Oops! Questa immagine non segue le nostre linee guida sui contenuti. Per continuare la pubblicazione, provare a rimuoverlo o caricare un altro.
(..)
Upadek Imperium Scalvii w roku 567 od jego założenia był już niemalże przesądzony. Po klęsce w Górach Strasznych niedobitki imperialnej armii wycofywały się długo, aż do samego Scalvinum. Ruinberg wbił Cesarzowi nóż w plecy, ogłaszając niepodległość i przyłączając się do najeźdźców. Wybiła ostatnia, najmroczniejsza godzina.
"Historia powszechna" Klaudio Lekista
(...) Ostatnie starcie Imperialnej Armii miało miejsce w cesarskich lasach na wschód od Scalvinum. Imperialna Gwardia, prowadzona przez samego cesarza, stawiała zaciekły, desperacki opór. Jednak niespodziewane uderzenie od południa pokrzyżowało wszystkie plany Scalvijczyków i przybiło gwóźdź do ich trumny. Spychane na północ, z dala od miasta, wojska imperialne podjęły ostatnią próbę przebicia się do stolicy. Nie przeżył żaden z nich, a cesarz padł jako ostatni, walcząc do końca w gronie najbliższych mu strażników. (...)
Miasto poddało się bez walki. Scalvia rozpadła się. Uscium wkrótce ogłosiło niepodległość, tereny przylegające do rzeki Sculvium dostały się pod zwierzchnictwo króla Eduarda z Koscii. Widząc, że sąsiad pogrąża się w chaosie, jego miłość Atoniusz III przekroczy-ł Gazdę i objął pod swoje panowanie ziemie na wschód od rzeki Otrii, aby zabezpieczyć ich mieszkańców od gniewu Czeńskich Hord. "Dzieje wielkich wojen" Astario Kulisza, historyka witańskiego
A oto i myśl:
Mapy pojawiły się na moim profilu całkiem niedawno. To zainteresowanie kartografią drzemało we mnie od zawsze, ale na jaw wyszło dopiero w tamtym roku. Po przeczytaniu książki "Teatr świata: Mapy które tworzą historię", która to streszcza historię kartografii z wykorzystaniem wielu przepięknych dzieł, odkryłem w sobie żywe zainteresowanie mapami, szczególnie starymi. Następnymi pozycjami, po które sięgnąłem były "Atlas lądów niebyłych" i "Złoty atlas", które polecam podobnie jak "Teatr świata". Ale jak zaczęło się rysowanie, spytacie?
Rysowanie map może (chodź nie musi) nieść ze sobą znacznie więcej niż tworzenie zwykłego obrazka. Spod ołówka wychodzą góra, lasy, rzeki i morza, ale także ludy, które te tereny zamieszkują. Tworzenie ozdobnych map jest nieodłącznym elementem budowania fikcyjnych światów. Są one integralną częścią gatunku fantasy od kolebki. Zarówno "Opowieści z Narnii", jak i "Władca pierścieni" zaopatrzone są w miłe dla oka odwzorowania terenu. Bez nich prowadzenie jakiejkolwiek narracji jest bardzo trudne, szczególnie jeśli dzieło porusza tematy podróży lub wojny.
Dzisiaj zaprezentowałem wam niedawno stworzoną mapę z krótkim, fabularnym opisem. Może się wydawać, że to część jakiegoś większego świata, ale faktycznie istnieje jedynie ta mapa i ten opis. Taka miniaturka z fikcyjnej krainy. Wielce satysfakcjonujące. Przekuwanie tego na powieść nie ma zbyt dużego sensu, jako że rzeczy które piszą stanowią jedynie historię. Nie ma tu opowieści.
Ale unikam odpowiedzi na zadane wcześniej pytanie. Pierwsza mapa powstała w wakacje, podczas sesji RPG w autorskim świecie. Specjalnie stworzyłem wtedy postać kartografa - nawigatora.
