Kunter

10.bölüm

Gül'den

Hayat. Benim hayatım. Çoğunlukla kararları benim vermediğim olay dizisi akışına göre şekillenen bir ömür. Öyle korkuyorum ki.. İlk evliliğim, babam sayesinde isteğim dışı gerçekleşmiş zamanla da eşime alışmıştım.

Zaten insanoğlu neye alışmıyordu ki..

İkinci evliliğim ise..

İkinci evliliğimi tanımlamak için çok erken gibi.. Daha evleneli bir kaç dakika oldu .. İyimi yaptım kötümü bilemiyorum. Ama olan oldu çoktan. Belki hızlı karar verdim fakat Kunterin hayatımdan gitmesini istemiyorum. Adını koyamasamda ona karşı hissettiğim duygu ve düşünceleri inkar etmeyeceğim. İnkar edersem yakınımdayken bir an bile benliğimi bırakmayan huzura, mutluluğa saygısızlık olurdu. Ama yinede.. Aması var işte..

"bu yaptığımız doğru mu sence?" yanımda oturan adamda uzaklara dalmıştı. Belki de pişmandı evlendiğimiz için. Zaten kendi halimi düşününce Kunterin benimle evlenmesinin delilik olduğunu düşünüyorum.

Evlilik cüzdanımızı alıp avuçlarıma bıraktı. Ardından iki elimi büyük avuçlarının arasına aldı.

"bunu zaman gösterecek ama şunun sözünü verebilirim ki evlendiğimize hiç pişman olmayacağız. Sen, ben ve İkizler daima mutlu olacağız. Daima mutlu olmanız için uğraşacağım" ellerime temas eden elleriyle titrerken bir yandan da onu dinlemeye çalışıyordum ama bu pek mümkün olmuyordu. Ona bakarken aklım başka düşüncelerde oyalanıyor sürekli. Ne söylediğine odaklanamıyorum.

"tabi mutlu olabilmemiz için senin hiç bir şeyi kafana takmaman gerekiyor. Ben artık yanındayım. Hiç bir şeyle tek başına mücadele etmek zorunda değilsin tamam mı?" alnıma kondurduğu derin öpücükle kızardığımı hissedebiliyorum. Bu adam artık benim kocam. Her ne kadar evliliğimiz hızlı bir şekilde olsada o benim kocam.

"aklında hiç bir soru işareti kalmasın Gül'üm. Seninle ne mecburiyet ne de zorla evlendirildim. Bunu şimdi söylemek ne kadar doğru bilmiyorum fakat sana karşı boş değilim bunu bil. Senden karşılık beklemiyorum şu an için. Hayatta bir sürü önceliğin var. Ama şunu unutma. Artık senin kocanım ve senin önceliklerin benimde önceliklerim. Benden birşey isterken veya bana birşey söylerken ya da her ne sebepten olursa olsun çekinmeni istemiyorum. Evet maddi durumumuz iyi değil fakat elimden geldiğince eksik bir şey olmaması için çabalayacağım" bu sözleriyle  içimde yankılanan ona yük olduğumuzu söyleyen sesi susturmuş oldu bir nebze. Gerçi sana karşı boş değilimden sonrasını pek algılayamadı beynim. Hiç bir şey düşünmeyip o cümleye odaklandım. Sana karşı boş değilim deyişi seni seviyorum mu demekti? Yoksa başka bir şey mi ima etmişti?

"anlaşılan konuşmayacaksın. En azından pişman olmadığını duymak istiyorum Gül. Yoksa kendimi seni bu evliliğe zorlamış gibi hissedeceğim" düşüncelerimden ayrılıp başımı iki yana salladım hızla.

"pişman değilim. Bundan sonra ilk önceliğim bebeklerim ve sen olacaksın." o gülümseyince içimden gelen kocaman gülümsemeyi dışa vurdum.

"aklıma hiç bir şey takmayacağım. Sadece bebeklerim ve sen" gülücüğü yüzüne yayıldı ve kollarımdan çekip sıkıca göğsüne hapsetti beni. Saçlarıma uzun bir öpücük kondurduğunu hissettim ve bu beni uzun zamandır olmadığı kadar huzurlu ve mutlu hissettirdi. Bir de bebeklerim yanımda olsaydı benden mutlusu olamazdı şuan.

"aferin benim güzel karıma" diye mırıldandı. Karıma.. Bu kelime içimi öyle bir gıdıkladı ki.. Bir tüy misali dolandı  geçti vücudumu.

Bununla eş zamanda korkularımda geldi benimle. Hakan ile ilk evlendiğimiz zamanlara gidip ayrıldım Kunterin kollarından. Evet Kunter Hakan gibi değildi ama Hakanda ilk evlendiğimiz zaman kötü biri sayılmazdı. Onları karşılaştırmak istemiyorum. Ki karşılaştırsam Kunter açık ara önde gelirdi fakat bunu yapıp hem kendime hemde yeni aileme zarar vermek istemiyorum. İnaşlalh bu sefer çok mutlu olacağım/olacağız.