✔ [✭ Link ✭] / Tododeku

[✭ 8 ✭]

"Hayatım boyunca, kimsenin beni istemeyeceğini düşündüm. Kimsenin beni sevmeyeceğini. Ve arkadaşlık benim için herşeyden daha önemli oldu. Onlarla uzınca bir süre mutlu kalabileceğimi düşündüm. Fakat senin bana söylediğin şeyden sonra ben...b-ben...ayağa kalkamadım. Sadece senin yanında olamam."

"Söylediğim sözler seni üzdüyse...özür dilerim, Midoriya."

"Abartıyorsun. İncinmedim. S-sadece-"

"Midoriya sen sensin, her daim kendini ikinci sıraya atıyorsun. Diğer insanlar, kendinden daha önemli diye düşünüyorsun. Onlar mutlu olduğunda, sen de mutlu oluyorsun. Doğru muyum? Sen kalbinden hissediyorsun. Gerçek bir kahraman olmak için, ilk önce başkalarını düşünüyorsun."

"B-ben...kahraman olmak istiyorum."

"Ben de."

"Kahraman olabilir miyim...sence?"

"Eğer üzülürsen, diğer insanları da üzersin. Onlara yardım edemezsin."

Midoriya kafasını kaldırdı. Bana o parlak, yemyeşil gözleriyle bakmaya başladı. Dıştan göstermese de, içten içe onu üzmüştüm. O söylediğim her kelime, onu incitmişti. Bunu söylemese de, o...üzgündü. Bunu biliyorum. Yavaşça ayağa kalktı. Bir-iki adım attı. Hızlıca oturduğum yerden kalktım ve ellerini tuttum. Bana bakmayı kesti. Ellerimize baktı bir süre. Sonra da başını sağa döndürdü.

"Midoriya, en azından ağlamak istediğin zaman senin yanında olmama, başını koyacağın o duvar olmama izin ver."

"Todoroki...lütfen. Beni daha fazla kırmak istemiyorsan...git."

"Neden Midoriya?"