Moonlight Touch

EIGHTH FIGHT

Flashback

Humahangos akong napasandal sa corner. Napahawak ako sa braso ko hapdi na dulot nito, Iyong sugat ko doon noong isang gabi, patuloy na nagdurugo. D-mn.

I fought hard, every muscle in my body straining between defeat and victory, but there’s something strange on my opponent. Ngayon ko lang siya nakatapat sa loob ng ring, I never heard about his battle before.

I don’t want to lost this fight without even trying hard. But as I looked outside the squared circle, I saw Jotham’s cheering me up. Marahan niyang iniwagayway ang towel ko. “Hindi mo pa nababayaran utang mo sa akin na 100, huwag ka muna mamatay!” pasigaw nitong sambit. Psh, parang bata talaga

“Is that all you have?” Naghahamong boses ang pumailanlang.

I turned my gaze to my opponent. Nakipagpaligsahan ako ng titigan habang kumukuha ng buwelo, nakahawak pa rin ako sa braso ko dahil hindi maawat ang pagdurugo nito. Pvcha, paano nalaman ng isang ’to na may tama ako sa braso, kay Jotham ko lang nasabi ’yon.

Sigurado akong nagpabayad na naman ang isang ’yon. Fvcking dvmb, money over friendship! Malakas na pinagmumura ko ang pangalan ni Jotham, rinig ko ang malakas na pag-angal niya sa labas ng ring.

Malakas na tawa ang pumailanlang. “You’re not even capable.” Iyon na ata ang nakakainsultong sinabi sa akin. Paunti-unting kumurba ang ngisi sa labi nito habang humahakbang palapit sa akin. “No one can defeat me.”

Sinundan ko ang bawat galaw niya. Tatlo. Tatlong hakbang pa.

“Do you think you are capable enough, Miss?” mapang-asar niyang tanong.

Dalawa. Dalawang hakbang mo pa, lintik lang talaga.

“Say goodbye to--, what the fvck!?!”

Napangisi ako nang mabilis akong nakailag sa pag-amba niyang dakmain muli ang balikat ko. Mabilis akong nakabwelo para paulanan siyang tadyak sa likuran niya. Nang makaharap siya gawi ko, paunti-unting nawala ang ngisi sa kanyang labi. Pansin ko rin ang kaliwang kamay niya na pumorma sa likuran niya.

Munti akong napangisi.

Mabilis ang reflexes ko na umilag sa lumilipad na katana sa gawi ko, bumakas ang gulat sa mukha nito. Basic.

“I don’t came to a battle unprepared, Lunare,” madiing sambit ko habang hawak pa rin ang sugat sa braso ko.

“How the fvck you know my surname?”

Psh. “You’re easy. You can’t defeat me on my own playground.”

Kumunot ang noo niya, hindi siya umimik bagkus iginalaw niya muli ang kabilang kamay. Mabilis muli akong nakaiwas sa dalawang lumilipad na katana. Daming baon. Does he think I am playing for nothing?

“Who the fvck are you?”

I’m Ayanna Arquita, the only daughter of a great general, Sergio Arquita, and a great doctor, Grace Amyrra Arquita.

“Siraya Arquita. Your nightmare.”

Hindi ko na pinansin ang rumihestrong reaksyon sa mukha niya. Mabilis ang reflexes akong nakalapit sa gawi niya atsaka siya dinakma sa leeg. Mapaglarong inilapit ko ang mukha sa tenga niya. “It was nice meeting you, Diyvance Joshiah Lunare.”