✔ [✭ Link ✭] / Tododeku

[✭ 6 ✭]

Aşkam yemeği sonrası, ödevlerini yapmak için herkes odasına geçti. Ben ödevlerimi önceden bitirdiğim için, kitap okurum diye düşündüm. Devam ettiğim kitabı elime aldım. Birkaç sayfa sonrasında nedensizce odamdan çıkmak istedim. Kitabı, yatağın üstüne bıtaktım. Üstüme siyah kapşonlumu giydim. Odamdan çıktım. Asansöre bindim. Yurdun bahçesine çıktım. Midoriya ordaydı. Merdivenlerin başına oturmuştu. Yanına oturdum. Beni gördüğünde biraz ileri kaydı.

"Herşey yolunda mı Todoroki?"

"Evet...sadece biraz nefes almak istedim. Duvarlar üstüme geliyor gibi hissediyorum bazen."

Bu akşam dolunay vardı. Yıldızlar diğer günlere nazaran biraz daha parlıyorlardı. Bu gece, rahatlatıcıydı. Sessiz, serin ve sakin. Midoriya'ya döndüm. Ayı izliyordu. Ona sormak istediğim soruları sormanın tam zamanıydı. Fakat onu incitmek istemiyordum. Derin bir nefes aldım.

"Midoriya, bugünlerde biraz üzgün gibisin. Noldu?"

"Ha?...Bo-Boşver, önemli bir konu değil."

Bana bakmıyordu. Geçiştirmişti. Ona ben mi zarar vermiştim yoksa? Bana her şeyi anlatırdı aslında. Ama şimdi...soğuk. Sadece bana değil, herkese soğuk davranıyor. Fakat nedenini söylemiyor.

"Midoriya, ben değişik rüyalar görüyorum."

"Rüya mı? Nasıl?"

"Sadece senin ve benim olduğumuz rüyalar. Aslında tam olarak rüya sayılmaz. Sanki, farklı evrenlerde yaşayan bizleri görüyorum. Ve her evrende sen, beni reddediyorsun. Ardından anlayamadığım bir şey oluyor ve sen...ağlamaya başlıyorsun. Aynı şu an yaşadığımız şey gibi."

"Ne demek istiyorsun Todoroki? Ben iyi-"

"İyi falan değilsin Midoriya. Ağlıyorsun. Seni bir şey veya biri üzüyor. Ve bunu bana anlatmıyorsun. Sana yardım edebileceğimi bilsen bile...anlatmamakta ısrarcısın. Neden peki?"

"Çünkü...sevdiğim kişinin, beni istemediğini anladım."

"Kendini bunun için üzmene deymez. Sen hep dersin ya "Mutlu ol." diye. Önüne bak, gülümse."

Kafa salladı. Gözlerinden akan yaşları sildi. Bana döndü tekrar. Gülümsemeye çalıştı. Ardından bana sıkıca sarıldı. Bu sarılma, benim için çok değerliydi. Ben de ona sarıldım. Birkaç dakika bu şekilde durduk. Midoriya kendini geri çekti. O yemyeşil gözleriyle bana baktı.

"Peki rüyalarında seni sorgulatan şey ne? Rüyaların gerçek olmadığını biliyorsun. Kafamızın içinde olan şeyler."

"Fakat bu farklı Midoriya. Senin ağlama sebebin...bu değil."

"Ben sana yalan söylem-"

"Söylüyorsun Midoriya. Her gördüğüm rüyada beni çağırıyorsun. Bana bakıyorsun. Bakışların sanki "Beni kurtar." gibi. Her seferinde sana yardım etmek istiyorum. Senin yanına geliyorum ama sen benden...uzaklaşıyorsun. Yürüyüşünü izliyorum. Gidişini. Neden benden uzaklaşıyorsun Midoriya?"