Het verleden en onze toekomst (Flikken Maastricht verhaal)

Hoofdstuk 8

Ik heb er de hele nacht over nagedacht hoe ik het aan zou pakken vandaag, ik kon er immers niet onder vandaan komen om weer te gaan werken. Als hij er zelf over begint zal ik hem gewoon de waarheid vertellen en dan zie ik het wel hij kan of heel hard weglopen of hij blijft en dan zien we wel. Ik heb ook eigenlijk helemaal geen zin om er over te liegen. De sfeer thuis is er na gisteravond niet bepaald beter op geworden, gelukkig is Frank er vanavond niet, een of andere bijeenkomst waar hij heen gaat. ‘Goeiemorgen Eva’ word ik uit mijn gedachte gehaald door Lindsay terwijl ik de afdeling opgelopen kom. ‘Hee’ begroet ik haar afwezig terwijl ik ondertussen mijn ogen over de afdeling laat glijden om te zien of hij er al is. ‘Ben je weer opgeknapt’ praat Lindsay onverstoorbaar door. ‘Eh ja hoor’ antwoord ik net zo afwezig aangezien ik hem nog steeds niet heb gespot. ‘Zijn jullie nog iets opgeschoten gister’ vraag ik uiteindelijk maar. ‘Ja zeker weten’ begint ze enthousiast te vertellen.
‘De vader van Iris heeft een donkere auto die daar in de buurt is geweest, we hebben eens op zijn werk geïnformeerd en hij zou helemaal niet de vader van Iris zijn’ verteld ze verder terwijl Floris inmiddels de afdeling opgelopen komt en iets in de vorm van een goeiemorgen mompelt richting Lindsay terwijl hij mij alleen maar aankijkt waardoor ik gauw mijn hoofd terug draai richting Lindsay die verder verteld. ‘Meneer heeft ons dus wel het één en ander uit te leggen’ zegt ze terwijl ze al opstaat. ‘Gaan jullie mee’

In de auto werden er weinig woorden gewisseld. Lindsay voelde waarschijnlijk wel de spanning die er hing tussen Wolfs en mij en hield wijselijk haar mond en Wolfs wilde waarschijnlijk niks vragen met Lindsay in de buurt. En ik had ook niks te vertellen. ‘Goedemorgen we zijn opzoek naar de heer van Lier’ sprak Lindsay de receptioniste van het bedrijf aan terwijl ze haar politiepasje liet zien. ‘Een ogenblikje’ antwoorde ze geschrokken. ‘Waar kunnen we hem vinden’ hield Floris haar tegen op het moment dat ze de telefoon pakte. ‘Ehm de trap op tweede deur links’ stamelde ze duidelijk van haar stuk gebracht. Na een klop op de deur opende Floris direct de deur ‘Meneer van Lier wij willen graag even met u praten’ stak ik meteen van wal. Hij was duidelijk van zijn stuk gebracht dat wij ineens in zijn kantoor stonden. ‘Wat kan ik voor jullie doen’ hervatte hij zichzelf. ‘Een rijd in een donkerkleurige Audi met kenteken 9-TPK-29 toch’ begint Lindsay het vragen vuur. ‘Ja hoezo’ ik kan niet erg peilen of het woede of verbazing is dat we dit vragen. ‘Uw auto is zondagavond in de buurt gezien waar Iris de volgende morgen is gevonden’ gaat Lindsay verder na zijn bevestigende antwoord. ‘Ja en wat heeft dat ermee te maken.’ Verdedigt hij zichzelf. ‘Klopt het dat Iris uw dochter niet is’ verandert Floris het gesprek van onderwerp. ‘Ja maar wat doet dat ertoe’ antwoord hij nu een stuk rustiger. ‘Waarom heeft u ons dat niet zelf verteld’ negeert Floris de tegenvraag. ‘Omdat het er niet toe doet, Iris is als een dochter voor me, ze draagt zelfs mijn naam’ zijn stemming is totaal omgeslagen en kwaad slaat hij met een map op zijn bureau. ‘Als u geen geldige reden heeft waarom u daar was dan houden we u aan op verdenking van betrokkenheid bij de moord op Iris’ Floris was het onderhand aardig zat. ‘Ik heb helemaal niks gedaan’ schreeuwde meneer van Lier. ‘U bent aangehouden’ zei ik nadat ik een knikje gaf in de richting van Lindsay die achter hem stond zodat ze hem in de boeien kon slaan.

Terug op het bureau deden we verslag bij Mechels waarna we het verhaal van meneer van Lier konden gaan controleren terwijl hij even kon afkoelen in een cel. Hij had in de auto op weg naar het bureau toch maar verteld waar hij was geweest volgens hem. ‘Als ik dat alibi nou even check’ begon Lindsay terwijl ze al plaats nam aan haar bureau ‘dan kunnen jullie even gezellig met elkaar praten’ bracht ze het grappig maar ze was bloedserieus. Verbaasd keken we haar beide aan, aangezien we helemaal niks gedaan hadden. ‘Ik krijg koppijn van die spanning tussen jullie’ verduidelijkte ze zichzelf. ‘En nee ik hoef het niet te weten’ stak ze haar handen in de lucht voordat we ook maar iets hadden kunnen zeggen. Nu kon ik er niet meer onderuit, het moment van de waarheid. ‘Succes’ zei ze nog voordat ik me had kunnen omdraaien en stak haar duimen op. Floris stond inmiddels al bij de deur van de spreekkamer terwijl ik nog snel een kop thee voor mezelf pakte, om nog even wat tijd te rekken. Zenuwachtig ging ik tegenover hem zitten, ik had dan wel niks fout gedaan maar ik voelde me alles behalve op mijn gemak. ‘Eef’ verbrak hij na een paar seconde de stilte. ‘Ja’ mompelde ik zonder op te kijken. ‘Eh..’ hij weet duidelijk niet goed hoe te beginnen en ik peins er niet over zijn vraag in te vullen. ‘Florian hoe oud is hij’ vraagt hij voorzichtig alsof hij zich voorbereid op een uitbarsting van mijn kant. Daar is één van de vragen waar ik bang voor was. ‘Bijna vijf’ antwoorde ik terwijl ik hem nog altijd niet aankeek. Ik zag dat hij de opties overwoog voor de andere vraag kwam ‘Is hij… is hij mijn zoon’ vroeg hij moeizaam. Ik kon niet anders dan zijn vraag bevestigen, mijn stem trilde toen ik zei ‘Ja’
‘Waarom heb je niks gezegd’ vraagt hij na een paar minuten als hij van de ergste schrik bekomen is. ‘Niet nu, niet hier’ kap ik het gesprek af. ‘Wanneer dan wel’ haakt hij er gelijk op in voor ik de spreekkamer uit kan lopen. ‘Ik heb er toch recht op het te weten’ Ik blijf staan bij de deur, ja hij heeft het recht het te weten maar ik kan het gewoon niet, niet hier in elk geval. ‘Ik wil hem zien, alsjeblieft Eef’ smeekt hij me bijna. ‘Oké’ ga ik uiteindelijk overstag ‘kom vanavond maar.’ Ik hoor hem opgelucht zuchtte. ‘Of vanmiddag nawerktijd kan ook, anders moet hij al naar bed’ geef ik hem de keus. ‘Oké bedankt’ gaat hij akkoord. Enigszins opgelucht lopen we terug naar de kantoortuin.
‘En’ vraag ik meteen raak. ‘We moeten zijn auto laten onderzoeken’ reageert Lindsay direct. ‘Regel ik’ antwoord Mechels die er ook bij staat voordat ze zich omdraait en naar haar kantoor loopt.