Hoofdstuk 2

1.3K 29 0
                                    

"Wie ben jij?"  vraag ik.

"Hé, laten we ons eerst aankleden en dan praten," zegt de jongen waarmee ik de nacht heb doorgebracht. Hij gaat zitten met zijn rug naar mij toe, en ik doe hetzelfde. Ik pak snel mijn ondergoed en trek het aan, daarna doe ik mijn legging en topje aan en draai me om. De jongen zit naar buiten te kijken. Ik heb dit nog nooit meegemaakt. Wat is er gebeurd?

"Ben je al klaar?" vraagt hij.

"Ja," antwoord ik.

Hij staat op en gaat zitten op een stoel. Ik kijk hem aan en vraag: "Wie ben jij?"

"Ik ben Samuel. Wie ben jij?" antwoordt hij.

"Ik ben Nina," zeg ik.

"Sorry Nina, ik weet niks meer van gisteravond. Ik weet niet wat me bezielde, maar ik ben nog nooit zo dronken geweest," zegt Samuel.

Ik leg mijn hoofd in mijn handen en denk aan Rody. Wat heb ik gedaan? Ik krijg tranen in mijn ogen en sta op en loop naar het raam toe.

"Ik doe dit normaal ook nooit," zeg ik.

Ik blijf naar buiten kijken en na een paar seconden draai ik me om en zeg: "Ik heb een vriend."

"Wow, echt sorry," zegt Samuel.

"Wat moet ik nu doen?" vraag ik.

Ik ga weer zitten en begin te huilen. Hij komt naast me zitten en slaat zijn arm om me heen.

"Laten we dit gewoon onder ons houden. Ik wil niet dat je relatie kapot gaat door mij," zegt Samuel.

"Ik kan dit niet. Ik kan zoiets niet voor mezelf houden. Waar ben ik eigenlijk?" vraag ik.

"Badhoevedorp," antwoordt Samuel.

Ik pak mijn telefoon en zie dat ik 10 gemiste oproepen en veel appjes van Rody heb. Ik zucht en ontgrendel mijn telefoon en begin alles te lezen.

"Ik ben bij Amber blijven slapen. Ik kom vanmiddag naar jou," typ ik terug en leg mijn telefoon neer.

"Ik heb nog nooit tegen hem gelogen," zeg ik.

"Hebben jullie al lang een relatie?" vraagt Samuel.

"Een jaar," antwoord ik.

"Ik ga. Ik ken je niet eens, en ik zit hier mijn hele verhaal te vertellen," zeg ik terwijl ik opsta en mijn tas pak.

"Het klinkt misschien raar, maar als je wilt praten..." zegt Samuel terwijl hij met me meeloopt naar de voordeur.

Ik bedank de jongen en loop de deur uit. Wat een nacht... Terwijl ik de straat uitloop, kijk ik om me heen. Waar ben ik in vredesnaam? Ik ga op een bankje zitten en bel Amber.

"Amber, waar ben je?" vraag ik haar.

"In Badhoevedorp, kan je me komen halen?" antwoord ik.

"Wat doe je in Badhoevedorp?" vraagt ze nieuwsgierig.

"Ik weet het niet, ik werd wakker naast een jongen," zeg ik.

"Samuel?!" roept ze geschokt uit.

"Ken je hem?" vraag ik verbaasd.

"Ja, gisteren gingen jullie even naar buiten en ik heb jullie niet meer gezien," vertelt ze me.

Ik zucht. "Kan je me alsjeblieft ophalen? Ik heb geen idee waar ik ben."

"Tuulijk, ik kom er over een half uur aan," antwoordt ze geruststellend.

Als ik ophang, vraag ik me af wat ik tegen Rody moet zeggen. Ik hou van hem.. Waarom heb ik dit ook gedaan? Als je dronken bent, ben je altijd eerlijk, maar wat is er eerlijk aan dit? Ik wacht tot Amber er is en stap in de auto. De hele rit ben ik stil en denk ik na.

"Ga naar huis en zeg dat je je niet lekker voelt," zegt Amber zodra we voor mijn huis staan.

"Ik kan dat toch niet zomaar doen?" antwoord ik aarzelend.

"Jawel, ik zet je thuis af dus je hebt geen keuze," zegt ze vastberaden.

We zeggen elkaar gedag en ik stap uit de auto. Ik doe de deur achter me dicht en loop mijn eigen appartement in. Wat heb ik het hier gemist. Het is zo netjes en fris. Bij die jongens lag overal wel iets op de vloer. Ik loop naar de woonkamer en zie dat niemand er is. Waar hangen die twee uit? Ik loop naar mijn kamer en pak een legging met een sweater. Ik loop naar de badkamer en neem een bad terwijl ik nadenk. Wat bezielde me? Kon ik echt niet normaal nadenken? Waarom stopte Amber me niet?

Als ik uit het bad stap, doe ik mijn legging en sweater aan en droog mijn haar. Ik hoor iemand binnenkomen en dan gaat de badkamerdeur open.

"Nina! Je bent terug," zegt Sanne blij.

Ik lach. "Ja! Die vriend van Rody komt over een paar dagen thuis. Ik vind dat hij wel eventjes alleen kan zijn."

"Oke, wat is er aan de hand? Je bent aan het liegen," zegt Sanne doorvragend.

Ik zucht en leg de föhn neer. "Ik vertel het als Elise terug is. Ik heb geen zin om het twee keer te vertellen."

Ze knikt begripvol en loopt de badkamer uit. Ik föhn mijn haar tot het droog is en loop daarna ook naar de woonkamer. Ik pak iets te drinken en ga naast Sanne op de bank zitten.

"Je zit er enorm mee, hé?" vraagt ze bezorgd.

Ik knik en voel tranen in mijn ogen opwellen. Nog nooit heeft iemand me zien huilen. Ik ben altijd degene die anderen troost en aan het lachen maakt. Sanne geeft me een knuffel en ik knuffel haar terug. Dit had ik net nodig. Op dat moment hoor ik de deur weer en zie ik Elise binnenkomen.

Elise zegt: "Wow, wat is hier aan de hand?"

Ze komt naast me zitten en ik zucht.

"Ik zal het maar gaan vertellen", zeg ik.

Ik vertel het hele verhaal en ze zijn allebei in shock.

Sanne zegt: "Misschien heeft die Samuel gelijk en moet je het gewoon niet vertellen. Je weet er niks meer van. Misschien is er wel helemaal niks gebeurd, dat weet je niet."

"Ik blijf vannacht hier en dan ga ik morgen terug. Ik moet vandaag echt even nadenken en tot rust komen", zeg ik.

Op dat moment gaat mijn telefoon over en ik loop naar de tafel om hem op te nemen. Ik zie Rody's naam op het scherm en zucht voordat ik opneem.

"Hoi schat", zeg ik.

"Hey, waar ben je?" vraagt Rody.

"Ik ben thuis. Vind je het erg dat ik hier vannacht blijf? We gaan een meidenavondje houden en Elise en Sanne willen per se dat ik blijf", antwoord ik.

"Geen probleem. Als ik je morgen weer zie, heb ik een verrassing voor je", zegt Rody.

"Echt? Wat voor verrassing?" vraag ik nieuwsgierig.

"Dat zie je morgen wel. Veel plezier vanavond. Doei", zegt Rody voordat hij ophangt.

Ik leg neer en zucht, terwijl ik naar de meiden kijk.

"Hij heeft een verrassing voor me morgen", zeg ik.

"Zeg gewoon niks, dat is het beste", zegt Elise.

Ik kijk op de klok en realiseer me dat ik de hele dag nog niets gegeten heb.

"Gaan we hier in de straat tapas eten?" vraag ik.

"Dat is lang geleden", zegt Sanne.

"Laten we gaan!" zegt Elise.

We gaan tapas eten in de straat en na een gezellige avond ga ik gelijk naar bed. Ik heb echt rust nodig.

Do i love him?  - Samuel LeijtenWhere stories live. Discover now