Love leads me to Sadness

Chapter 6

Maaga akong gumising kanina, 5am pa ng pumunta ako dito sa School.

Papunta na ako sa school library ng bigla nanamang lumabo ang mga mata ko, well expected ko na namang lalabo nanaman ang mata ko kasi marami-rami ang mga binasa kong libro kagabi.

"Aish! Kailangan ko na talaga ng Salamin!" Sabi ko sa sarili ko.

Since umuwi ma si Mang Tan na driver ko ay mag-tataxi na lang ako.

Pagdating ko sa Optical Clinic ay bumati kaagad ako kay Doc Murphy.

"Hello Ms. Enriquez!" Bati ng isang Optimist. Kilala ako ng mga Optimist or other Doctors kasi nga, Nursing ang Course ni Ate Athena..Sikat ren ang family namin kaya kilala talaga nila kami.

"Please, Doc Murphy..Check my Eyes..Lumalabo po kasi.." Ani ko kay Doc.

At yun..Chineck up ni Doc Murphy ang mga mata ko.

"Ms. Enriquez, You have to wear a eyeglasses na, Malaki na ang grado ng mga mata mo and there is a possibility na mas lumabo na ang mga mata mo.." Ani Doc Murphy.

Tumango na lamang ako..

Pinapili ako ng Eyeglass ni Doc Murphy...Paktay talaga ako neto.

"Thank you for coming Ms. Enriquez!"

"Thank you din Doctor Murphy!" I yelled.

Hindi na masyadong malabo ang mga mata ko dahil sa eyeglass ko.

Habang pabalik sa school, Napa-isip ako kung ano ang magiging reaction ni Ria at Ate na naka-Eyeglass ako..Magagalit ba sila??

'Sana hindi..'

Minutes later, Nasa school na ako, malapit na mag-7 kaya dali dali na akong pumunta sa room.

Pagkapasok ko ay sakto ring pagkapasok ni Sir Reyes.

Sir Reyes discussed some lessons, at yung ibang lecs ren namin syempre..

And many hours have passed until it's our recess break.

"Abby! Bat ka nakasalamin? I'll guess..Lumalabo na ang mga mata mo 'no??" Tanong ni Ria.

'Sasabihin ko ba sakanya??'

Aiish! Sasabihin ko na nga lang! Obvious na naman na malabo na ang mga mata ko kasi naka-salamin na ako.

"Y-Yes.."

"Yan..I told you.." May halong irita na ani Ria.

"Lumalabo na kasi--"

"Sabi ko na nga ba eh..Lalabo talaga ang mga mata mo..Imagine! Every seconds, Every Minutes, Every Hours, Every Day, Every Week, Every Month, Every Year ka nagbabasa! May possibility talaga na Lalabo yang mga Mata mo!" Galit ma sermon ni Ria saken..

'I deserve this..'

I remained silent.

"I-I just want my Parents to be happy for me..T-To be P-Proud for me just like A-Ate..They are so proud of Ate..I just want Mom and Dad to be proud to me that's why I read and I read.." Naiiyak na ani ko.

"Hey, Abby..Don't Cry..It is not your Fault..Just..Just limit Your reading..Hindi yong Kada kasama kita, Basa ka ng Basa..I am Concern to you Abby as a Real Friend.." Ani Ria at hinug ako.

"T-Thank you Riana.." I said..

Hindi na ako pumila kasi may-pang recess na ako, Ginawan kasi ako ng Sandwich at calamansi juice ni Ate Athena kaninang madaling araw, Kahit mayaman ako, Matipid pa rin ako..