Katelynn Mergel

Last morning

"We're on the borderline, Dangerously far and all forgiven" - Tame Impala, Borderline

.......................

De laatste dag voor de vakantie lijkt iedereen in een uiterst goed humeur te zijn, ondanks de omstandigheden. Zelfs met het verdriet om het verlies van mijn moeder, is deze vrolijke sfeer erg aanstekelijk en word ik met een glimlach op mijn gezicht wakker. 

'Weet je wat ik nu echt nodig heb,' zegt Ron als we met z'n vieren naar het ontbijt lopen, 'een goede prank van de Wolf!'

Ik grijns even. 'Draco zei dat ook al een paar dagen geleden.' 

Rons mond valt open, maar voordat hij kan protesteren en een nieuwe tirade kan houden, begint Harry met spreken. 

'Het is lang geleden dat de Wolf een prank heeft uitgevoerd,' zegt hij bedachtzaam. 'Ik heb enkele kleinere gezien, maar niet meer zo'n grote zoals aan het begin van het jaar.'

Hermelien trekt een wenkbrauw op. 'Dus jij wilt nog een keer opgesloten zitten in de Grote Zaal?' 

Harry schudt direct zijn hoofd en kijkt de heks vermoeid aan. 'Nee, zo bedoelde ik het niet,' legt hij uit. 'Ik bedoel iets wat invloed heeft op de hele school, zoals ze toen de gangen onder water zette.'

'Of toen ze het hele kasteel roze kleurde in ons derde jaar!' zegt Ron, met een dromende blik in zijn ogen als hij terugdenkt aan dat moment. 

'Mijn persoonlijk favoriet was die met de maretak,' zeg ik en knipoog even plagend naar Harry, die luid kreunt. 

'Alsjeblieft niet zeg! Ik kan me die met Cho...' Hij schudt in horror even zijn hoofd in een poging de herinnering te vergeten. 

'Ik denk dat mijn favoriet diegene was toen het in het hele kasteel sneeuwde, tijdens kerst,' zegt Hermelien met een zachte glimlach. Ik knik instemmend. Dat was een prank die ik tijdens ons vierde jaar heb uitgevoerd en een van de wat meer onschuldige pranks. Niettemin was het een groot succes en erg hilarisch om Sneep zo gestrest te zien terwijl er sneeuwvlokken in zijn ketel vielen. 

Als we in de Grote Zaal aankomen, is het ontbijt al in volle gang. Ik laat mijn ogen even over de volle tafels glijden en zie al snel het groepje Zwadderaars zitten, allemaal druk in gesprek. 

'Ik denk dat ik aanschuif bij de tafel van Zwadderich vandaag,' mompel ik in gedachten verzonken. 

'Wat? Waarom zou je dat doen?' vraagt Ron verontwaardigd en ook Harry kijkt lichtelijk beledigd. Ik haal naar de twee jongens uit en ze weten maar net mijn arm te ontwijken. 

'Omdat ik vanavond bij het laatste diner ook bij jullie zit en omdat die slangen door ook mijn vrienden zijn.' 

Met een laatste strenge blik op de jongens en een verontschuldigende naar Hermelien, draai ik me om en loop naar de tafel van Zwadderich toe. 

'Ik snap nog steeds niet hoe ze met ze om kan gaan,' hoor ik Ron achter me sputteren. 

'Ze zijn niet allemaal zo slecht,' klinkt Harry's stem, een stuk verder weg, alsof ook hij in gedachten is verzonken en ik weet dat hij terugdenkt aan de paar gesprekken die hij met Benno heeft gehad. 

Hoofdschuddend om het theater van de Griffoendors loop ik naar de Zwadderaars in kwestie toe. Zonder mezelf echt aan te kondigen, laat ik mezelf neerploffen tussen Draco en Theo, die beide van schrik bijna van hun stoel springen. 

'Morning,' zeg ik vrolijk, met een extra lange 'o' en grijp een sandwich van de schaal. Zowel Theo als Draco kijken me even geïrriteerd aan terwijl Benno en Victoria, die me al lang zagen aankomen, geamuseerd grijnzen.