Kunter

13. Bölüm

Gül'den

Dönüş yolundaydık. Akşam olmasıyla birlikte yemeğimizi de orada yiyip sonlandırmak zorunda kalmıştık pikniğimizi. Şimdide evimize gidiyorduk. Fakat Kunterin sessizliği aklımı kurcalamaya başlamıştı. Kahvaltıdan sonra Meltem anne aramıştı ve onunla konuştuktan sonra böyle olmuştu. Kötü bir şey yoktur inşallah. Sorup üzerine de gitmek istemiyorum babasıyla alakalı bir durum olabilir diye.

Eve vardığımızda uyuklayan miniklerimizle ilgilendik ilk başta. Birlikte ikisini de yıkadıktan sonra Kunter arabayı boşaltmaya giderken bende bebişlerimi uyuttum. Yıkandıkları için mayışmışlardı zaten. Ardından da mutfağa geçip Kunterin getirdiklerini yıkayıp yerleştirmeye başladım.

"bunlar sondu güzelim"

"teşekkür ederim. Ben buraları hallederken sen de bir duş al istersen. Hem rahatlarsın hem de güzelce uyumanı sağlar" ses gelmedi. Arkamı dönecek olduğumda vücuduma dolanan kolları hem titrememi hem de kasılmamı sağladı. Bu da yetmiyormuş gibi dudakları boynuma deyince artık yaprak misali titredeğimi hissettim kollarında. Eminim o da hissetmiştir.

"bugün annem aradı" kolları arasında ona doğru döndüm. İnşallah kötü bir şey yoktur.

"kötü bir şey yok değil mi?" bir şey söylemedi. Ellerini yanaklarıma çıkartıp dudaklarını alnıma yasladı.

"senden benimle gelmenizi istesem çok mu şey istemiş olurum?"

"nereye gidiyorsun? Kötü bir şey yok ya?" başını iki yana salladı.

"dedem, babamla aramda olan meseleyi ve sizi öğrenmiş . Yanına çağırıyor bizi. Gitmem gerekiyor. Gitmezsem o gelir bunu biliyorum. Ama eğer sen gelmek istemezsen" sözünü kestim. Biz bir aile olmuştuk ve benim yerim kocamın yanıydı .

"bize aile olduğumuzu sen öğrettin. Bu yüzden bizim yerimiz babamızın yanı. Gitmek zorundaysan birlikte gideriz" dudakları bir Yay misali kıvrılırken mutlu olduğu çok net anlaşılıyordu dışarıdan. Ama bir anda anlayamadığım bir şey yaptı. Dudaklarını dudaklarıma kenetledi. İlk önce şaşkınlıktan olsa gerek donup kaldım bir kaç dakika. Şimdi burada düşüp bayılsam tuhaf olur değil mi?

"Gül.." geri çekilip sesi titrediğinde yanlış anlamasına müsaade etmeden birleştirdim dudaklarımızı. Nefes nefese ayrıldık. Gözlerimi yoğun bakışlarından kaçırıp ellerime odakladım. Ağzını açmış söze başlarken bebeğimin sesi geldi içeriden. Ahh beni kurtardığı için bol bol öpeceğim yavrumu.

"ee ben Bi çocuklara bakayım" bir şey söylemesine izin vermeden çocukların yanına geçtim. Mızmızlanan Gülcem tekrar uykuya daldığında bende yataktaki yerimi alıp gözlerimi kapadım hemen. Amacım Kunter gelmeden uyuya kalmaktı ve başardım sanırım..

Kunter

Uzun zaman Gül'ün bıraktığı yerde kalakaldım. Onu seviyordum. Ve kendi isteğiyle beni öpmesi pahabiçilemez bir duyguydu benim için. Yüzümdeki aptal gülüşü silmeden odaya ilerledim. Biliyordum ki uyuyan bir Gül ile karşılaşacaktım. Ki öylede oldu. Uyuyordu. Onun tarafına geçip miniklerimi kontrol ettim. Onlarında mışıl mışıl uyuduğunu gördüğümde alınlarına derin birer öpücük bırakarak yatağa geçiş yaptım. Uyuyan karımı kollarımın arasına alıp uykuya daldım bende..

Sabah kızımın sesine uyandığımda oğlum ve Gül odada yoklardı. Yine bizden erken uyanmışlardı demekki. Ağlayan prensesimi alıp çıktım odadan ve sesler gelen mutfağa ilerledim. Gül bir yandan oğlumuzla konuşup bir yandan kahvaltı hazırlıyordu. Kızımızın sesini duyunca bize döndü.

"günaydın güzelim."

"günaydınn. Annem neden ağlıyorsun sen?" Gülceyi kucağına verip pusetinde yatan oğlumu kucakladım.