"ဂ႐ုစိုက္သြားေနာ္ appa နဲ႔ omma "
"က်န္းမာေရး ဂ႐ုစိုက္ေနာ္ ပါးပါး နဲ႔ မားမား ဟင့္"
"ေအးပါကြယ္ လိမ္လိမ္မာမာ ေနၾကေနာ္"
"ဟုတ္ကဲ့"
"သင့္သင့္ျမတ္ျမတ္ ေနၾကေနာ္ သားႀကီးကလည္း
ဖန္ေလးကို ခဏခဏ စိတ္မဆိုးနဲ ့ေနာ္"
"ဟုတ္ကဲ့"
"ကဲ ေလယဥ္ ထြက္ေတာ့မယ္ မားတို႔ သြားၿပီ"
သူက မ်က္ရည္ေလးေတြ က်လာသည္
ကိုရီးယားက ကုမၸဏီကို ျပင္သစ္ သို႔ေျပာင္းလိုက္ၿပီ
ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မိဘႏွစ္ပါးက ျပင္သစ္ကိုေျပာင္းရမည္ျဖစ္သည္ က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့
ေက်ာင္းတက္ေနဆဲမို႔ ကိုရီးယားမွာ သာေနေစသည္
"ဖန္ေလးေတာ့ မားကို လြမ္းေနေတာ့မွာ အီး ဟီး"
"မားေရာပါပဲ ကြယ္"
အသည္းငယ္တဲ့ သားအမိႏွစ္ေယာက္ကေတာ့
ဖက္ထားၾကကာ အလြမ္းသယ္ေနၾကသည္
"sehun .."
"ဗ်ာ appa ေျပာေလ"
"ဖန္ေလးကို စိတ္ဆိုးေနေသးတာမွတ္လား"
"......."
"ဖန္ေလး သနားပါတယ္ကြယ္ စိတ္ဆိုးေျပလိုက္ပါေတာ့ ကေလးက သားစိတ္ဆိုးေနတာ သူ႔ကိုမေခၚဘူးဆိုၿပီး ညတိုင္း appa တို႔စီလာၿပီး ေျပာျပေနတာကြဲ႔"
"ဟုတ္ကဲ့"
"စိတ္ဆိုးေျပလိုက္ပါေတာ့ ဖန္ေလးက သားကို အရမ္းခ်စ္႐ွာတာ"
"ဟုတ္ကဲ့ appa "
"ျပန္ေခၚလိုက္ေတာ့ေနာ္"
"ဟုတ္"
"ဟိုမွာ ၾကည့္ပါဦး ကေလးကို မ်က္နာငယ္ေလးနဲ႔"
appa ျပလို႔ၾကည့္မိေတာ့ တကယ္မ်က္နာငယ္ေလးျဖင့္ၾကည့္ေနတာ
"ကဲ သြားေတာ့မယ္ေနာ္"
"ဟုတ္ကဲ့"
appa တို႔တက္သြားတဲ့ ေလယဥ္ႀကီး ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္အထိ ၾကည့္ေနၾကၿပီးမွ အင္ခြၽန္းေလဆိပ္ထဲမွ ထြက္ခဲ့ၾကသည္.
YOU ARE READING
ကိုကို သိလား ? 🍀Completed🍀
Fanfictionက်ေနာ္ အရမ္း မဆိုးပါဘူး ကိုကို မခ်စ္ေတာ့မွာ ဆိုးလို႔ က်ေနာ္ စိတ္လည္း အရမ္းမေကာက္ရဲပါဘူး ကိုကို မေခ်ာ့ေတာ့မွာ ဆိုးလို႔ က်ေနာ္ ကိုကို မႀကိဳက္တာလည္း မလုပ္ရဲပါဘူး ကိုကို က်ေနာ့္ကို မေခၚေတာ့မွာေၾကာက္လို႔ က်ေနာ္ ကိုကို႔ကို မမုန္...
