Over again •Niall Horan•

~29

Pov Tessa
Vandaag is het zover, vandaag is de laatste dag van deze geweldige weken. Iedereen moet vandaag om 14:00 alles ingepakt hebben en uiterlijk 15:00 van de camping af zijn. Ik zucht diep en kijk naar al mijn kleren die naast mijn koffer liggen. Ik wil niet naar huis, ik wil het gewoon niet. Dan kom ik weer terug in de realiteit, de realiteit waarin mijn ouders in een vechtscheiding liggen. De realiteit waarin ik in Engeland woon en Niall in Ierland. Ik sluit mijn ogen even en haal diep adem. Ik voel ineens twee handen om mijn middel die met stevig vasthouden. "Waar denk je aan?" Vraagt Niall, terwijl hij zijn hoofd op mijn schouder legt. Ik leg mijn armen op die van hem en laat mijn hoofd tegen die van hem hangen. "Gewoon, ik wil hier niet weg. Ik ga je veel te erg missen." Zucht ik.

Niall drukt even een kusje op mijn schouder en draait me dan om in zijn greep. Hij kijkt me in mijn ogen aan en drukt even een kusje op mijn lippen. "We verzinnen wel wat. Ik ben bijna 18, dus dan kan ik alleen naar je toe rijden." Glimlacht hij lief. "Weet ik, maar ik ga je niet meer elke dag zien zoals hier, en dat gaat nogal wennen worden." Zeg ik terwijl ik een hand door zijn haar haal. "Dat klopt, ik ga jou ook heel erg missen, maar we gaan gewoon zo vaak mogelijk afspreken." Zegt hij, waardoor ik knik. Ik druk nog even een kus op zijn mond en ga dan verder met mijn koffer inpakken.

Niall gaat op het bed liggen en kijkt naar hoe ik mijn koffer inpak. Hij kijkt me de hele tijd met een glimlach aan en na een tijdje begin ik er zenuwachtig van te worden. "Wat?" Vraag ik lachend. Niall haalt zijn schouders op en kijkt me onschuldig aan. "Wat wat?" Zegt hij dan. "Soms vraag ik me echt af wat er in jouw hoofd omgaat." Lach ik weer. Niall kijkt me even aan en lacht. "Het meeste weet je, ik zeg bijna alles wat ik denk." Zegt hij simpel. "Bijna alles? Wat niet dan?" Vraag ik, nu toch wel nieuwsgierig. Niall haalt zijn schouders op. "Gewoon, simpele dingen. Bijvoorbeeld dat jij nu inkijk hebt, maar dat ga ik natuurlijk niet gelijk zeggen." Grijns hij. Ik kijk naar beneden en zie dat hij gelijk heeft, waardoor ik snel mijn topje iets rechter trek. "Kijk, dat bedoel ik." Zegt Niall jammerend. Ik begin te lachen en spring boven op hem. Ik kijk hem lachend aan en zie dat hij trots kijkt. "Jij bent me er een."

Het is nu iets na 3 uur en we moesten een tijdje geleden de camping verlaten, maar omdat we geen afscheid willen nemen, zijn wij net buiten de camping gaan staan. De jongens zijn hierheen gevlogen en ze moeten eerst met de auto naar het vliegveld rijden. Amy en ik zijn helemaal met de auto (en de boot), waardoor we niet samen met de jongens kunnen reizen. We staan nog een beetje te praten en ik houd Niall stevig vast, ik wil nog zoveel mogelijk van zijn aanraking genieten zolang dat nog kan. "Sorry jongens, maar we moeten toch echt gaan nu." Zegt Luuk spijtig. Iedereen knikt, hij heeft gelijk, anders is het veel te laat wanneer we eenmaal thuis zijn. Niall en ik laten elkaar los en ik loop naar Noah toe en geef hem een knuffel. Wanneer ik hem los laat en even naar hem glimlach, zie ik dat Niall en Amy elkaar nog steeds vast hebben. Ze fluisteren zachtjes dingen tegen elkaar die ik niet hoor, dat wordt straks in de auto Amy ondervragen..

Ik geen Luuk nog een knuffel en dan is Sam aan de beurt. Ik sla mijn armen om hem heen en druk hem stevig tegen me aan. "Bedankt Sam, voor alles wat je gedaan hebt." Fluister ik. "Geen probleem joh. Jij bedankt voor het spannend maken van de vakantie." Grapt hij, waardoor ik lach. "Geen probleem, is mijn specialiteit." Grinnik ik. "Nee maar serieus, ik heb Niall nog nooit zo gezien. Hij is echt dol op je, houd hem alsjeblieft goed vast en breek zijn hart niet." Zegt Sam als hij me loslaat en me dan aankijkt. Ik knik. "Ik ben dat voorlopig niet van plan, ik hou echt van hem. Ik geloof dat je dus nog wel even aan me vast zit." Zeg ik, en bij het laatste geef ik Sam een por. We lachen even en dan loop ik naar Niall.

Ik probeer het brok in mijn keel weg te slikken, maar het heeft weinig zin. Ik sla mijn armen om hem heen en enkele tranen verlaten al snel mijn ogen. "Ik wil niet dat je weg gaat." Snik ik. "Sshhttt, het komt goed. Voor je het weet ben ik weer bij je." Fluistert Niall terwijl hij met zijn ene hand me over mijn hoofd aait en met zijn andere arm me stevig vast heeft.  Ik druk hem nog steviger tegen me aan en wil hem het liefst nooit meer loslaten. "Niall, ik hou van je. Je bent echt super belangrijk voor me, echt. Zonder jou had ik het niet eens overleefd, dus nogmaals bedankt daarvoor. Ik weet eigenlijk niet zo goed hoe ik je daar voor moet bedanken." Zeg ik met een trillende stem.

Niall kijkt me liefkozend aan en haalt even een hand door mijn haar. "Je hoeft me daar niet voor te bedanken, ik hou van je en zou het zo weer doen." Glimlach hij naar me. "Ik wil jou graag bedanken voor het feit dat je deze vakantie geweldig en onvergetelijk hebt gemaakt. Dus, dankje Tes." Zegt hij dan, waardoor ik hem glimlachend aankijk. "Precies hetzelfde terug." Lach ik, waarna Niall zijn lippen op die van mij drukt. De kus zit bomvol liefde, passie en toch ook verdriet. We weten allebei dat het redelijk lang gaat duren voordat we elkaar weer zien, waardoor we elkaar niet los willen laten. Na een tijdje trekt Niall toch terug en trekt me nog even dicht tegen hem aan. "We zien elkaar snel weer, oke?" Zegt hij als hij me weer los laat. Ik knik. "Ik hou van je." Zeg ik. "Ik ook van jou." Zegt hij terug. Hij drukt nog een lief kusje op mijn lippen en loopt dan naar de auto, waar de andere jongens al in zitten. Wanneer ze langs ons rijden toeteren ze nog even en Amy en ik blijven zwaaien totdat we ze niet meer zien. We zuchten diep, geven elkaar een knuffel en gaan dan ook in de auto zitten.