HER POSSESSIVE LOVER (COMPLETED)

WAKAS 1

Julia Mariake’s POV

I was sighing deep while sitting on my favourite spot which is where the hammock is. I was so comfortably looking at the sky, staring at those clouds with my mind full of running things that I cant explain. Siguro dala ito nang lungkot kaya nag s-space out nanaman ako. Dala nanaman nang pag ka miss sa isang taong ni hindi ko na alam kung babalik at magpapakita pa ba saakin?
“Luccerus? Wherever you are sana naiisip mo ako. I am still hoping na magpakita ka na sakin, I am really missing you” naibulong ko na lamang sa hangin bago ako agad na tumayo, I heard baby Arcus’s cry kaya agad akong pumasok sa bahay para tingnan kung ano ang nangyayari

“Ayan na si Mommy oh, tahan na apo” I saw papang carrying my son on his arms, marahan niya pa itong pinaghehele at inuugoy, mukhang ayaw matulog ni Arcus dahil umuungot ungot ito sa braso ni Papang, natatawa ko siyag kinuha sa kaniya at agad na hinele, mabilis niyang ipinulupot ang maliit na kamay sa isa kong daliri na talaga namang ikinatuwa ko.

“Hay jusmiyo, tumatanda na nga talaga tayo” ani ni Mamang kay Papang habang tinitingnan ang anak ko, I smiled at two of them and brought Arcus on our room, mag papa breastfeed pa ako baka kasi ginugutom lang ang bata

“Bakit di ka pa natutulog anaka? Anak ka naman ng tatay mo oh” natatawa kong kausap kay Arcus at inihiga siya sa maluwang na higaan, He’s still moving his hands with his feet at nakatingin saakin ng deretso, natatawa kong hinalikan ang kaniyang noo at agad na kumuha ng pamalit na damit

“Asan na kaya si Dada no? Naiinis na si Mama sa kaniya eh” I caressed his little head and touched his brows

“Hindi na ata tayo love ni Dada” I looked at Arcus and I saw how his little mouth pouted like he understand me, agad akong napangiti at nauwi sa halakhak bago siya muling hinalikan sa noo

“Jusmiyo, napaka gwapo ng anak ko” Binihisan ko na lamang siya pagkaraan ng ilang oras na pagkukuwento sa kaniya na akala moy naiintindihan.

*

“Baka kasi kayo talaga may kasalanan mang” I was on my out of our room nang makarinig ako ng usapan sa may living room, kompleto silang lahat doon kasama na mga asawa ng kapatid ko kaya agad akong nagtaka, bakit naman daw may conference ata ang mga damuhong ito?

“Eh ano bang ginawa ko sa lalakeng iyon? Wala naman ah” ani ni mamang na piningot pa si Ate Julianne, natatawa itong kumapit sa asawa niya kaya napailing nalang ako, lalo pa akong lumapit at pinilit na magtago sa malliit na divider bago mag sala, malakas ang pakiramdam ko na si Luccerus at ako ang topic nila

“Anong wala mang? Sinabihan mo si Lucian ng ‘alam mo dapat ang gagawin mo pagkatapos’ baka na mis interpret niya iyon, I heard Heidi talking about Lucian being ‘bobo’” natatawang ani ni Ate Juana kaya agad na nangunot ang noo ko, ibig bang sabihin nito ay nagkausap si Mamang at Lucian bago pa ako magising? O nagkakausap sila ngayon? Wtf?

“Ayan Mang ikaw pala may kasalanan eh” natatawang ani ni Ate Julianne, I heard their teasing laugh on Mamang ngunit iniirapan lang niya ang mga ito

“Malay ko bang iba magisip ang kupal na iyon?”

“Hala! Eh pano pala ma pag patay na—OUCH!”

“JUAN!” pinagpapalo siya ng mga babae roon sa mesa, ako rin ay muntik muntikan pang umalis sa pinagtataguan para lamang mahampas ang kupal na iyon, Luccerus wouldn’t do that..

“ARAY! Sinasabi ko lang iyong pinaka malalang mangyayari” Juan

“Tanga ka ba? Anak pa man din kita ganyan ka magisip. Ikaw din may kasalanan ka kay Hulya! Ni ikaw nga ang ayaw magpapasok sa lalakeng iyon kahit nakikita mo ng nagmamakaawa sa kwarto ni Hulya noon!” napatakip ako sa bibig at mariing pinigil ang pagsinghap. So he did really came while I am unconscious? Oh goodness!

“Mang, aba syempre, kahit sino sa mga ito gagawin ko iyon, hindi biro ang ginawa niya sa kapatid ko no”

“Sabagay” I felt my tears coming at bay, marahan nitong niilalabo ang aking paningin dahilan para mapahikbi ako nang tahimik. Bakit ba sila ang nag papasiya sa mga nangyayari sa buhay ko? Kaya ba hindi na nagpapakita saakin si Luccerus?

“Pero ang punto dito, hindi parin nagpapakita ang batang iyon, baka nga kung ano na ang ginawa sa Maynila” ani ni Papang, marahas na dinaluhong ako ng ibat ibang senaryo ng mga maalinsangang ‘baka’ sa isip, What if he really hurt his self, baka napano na siya, baka kung ano anon a ang nangyayari sa kaniya, Baka hindi siya kumakain nang maayos.

“Sinubukan niyo na bang magtanong? Naawa na ako sa anak ko na malungkot na nagkukulong sa kwarto niya” With that ay mabilis akong tumakbo pabalik sa kwarto ko at doon na tuluyang umiyak, I’ve been telling Mamang and Ate na isang araw kukunin kami ni Lucian dito at uuwi rin sa kaniya, I’ve been telling them lots of positive things dahil hindi ako nawawalan nang pagasa na isang araw bigla na lamang siyang darating at susunduin kami ng anak ko. But seeing and hearing how they treat Luccerus way back, I felt like being stabbed right on my heart, bakit ba sila ang nagdedesisyon?

I cried the whole night at wala akong pinansin ni isa sa kanila nang mag gabi na, kahit noong magkapunan ay pansin ang pagiging mailap ko na nagpatuloy sa mga sumunod na araw.

“Hulya” it was ate Juana who grab my arms at ipinaharap ako sa kaniya, I looked at her coldly bago nagiwas ng tingin

“You treated him bad when I was unconscious?” walang pagpapaligoy kong tanong, I saw a hint of panic on her face bago nagyuko

“Pasensya na hindi naming sinabi sayo” aniya, muli akong umiwas ng tingin at nagmamadaling pumasok sa bahay, wala akong pinansin kahit pa tinatawag ako ni Kuya at mukhang natunugan naman nila iyon nang Makita si Ate Juana sa likod ko na sumesenyas.

That goes on for week, it is Sunday today at balak naming magsimba sana, Ayaw ko mang magdala ng sama ng loob sa simbahan ay mabilis ko ring inilihis ang pagiisip roon, I prayed for Luccerus come back, for him to get us here, for him to finally realize that everything’s fine now between us.

I tried calling his number again at ang iba pa niyang mga kaibigan even Heidi ngunit wala ni isa sa mga iyon ang sumagot. The hope I have now ay mabilis na ring nawawala, minsan ay napupunta ako sa pagiisip na wag nalang siyang isipin at isali sa buhay ko dahil wala naman siya ni isang paramdam. I shrugged the negative thoughts away at dahan dahang hinele ang anak.

He’s now asleep and now peaceful with his dreamland, mahigpit parin ang hawak nito sa isang daliri ko na siyang ikinangiti ko dahil sa kada ginagawa niya iyon ay natutunaw agad lahat ng pangamba ko. I was about to put him on his crib ngunit nakarinig ako ng komosyon sa ibaba, hindi ko n asana papansinin pa iyon ngunit mabilis na bumukas ang pinto ko at pumasok roon ang hindi ko inaasahang bisita.

“Mariake”