tam ortasındaki üçlü koltuğa bıraktı.Elindeki anahtarı bir süre stresle çevirişini izledim.Gözleri öylece boşluğa dalmış,benim hakkımda ufak kararlar vermeye çalışır gibiydi.Bembeyaz olan teni,iyice kireç kesilmişti.Saçları omuzlarına dökülecek kadar uzamış,beyazları da iyice belirginleşmişti.
"Ne zaman bir katile dönüştün?.Üç kişiyi öldürmeye karar vermekte ne?" Dedi hesap sorarcasına.Yüzü anlamsız bir ifade ile kırışırken,sakin olmaya çalıştım.
"Ne zaman gökyüzüm diye sevdiğin kızını,yok saymaya başlayacak kadar değiştin?" Dedim ufak bir küstahlık yaptığımın farkına varırken.Beni manevi olarak değil,maddi olarakta silmişti.Tüm anılarını silmemi ister gibi sadece bu evi bırakmıştı.Bir süre sessizliğini sukünet ile devam ettirdi.Karşısındaki koltuğa oturup,sırtımı iyice koltuğa yasladım.Göğüsümde kollarımı birleştirip,üşümemi biraz olsun engellemeye çalıştım.Ödemesi yapılmadığı için kesilen Doğalgaz,fakirliğimi daha iyi hissettiremezdi.Adal konutunu şimdiden özlüyordum.
