HER POSSESSIVE LOVER (COMPLETED)

CHAPTER 9

CHAPTER 9

I was sent quickly on the nearest Hospital on Eldnido and shocked everyone on the Team, Even Callah our manager was asking kung paano at sino ang ama ng dinadala ko dahil wala naman daw itong nakikitang nakakasama ko but I was quiet the whole time. Naabutan ko lamang si Eury na siyang nagbabantay sa akin and I nearly cried because of pitty, awa sa sarili dahil hindi ko alam kung paano uusad. 

Mabilis na natapos ang pictorial sa Elnido at simula noon ay nasa Condo ko nalang ako nalalagi dahil madalas akong hinihimatay minsan, Callah advised me to not let any people know na lamang para hindi masira an gaming team sa kompanya, we will hide this thing hanggang sa matapos ang kontrata ko.

I sighed once again as I sat on my sofa and watch the new Series on Netflix, noon ayoko talagang mag e-end up ako here on my Condo dahil nakakaramdam ako ng pagiisa, kaya nga ako kumuha ng trabaho kahit pa hindi naman kataasan ang sweldo dahil I don’t want to be alone. I sighed once more at hinayaan na lamang ang sarili na manood.

I felt my phone with its new ringtone na malamyos sa tenga, I looked at it at muntikan ko pa iyong mabitawan nang Makita ang pangalan ng caller. I gasped out loud at halos manikip ang dibdib ko dahil sa pagsigid ng kirot.

I wasn’t moving, Hindi ko sasagutin iyon. And I cant find the fuck para sagutin ang tawag ng demonyong iyon. Mabilis kong hinanap sa option button ang Airplane Mode at hinayaan lamang iyon, I saw some texts on there kaya agad akong nag scan

“Is it true? Are you pregnant”

“Please answer my calls”

“Im sorry, sorry Mariake”

“Please, Mariake”

“I’m going there”

Lahat ng iyon ay galing kay Lucian, halos manlaki ang mata ko dahil sa takot dahil sa huling pinadala niyang mensahe, gustuhin ko mang magmadali at maging careless sa pagtakas ngunit hirap ako dahil sa mayat mayang nawawalan ng malay. I carefully packed my clothes ngunit huli na ata ako dahil narinig ko na ang padabog na pagkakabukas ng pintuan sa labas. Naipikit ko na lamang ng mariin ang aking mga mata at nahahapong napailing iling

“I-is it true? Please t-tell me” rinig kong anito sa nagmamakaawang boses. I slowly turned my head on him, halos mapanganga ako dahil sa nakikitang sugat sa mukha nito, he has wound on his face, scratches on his shoulder, and an obvious sore part on his cheek was on highlight because of its violet color, nagdudugo rin ang ilong nito at putok ang kilay na halos nakapikit pa ang kaliwang mata nito, I gasped in shock at gustuhin ko mang maawa ngunit muling sumariwa ang munting alaala saakin dahilan ng pagbabago ng aniyo ko

“Anong ginagawa mo rito?” malamig ang pagkakasabi ko noon, I saw how pain crosses his face ngunit nawala rin agad at napalitan iyon ng takot at saya

“I-is it t-true?” anito na humakbang ng isang beses ngunit mabilis kong sinagot ng mas malayong hakbang, he looked at the distance that I’ve made bago siya nagmamakaawa muling tumingin saakin

“Ang sabi ko anong ginagawa mo rito? Hindi kita kailangan Lucian, umalis ka na” I felt my knees jiggle like jelly that I had to held on to something para lang mapanatili ang aking pagkakatayo, muli akong napalunok dahil nararamdaman ko ang aking unti unti nanamang panghihina

“A-are you okay? Please Julia, aalis din ako just please let m-me know” anito sa mahina at control na boses, dahan dahan akong lumapit sa may sofa at doon humilig na nanghihina

“Umalis ka na, iwan mo na ako…u..lit” and then right after I settled my self ay bigla na lamang akong napapikit at bigla na lamang nawalan ng malay.