The KINGDOM |YoonKook

6| sana da hükmetmek isteyebilir

Geç gelen bölüm için üzgünüm~

Bırak seni yönlendirsin. Hayır
diyeceksin. Sonra Evet evet evet
diyeceksin. Çünkü o kafanı
karıştırıyor.
-Ava Max/ Sweet but Psycho

*Suga but Psycho

Bir insanın geçmişinden kurtulması belki de gerçekten mümkün değildi. Ne kadar kaçarsak kaçalım, ne kadar görmezden gelirsek gelelim o en derin anılarımıza çoktan işlemiş olurdu. Derin bir nefes alıp bitti deseniz de ya da gözlerinizi açtığınızda tamamen farklı bir diyarda da uyansanız mümkün değildi işte. Kurtulduğunuzu sandığınız anda hayat sizi her zaman en kırılgan noktanızdan dürtüyor 'hâlâ burada' diyerek uyarıyordu.

Bende de durum aynen böyleydi. Bitti dedim, unuttuğumu düşündüm ve önüme baktım. Ama hayat yine önüme sermişti geçmişimi, üstelik bu kez başkalarıyla paylaşmamı bekliyordu. Yapamazdım, kimsenin öğrenmesine izin veremezdim.

Dolu gözlerle kendimi odaya attığımda yatağımda oturan Minki'ye yaklaşıp kollarımı boynuna sardım. Sıkı sıkı sarılıyor güvende olduğumu hissetmek istiyordum. Bu gibi anlarımda Jimin her zaman böyle yapardı, sarılırdı. Sonra dizlerine yatırıp saçlarımı okşar ve ben uyuyana kadar da yanımdan ayrılmazdı. Taehyung ise tüm şefkatini sakınmadan bana verir, yalnız olmadığımı ve her şeyin geçeceğini söylerdi. Şimdi ikisi de yoktu, artık gerçekten yalnızdım.

"J-Jungkook neden ağlıyorsun?"

Geri çekilip elimle gözlerimi sildim ve karşısına yerleşip ona baktım.

"Y-Yoongi..." derin bir nefes alıp devam ettim. "Yoongi zihnime girecekti."

Anında kaşları çatılmış ve öfkeyle dolmuştu. Bu görüntüsüne oldukça şaşırdım.

"Kimse benim arkadaşımı üzemez, ona haddini bildireceğim."

Beni korumak isteyişine gülümsedim. Minki bana iyi geliyordu...

"Ne yapacaksın?"

Soruma karşılık göz kırpmıştı, şu an oldukça şaşkınım. Minki böyle davranmazdı.

"Yemeğine Yoora'nın karışımlarından çalıp atacağım. Saatlerce boşaltım yapmaktan odasından çıkamayacak."

Planını duyduğum anda gülmeye başladım. Az önceyi unutmuş karşılıklı gülüşüyorduk şimdi, onu gerçekten sevmiştim.

"Öğrenmesinden korkmuyor musun peki?"

Omuz silkti. "Mutfakta sadece yardımcıyım aklına bile geleceğimi sanmıyorum."

Minki göründüğünden daha zeki biriydi.

"Jungkook..."

"Hım?"

"Ondan uzak durmaya çalış."

Aniden ciddiyete bürünen ifadesi beni ürkütmüştü. Neden böyle söylüyordu şimdi?

"Dünya'dan geldin, eminim ki peşini bırakmayacak."

Haklı olabilirdi ama içten içe peşimde olması fikri hoşuma gitmişti. Sonuçta o adama fena bir hayranlık besliyordum.

Arkama yaslandım "Sorun olacağını sanmıyorum."

Tamam, bugün yanından ağlayarak uzaklaşmış olabilirdim ama aslında bunu yapmasını isteyen Kraldı öyle değil mi? Üstelik babasına kısa bir an karşı çıkarak zarar verebileceğini söylemişti. Beni düşünmüştü?