Pumasok na kami sa loob ng palasyo, este bahay.. kahit sa loob ay napakaganda nito.. Nilinga linga ko ang aking mga mata at iisa lang ang napansin ko. Walang ibang tao doon. Anu to?? Ako lang ang maid sa bahay nato?? Like hello?? Malapalasyo tong bahay nato tapos ako lang???????
"A-aki sama???" Muli ay tinawag ko ang kanyang pansin.
"Ee? Nami san? " (Yes? Nami? ) Tugon nya.
(Ang "san" ay idinudugtong sa lahat ng pangalan ng tao sa Japan na ang katumbas ay Ms., Mrs., o Mr. . Ito ay hindi maaaring gamitin sa pangalan ng hayop)
"A-ahm, sorry to bother but can I ask question again? Do I have co-maids? Colleagues? Co-worker or anyone to talk to?" Tanong ko sa kanya. Shaaks. Nauubos English ko pag sya kausap koo.
"Iie, dare mo inai. (No, there's no one) ima, kimi wa, boku ni hanashite irudayo, mada manzoku shite inaino? (You're talking to me now, still not satisfied?)
Haaays eto na naman tong kumag nato ee, HINDI KO NGA MAINTINDIHAN!!! SARAP MONG SAKALIN.. (sa isip)
"A-aki sama, sorry but can you translate it? I really don't understand." Pang ilang beses ko nang sinabi diba? Di kita maintindihan. My goodness.
"No I won't repeat my self. You should find it out by yourself. There's a lot of book in the library. Go study!! For now, just take a rest. You will start your job tomorrow." Pagkasabi nito ay umalis na sya.
My goodness!! Find it out by yourself aa? Ee ni hindi ko naintindihan mga sinabi nya. Anu ba to. Dito na yata matatapos ang buhay ko. Lord!! Help me please....
Ibinaba ko na ang mga gamit ko at saka ito inayos. Teka nakalimutan kong may cellphone nga pala ko. Anung ginagawa ng google diba??
"WHAAAT? walang signal???? W-wait! Hingang malalim. Inhale... exhale.. ok. Titingnan ko na uli baka namalikmata lang ako" pero wala talagaaaa. Anung silbi ngayon ng cellphone nato? There's no one to talk to? And there's no one to call. It's just me and him in this big house ALONE???
Wait come to think of it?? Sinabihan ako ni manong ng MAG IINGAT KA., a-and and n-nung dumating ako dito, wala namang ganitong bahay. What the.... oh my oh my oh my .. I can't believe this.. I pinch myself to see if I was just dreaming but it's all real! Where am I???
"Natatakot nako, hanggang kailan ko ba kailangang sumunod sa isang taong hindi ko alam kung ano"
Sa pag iisip ko, hindi ko na namalayang nakatulog na pala ko. Dala na din siguro ng pagod ko sa byahe at sa sobrang pag iisip.
Naramdaman ko ang sikat ng araw na nanggagaling sa aking bintana. Unti unti kong idinilat ang aking mata at muntik nang atakihin sa gulat. Nakatayo sya sa tabi ng aking kama.
"A-aki sama? Why are you here?" Gulat na tanong ko.
"You're asking me why am I here? Hmmn. Baka! (Stupid) could you please take a look at the time? Its almost 8. You still haven't prepared my breakfast. Here wear this." Inihagis nito sa akin ang isang maid attire. Maganda ang kulay at pagkakayari nito. At Pagkasabi nun ay umalis na ito.
Teka anu ba yung baka na sinasabi non? Gusto ba nya ng baka for breakfast? Anung klase ba ng luto ng baka? Bulalo? Tapsilog?? Aaayyyst. Nababaliw nakooo. Bahala na.
Sa laki ng kusina ay nahirapan akong hanapin ang mga gagamitin ko sa pagluluto. Nakita ko sya nakatingin sakin at iiling iling habang pinagmamasdan akong mag handa ng pagkain. Aba, anu ba gusto nito?? He didn't even tell me what he want for breakfast yet he even dare to look down on me? Hays. Naiinis na talaga ko aa.
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
My Master's Secret (COMPLETED)
Φαντασίας"I saw her sleeping while we are on the way home. Maybe she's too tired. While driving I couldn't help but stare at her angelic face. Yes, she's really pretty. I just remember my first love. Yes, Me too can also fall inlove. She's human but she neve...
