▪Güzeştâh ▪|| +18

× 1 × Kesişme

▪▪▪Arkadaşlar öncelikle merhaba, bu kurgu üzerinde aylarca çalıştım ve ortaya gerçekten emek verdiğim bir şey çıkarttığımı düşünüyorum. Başkarken, ön yargılarınızı bir kenara koymanızı rica ediyorum. Ön yargı hiçbirimize yarar sağlamaz.. Aynı zamanda, kitap boyunca sizin oylarınızın ve yorumlarınızın benim için ne kadar önemli olduğunu söylemem gerekiyor sanırım. Çünkü sizden aldığım geri bildirimler sayesinde hikayeyi ne kadar iyi anlatabildiğimi anlıyorum. Lütfen bunu göz önünde bulundurun, sizleri seviyoruum ♡♡♡

☆☆☆

▪

"Adamın adını biliyor musun peki?" diye sordu Asena bana. Bir taraftan karşısındaki aynaya doğru eğilip dudaklarındaki koyu kırmızı ruju tazeliyordu. Bunu yaparken o kadar dikkatliydi ki bir an gülesim geldi, bu kız bu odaklanmayı derslerinde filan göstermiş olsaydı şimdi mezuna kalmış olmazdı.

Göz göze geldiğimiz an ona alayla baktığımı anlamış olacak ki kaşlarını çattı, ama sonra yine aynadaki kendine geri döndü. Makyajı onun her zaman en öncelikli şeyiydi, benden sonra. "Hayır. Ama önemli bir iş adamı mıymış neymiş... Bir şeyler geveledi ama dinlemedim." Bu konuyu düşünmek beni geriyordu.

"İyi birisidir belki, bu kadar kafana takma bence." Rujun kapağını kapattı ve bu sefer çantasından başka bir şey aramaya koyuldu. Ben de kalçamı lavaboya yaslamış bir şekilde onu izliyordum.

"Sorun nasıl birisi olduğu değil, sorun annemin birisiyle evlenecek olması. Bu düşünce bile korkunç..."

"Ne var bunda Ceyla? Baban da başkasıyla evli değil mi? Ona niye bir şey söylemiyorsun? Bırak annen de biraz hayatını yaşasın." Hah, işte bu felsefe tam olarak Asena'ya göreydi! Bugünü yaşa, gez; yarın başına ne boklar gelirse gelsin boş ver. Gerçek dünya böyle değil ama.

Söylediğinde haklı sayılabilirdi belki ama yine de sindiremiyordum olanları. Annemle babam boşandığında altı yaşındaydım ve bir yıl sonra başka bir kadınla evlenmişti. Ama ben bu olaylar olurken çok küçüktüm, hatırlamıyordum bile neredeyse. Fakat annem... Annemin delidolu çılgın hayatına onun gibi uyum sağlayacak birisini bulmak çok zordur... Üstelik annem saftır, iyi niyetlidir. Ya o adam onu kötü amaçları için kandırıyorsa!? Off..!

Rimeli kirpiklerine iyice yedire yedire sürmekte çaba harcarken Asena, ben de onu izliyordum.

"Tek sorun annemin evlenmesi değil aslında... Bundan sonra nerede yaşayacağımı merak ediyorum." Bunu söylememle yüzü bir anda ciddileşti ve rimeli indirdi.

"O mesele var bir de değil mi? Unuttum ben onu..." Evet, farkındaydım zaten bu rahatlığından, unuttuğunu.

"Tanımadığın bir adamla birlikte yaşamak..." dedi düşünceli bir şekilde. "Zor olmalı."

Göğsümde bağladığım kollarımı serbest bıraktım. Yaslandığım yerden döndüm ve aynadan kendime baktım. Yüzümde sıkılmış bir ifade vardı. "Tanımadığım bir adam," Asena'yla aynadan göz göze geldik. "Ve onun oğlu."

"Oğlu mu varmış bir de? Ay bir sürü kardeşin var zaten Ceyla ya! Ona da mı ablalık yapacaksın?"

Asena'nın söylediği şeye güldüm. Öncelikle, bir sürü kardeşim filan yoktu. Sadece babamın yeni eşinden olan ikizleri Doruk ve Gediz vardı. Fakat sekiz yaşında ve fazla zıpır zıpır, afacan oldukları için yirmi çocuğa eş bedellerdi. Bir de Anna'nın, yani babamın yeni eşinin kendi kızı Helen vardı fakat o da babasıyla yaşadığı için pek yakın sayılmazdık. Benden üç yaş küçüktü ama tatlı kızdı, arada bir görüşürdük. Yani sonuç olarak iki öz, bir de üvey kız kardeşim varken şimdi bir de dördüncüsü eklenecekti. Ki, ona hiç gereksinim duymadığımı söylemem gerekir sanırım.