"Lise bloost Jimin Hyung." Lachte Jungkook. "Dat zie ik ook Jungkook." Zei Jimin. "Stop seffes word ze nog een tomaat." Zei Jin. "Bts jullie moeten je gaan klaar zetten, jullie zijn zo." Zei opeens een stem. "Goed." Zei Namjoon. Ze gingen hun klaar maken en liepen dan naar het podium. Lise moest in de kleedkamer blijven samen met hun manager. Er was een tv waar ze kon kijken. Wanneer de groep meisjes gedaan waren gingen hun. Wanneer de muziek starte begonnen ze te zing.
Lise stond versteld. Ze waren zo goed, dat Lise haar mond open stond. Dit was de eerste keer dat Lise hun zo zag. Bij het oefenen is het meer speels dan hier op het poduim. Lise begon van blijschap te lachen en klappen. Hun manager zag haar en begon ook te glimlachend. "Ze zijn echt geweldig." Glimlachte Lise. "Ja, ze oefenen ook super hard. Ook zijn ze speels." Zei hun manager lachend. "En hoe vond je het." hoorde Lise Jimin's stem. Ze draaide haar om en zag hun allemaal, ze glimlachte naar hun.
"Jullie waren geweldig." Zei Lise blij. Jimin kwam naar haar toe en deed haar vlechtjes los. Lise probeere hem te stoppen maar lukte niet. Ene kant was helemaal los. "Y waarom." Jammerde Lise. Jimin lachte en maakte ook de anderen kant los. "Waarom." Jammerde Lise weer. Hij bleef maar lachen. Lise hele haren had krulletjes van de vlechten. Ze keek Jimin aan, die nog altijd aant lachen is. Lise nam haar elastieken van hem af en liep naar de spiegel en keek naar haarzelf. "Ik zie niet uit." Zei Lise. Jimin kwam achter haar staan. Hij bleef maar glimlachte. Lise draaide haar om en duwde hem lichtjes weg van haar.
"Kijk wat je heb gedaan ik zie niet uit met die krullen in mijn haar." Jammerde Lise. Jimin bleef lachen. "Geen zorgen mijn stylist zal je haar stylen." Glimlachte Jimin. Hij nam haar arm vast en trok haar mee. Hij zette haar erna in een stoel neer. De stylist van Jimin deed haar haren. Na een half uur was ze klaar. "Zo klaar." Zei de stylist. "Dankje." Zei Lise en glimlachte naar de stylist. De stylist glimlachte terug. Niet veel later gingen ze door. Ze liepen naar de auto en Lise ging al in de auto zitten. Opeens hoorde ze een stem. Lise keken de persoon aan. Ook de anderen.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Kunnen we je ergens helpen?" Vroeg Jimin. Lise keek de persoon goed aan. Volgens haar dacht ze dat ze hem ergens van zag.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Ja." Zei de persoon en wees Lise aan. Lise keek de persoon aan. Nu herkende ze hem. Het was de persoon dat haar opzocht in het ziekenhuis. Jimin en de anderen keken Lise aan. "Ben jij niet Lee Taemin de model?" Vroeg Jungkook. "Ja." Zei de persoon. "Kennen jullie elkaar?" Vroeg Jimin hem. "Ja, maar zij herinner mijn niet. Ze heeft wat geheugenverlies." Zei de persoon dat Taemin heet. Jimin keek Lise aan. Ze wist niet wat ze moet zeggen. "Kan ik haar mee nemen?" Vroeg de persoon dat Taemin heet. "Sorry maar ik denk niet dat ze met u mee wilt." Zei Jin. "Dat komt omdat ze me niet herinner." Zucht Taemin.
"Sorry maar ze is nu bij ons, ze staat bij ons nu ingeschreven in de companie." Zei Jin. Taemin keek hun beetje kwaad aan. Opeens kwam er iemand naar hem toe. "Meneer Lee ze wachten op je." Zei de anderen persoon. "Ik kom nog terug." Zei Taemin. Hij liep dan weg met de anderen persoon. Lise keek hem na en erna naar hun. "Sorry." Zei Lisr en kreeg wat tranen in haar ogen. Jimin kwam naar haar toe en omhelsde me. "Sorry dat ik me niks kan herinneren van mezelf." Snikkte Lise.
"Is niet erg, Ik ben er voor je." Zei Jimin en stapte in de auto. Ook de anderen gingen in de auto. Jimin had de hele tijd haar hand vast. Terwijl Lise uit het raam keek. Wanneer ze bij de dorn aan komen stapte ze uit. Lise en Jimin namen de trap en de rest de lift. Met Jimin ging het al beter met te veel trappen nemen. Hij was wel nog moe als hij boven komt. De anderen waren al aant wachten op hun. Ze gingen dan samen naar binnen. Lise liep direk naar Jimin's kamer. en legde haar op bed neer. Ze voelde zich een beetje slecht omdat ze nog altijd niks kan herinneren.
'KNOK KNOK'
Lise keek naar de deur. "Binnen." Zei ze. De deur ging open en er kwam een hoofd naar binnen. "Jimin." Zei ze. "Hey is alles oke met je?" Vroeg Jimin. Lise knikte nee. "Mag ik verder binnen komen?" Vroeg hij. "Tuurlijk." Zei Lise. Hij deed de deur verder open en kwam naar binnen. Jimin liep dan naar het bed en ging aan het uiteinden zitten. "Het is niet erg." Zei Jimin. "Niet erg, Ik vind het juist erg dat ik me niks kan herinneren." Jammerde Lise en kreeg tanen in haar ogen. Opeens wenen ze.
"Hey, je hoeft niet te wenen." Zei Jimin en kwam wat dichter naar haar toe. Lise keek hem aan. Jimin veegde haar tranen weg. "Kom we gaan even wandelen." Zei Hij. Hij nam haar hand vast en trok haar uit bed. Samen liepen ze de kamer uit. Ze liepen naar de woonkamer waar iedereen in de zetel zat. Ze keken op als Lise en Jimin aan kwam. Maar zeiden niks tegen haar. Ze wisten dat ze Lise even in een deprie zit. Dus lieten ze het over aan Jimin.
Jimin was dan de enigste die haar kan laten praten. Hij wild haar dan op fleuren. Samen liepen Jimin en Lise het apartament uit en liepen de trap af. Eenmaal buiten liepen ze richting het parkje. Ze zette hun op de trap neer en Jimin ging langs haar zitten. Jimin nam opeens haar hand vast. Lise keek hem aan. "Lise ik wil je iets zeggen." Zei Jimin en keek haar recht in de ogen aan. "Wat dan?" Vroeg Lise "Saranghae." Zei hij opeens. Hij kwam opeens dichter. Zijn lippen raakte die van haar.
