Over again •Niall Horan•

~27

Pov Tessa
We komen weer aan bij het huisje en merken dat de meeste al naar bed zijn gegaan. We hebben de hele weg terug niks tegen elkaar gezegd. Als we binnen zijn zet hij me gelijk neer en loopt door naar de slaapkamer, zonder ook maar iets tegen iemand te zeggen. "Wat is er met hem?" Zegt Sam, die als enige nog op de bank hangt. Ik zucht en haal een hand door mijn haar. "Ik heb hem gekwetst, terwijl dat helemaal niet mijn bedoeling was. Ik ben zo'n sukkel." Zeg ik tegen Sam waarna ik naast hem op de bank ga zitten. "Wat heb je gedaan dan?" Vraagt Sam voorzichtig, waarna ik hem het hele verhaal uitleg.

"Mmm, dat is wel moeilijk ja." Zegt hij denkend. "Maar als je het niet zo voelt, waarom zei je het dan tegen hem?" Vraagt hij dan. Ik haal mijn schouders op. "Dat weet ik dus ook niet, ik hou gewoon zo veel van hem dat ik bang ben dat ik hem kwijt raak." Antwoord ik. "Waarom zeg je dat dan niet tegen hem?" Zegt Sam waarna hij een hand op mijn rug legt. Ik kijk hem even aan en denk na. Hij heeft gelijk, het is zo makkelijk, maar ik maak het alleen maar moeilijk voor mezelf. Als ik gewoon gelijk tegen Niall had gezegd waarom ik het zei dan was het niet zo uit de hand gelopen. Ik sta op en geef Sam even een knuffel. "Dankje Sam, je bent echt een goede vriend." Sam lacht even en laat zichzelf dan weer op de bank vallen.

"Meestal als Niall boos of verdrietig is wilt hij even alleen gelaten worden, dus ik weet niet of het zo'n goed idee is om nu naar hem toe te gaan." Zegt Sam wanneer ik naar Niall zijn kamer wil lopen. Ik draai me om en kijk hem bedenkelijk aan. "Wat moet ik dan doen?" Vraag ik. Sam staat op en loopt naar Niall zijn deur. "Ik zal wel even kijken hoe het met hem gaat, als het goed gaat kan je gewoon naar binnen maar als het minder goed gaat denk ik dat het beter is dat je even in mijn bed slaapt, dan slaap ik wel bij hem." Antwoordt Sam, waarna hij de deur open doet en naar binnen loopt.

Ik slik, ik wil niet zonder hem slapen en al helemaal niet als hij verdrietig is. Ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan, zo stom ben ik. Ik hoor gedepte stemmen maar kan niet precies horen wat ze zeggen. Na een tijdje komt Sam de kamer weer uitgelopen en sluit hij de deur achter zich. "Ik denk dat het beter is als je in mijn bed gaat slapen." Zegt hij zachtjes, terwijl hij me vol medeleven aankijkt. Ik knik en probeer de tranen binnen te houden. Ik loop achter Sam aan naar zijn kamer en hij laat even zien waar alles ligt, omdat de kamers toch nog van elkaar verschillen. We wensen elkaar welterusten en ik bedank hem nog even dat hij dit allemaal voor me doet. Ik ga in bed liggen en draai me op mij zij, ik mis mijn persoonlijke kacheltje, ik mis mijn liefde, ik mis Niall.

Het is inmiddels een paar uur later en ik kan echt niet slapen. Ik blijf met mijn hoofd maar bij Niall zitten en ik kan mijn gedachten er niet vanaf halen. Ik zucht en ga overeind zitten, dan maar wat drinken halen. Ik strompel voorzichtig naar de keuken toe en vul daar even een glas met water. Ik open de deur en klik het buitenlampje aan. Ik ga even op een van de buitenstoelen zitten en kijk naar het donker. Ik staar een beetje in het niets als ik ineens de deur achter me open hoor gaan. Als ik me omdraai kijk ik verbaast naar degene in de deuropening. Het is Niall.

"Mag ik er bij komen zitten?" Mompelt hij, waardoor ik knik en iets rechter ga zitten. Hij loopt naar een van de stoelen en laat zich erop vallen, waarna hij voor zich uit staart. Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen, dus wacht even af. "Kan je ook niet slapen?" Vraagt Niall na een tijdje. "Nee, ik ben te druk in mijn hoofd, denk aan te veel dingen." Zeg ik zacht. "Aan wat voor dingen?" Vraagt Niall, waarna hij me voor het eerst weer aankijkt. Ik kijk hem ook weer aan en hou het oogcontact terwijl ik zijn vraag beantwoord. "Over ons. Nouja, meer over hoe stom ik mezelf vind." Leg ik uit. "Ik heb het helemaal niet bedoeld zoals ik het zei, het is gewoon dat ik bang ben om je kwijt te raken." Zeg ik terwijl ik hem onderzoekend aankijk.

"Ik snap het als je boos op me bent en je hebt daar ook al het recht op, maar ik hoop gewoon dat je het me kan vergeven. Ik hou zo enorm veel van je dat ik er soms een beetje bang van word. Ik heb nog nooit zo veel van iemand gehouden als dat ik van jou doe." Nadat ik dit gezegd heb haal ik opgelucht adem, ik ben blij dat het eruit is. Niall kijkt me nu met een onzekere blik aan. "Meen je dat?" Vraagt hij voorzichtig, waardoor ik knik. "Ik ben niet boos op je. Ik vond het alleen moeilijk dat je het zo zei, omdat ik zelf dacht dat we het wel zouden redden. Maar nu ik de reden weet snap ik je wel." Zegt hij dan. "Is het weer goed dan?" Vraag ik voorzichtig. Niall knikt. "Ik kan toch niet lang boos op je zijn." Grinnikt hij, waardoor ik ook even lach.

Ik sta voorzichtig op en strek mijn armen naar hem uit. Niall staat ook op en slaat zijn armen om me heen. Ik adem genietend uit en trek hem stevig tegen me aan. "Ik hou van je." Fluistert Niall in mijn oor, waardoor ik kippenvel krijg. "Ik ook van jou." Glimlach ik, waarna ik mijn lippen even kort op die van hem druk. "Zullen we weer naar binnen gaan?" Vraagt Niall na een tijdje, waardoor ik knik en we naar binnen lopen. "Vind je het goed als ik bij jou slaap?" Vraagt hij als we Sam zijn kamer binnenlopen. "Heel graag, ik was al bang dat je het nooit zou vragen." Glunder ik. Niall lacht en komt naast me in bed liggen. "Slaapt Sam nog in jouw bed dan?" Vraag ik, waarna Niall knikt. Ik kruip dicht tegen hem aan en druk een kusje op zijn borst. "Goodnight Ni." "Goodnight babe."

Sorry voor de late update! xxx