⚠️Smut warning⚠️
Harry Potter gaat voor zijn vijfde lesjaar terug naar Zweinstein en er is een hoop veranderd. Harry wordt verliefd op Ginny en zij vindt hem ook heel erg leuk. Als de twee eindelijk verkering hebben gebeuren er ongelukken met Zwerkb...
Ops! Esta imagem não segue nossas diretrizes de conteúdo. Para continuar a publicação, tente removê-la ou carregar outra.
Harry Potter Ik had mijn profetie gevonden. Ik pakte de glazen bol op en stond op het punt om hem te vernietigen, totdat er opeens dooddoeners naast me landden. Lucius Malfidus en Bellatrix Lestrange stonden voor me. "Waar is Sirius?" Vroeg ik kalm. "Je bent echt nog een jochie, je trapt overal in" zei Bellatrix en genoot van het feit dat ik ging sterven deze avond. "Geef ons de profetie, Potter" zei Lucius en hield zijn hand op. "Nooit" zei ik. "Weet je, Potter. Draco deed aardig tegen je dit jaar, omdat ik het hem gevraagd heb. Hij moest jou in de gaten houden, zodat wij zouden weten waar je zou zijn" zei Lucius. "JE LIEGT, LEUGENAAR!" Schreeuwde ik. "Expelliarmus!" Riep Marcel en alle kristallen ballen begonnen met vallen op de grond. "Rennen!" Riep Ron en begon keihard weg te rennen. De dooddoeners verschijnselden, maar werden al snel weer gestopt door onze spreuken. We kwamen bij het einde van het Departement van Mystificatie. "Daar is een deur" riep Loena en we renden als gekken door de deur heen, maar wisten niet dat daar een afgrond was en we donderden allemaal naar beneden.
Ik opende mijn ogen en voelde dat ik de kristallen profetie nog steeds vast had. "Harry! Pas op!" Riep Hermelien. "CONFRINGO!" Schreeuwde ze en richtte op de dooddoener achter me, die een heel eind wegvloog. "Wat is deze plek?" Vroeg ik. "Het hoort bij het departement van Mystificatie" zei Hermelien, die me overeind hielp. Opeens verschijnselden er weer allemaal dooddoeners in de ruimte. Lucius Malfidus stond voor me en stak zijn hand weer uit. Hij vuurde een Rictusempra op me af. "Geef hem een slag op zijn smoel, Harry" schreeuwde Marcel vanuit de armen van Lestrange. Ik kreeg half mee, dat er nog meer mensen hierheen verschijnselden. "Lucius Malfidus, HANDEN AF VAN MIJN PEETZOON!" Riep Sirius en hielp me overeind. "Marcel, dat doe ik wel even" zei Sirius en knalde Malfidus met zijn blote vuist neer. De orde was gekomen om mij te helpen de profetie te beschermen en de dooddoeners te verslaan. "AVADA KEDAVRA!" Riep Bellatrix achter me. "Hell no!" Riep ik en deed een krachtige Protego, net op tijd. Anders had de groene lichtflits Sirius geraakt. Bellatrix ontwijkte net haar eigen spreuk en begon weg te rennen. Ik rende erachteraan. "HARRY! HIERBLIJVEN" Riep Remus en rende achter me aan. Ik was sneller en riep naar Bellatrix "HIERBLIJVEN! MIETJE!" Riep ik en rende op haar af. "Crucio!" Riep ik en de spreuk raakte Bellatrix, die op de grond lag. Ik hoefde maar een spreuk te doen, om haar pijn te laten voelen.
"Doe het dan, Pottertje" zei Bellatrix. "Durf je niet, hè?" Vroeg ze. "Er is maar een spreuk nodig, Harry. Je kent de spreuk. Zij probeerde je peetoom te vermoorden. Doe het" hoorde ik een sissende stem in mijn oor zeggen. Het was Voldemort. Hij verscheen in het Ministerie. Ik wilde een expelliarmus op hem afvuren, zoals normaal, maar hij sloeg met zijn arm en mijn stok vloog uit mijn handen. "Ik ga je doden, Harry Potter" zei Voldemort en kwam over me heen hangen. Ik duwde me met mijn handen en voeten achteruit. "Je zal vanavond sterven, iedereen zal weer in mij geloven" zei Voldemort. Er verschijnselde iemand achter me. "Het was dom van je om hier te komen na mijn laatste waarschuwing, Marten" zei Perkamentus achter me en hij duwde mijn toverstok terug in mijn handen. "Ach, oude man. Ik heb genoeg krachten. Er zal na vandaag nog niemand weten dat ik terug ben en na vanavond zal het Ministerie twee lijken vinden" zei Voldemort en gebruikte al zijn kracht om het glas van de ramen te breken. "Perkamentus deed een krachtige spreuk, waardoor de glassplinters die naar ons toevlogen ons niet konden raken. Een paar splinters werden doorgelaten en raakten mij op mijn arm, die meteen begon te bloeden. "Harry! Pak die stoel en gooi die naar zijn hoofd" zei Perkamentus en wees naar de stoel. Ernaast stond een tafel. "Wingardium Leviosa" zei ik en deed de bijpassende beweging. De tafel vloog omhoog naast Voldemort. Hij had niks door, hij was te druk bezig met het glas weg te toveren. Ik deed mijn best om de tafel boven zijn hoofd te krijgen en het lukte. Ik verbrak de spreuk en de tafel viel op Voldemorts hoofd. Al het glas viel naar beneden en zodra alles gevallen was, verbrak Perkamentus de spreuk.
Ik voelde stekende pijn in mijn hoofd en viel op de grond. Voldemorts stem zat in mijn hoofd. Hij praatte tegen me. Ik probeerde hem uit mijn gedachten te verwijderen, precies zoals Sneep me geleerd had tijdens de occlumentielessen. Ik deed mijn best om Voldemort niet in mijn gedachten te laten komen en het kostte me meer moeite als met Sneep. Sneep was de enige persoon, die tegen Voldemort kon liegen, daar kwam ik tijdens de lessen achter. Voor hem was het makkelijker zijn gedachten te vervormen als voor mij. Perkamentus knielde bij me neer en schudde aan me. "JIJ ZULT NOOIT LIEFDE OF VRIENDSCHAP KENNEN" Riep ik en het deel Voldemort dat in mijn hoofd zat verdween. Ik was heel duizelig en viel langzaam in een diepe slaap. Zou hij eindelijk verslagen zijn?
