SYTE E DETIT 🌸

FRIKA E SAJ 🥺😔

Ti hodhe posht cdo premtim qe te mbante si engjell dhe u bere perseri nje djall.
U verbove nga urrejtja dhe u bere frika e cdokujt qe te rrethonte.
Tashme ti je nje djall, ndaj asgje nuk mund te kthej perseri ne engjell..

As nje oqean i tere nuk mund laje gjakun nga ato duar ,ndaj ai gjak do te mbetet gjithmon atje per te kujtuar se je nje djall.

Edhe pse ti premtove se do ishe nje engjell, jetes asnjeher nuk i dihet se cfare ka pergatitur per ty...

"E vetmja gje qe me vret me shume se jeta, eshte frika juaj "
Keto fjale jane amaneti i nje te gjalli, qe endet mes dy realiteteve te jetes.

Vazhdojme me pjesen tjeter 😄.

Ne spital, Stamboll...

Me ne fund Elioti im u zgjua.
Mora vrapin drejt spitalit dhe sa shkova te dhoma e tij, nje ndjenje e ngrohte me rrethoje te gjithen.
Ai ishte zgjuar dhe po buzeqeshte me te tjeret.
Pa dashje dy pika lote me dolen nga syte dhe nuk mbeten pa u vene re nga te tjeret.

- Motra mos qaj,une jam shume mire!- me tha Elioti sapo me pa ne dere dhe hapi krahet qe une ta perqafoja.

- Me fal, me fal!- thoja teksa shtrengoja trupin e tij te vogel, gjithmon e me pran vetes.

- Pse thua me fal, motra?- me pyeti Elioti duke me perkedhelur floket.

- Sepse s'te mbrojta dot, i vogli im!- i thash une dhe fillova te qaja.

- Ti s'ke faj, forca tani Ami, buzeqesh!- me tha Dajani dhe u ul pran meje.

-Po ke te drejt, me fal!- ia ktheva une dhe fillova te buzeqeshja.

Pasi fshiva lotet hodha syte rreth e rrotull dhomes dhe isha vetem une, Dajani, Elioti, Hena, Argiti dhe Djago.

-Po te tjeret ku jane?- pyeta Dajanin e shqetesuar.

- Mos u shqeteso, do te vine pas pak, se do pyesnin doktoret per Eliotin!- mu pergjigje Dajani .

Argiti po rrinte ulur ne cep te dhomes dhe kjo gje s'me beri fare pershtypje, por gjendja e Henes me shqetesoje shume.

Ajo ishte mbledhur koke e kemb dhe po dridhej nga frika.
Nuk e kisha pare kurr keshtu...

- Hej majmun, mos ki frike se asgje s'do t'iu ndodh sa te jem une!- i thash Henes dhe sa do ta perqafoja ,ajo u largua nga une dhe me shikonte sikur te kishte frike prej meje.

- Hena, pse i largohesh motres tende, ajo u shqetesua shume per ju! - i tha Edesa asaj sapo hyri ne dhome me te tjeret nga pas.

- Amisa, ku ishe,na shqetesove!- me qortoje mami sapo hyri ne dhome,por u se kisha fare mendjen. Isha shume e shqetesuar per Henen.

- Hena, cfare ke, je mire?- e pyeta une duke e marr pran vetes,por ajo u largua menjehere prej meje sikur te kishte pare ndonje fantazem.
Vura re se veshtronte pa pushim duart e mia ende pak te kuqe nga ngjyra e gjakut.

- Ajo po i largohet Amises, sikur te kete frike prej saj!- u hodhe Djago dhe te tjeret vec pohuan me koke.

- Hena, cfare ke?- i tha Argiti dhe e mori ne krahe duke u afruar drejte meje.

- Jo, jo mos me co afer saj, kam frike!- po berrtiste ajo kur e kuptoje se Argiti po e binte pran meje.

-Por ajo eshte motra jote!- u hodhe mami per ta bindur ,por ishte e kot.

- Te lutem, kam frike, ajo nuk eshte motra ime!- berrtiste e friksuar.

- Por Hena!- po thoshte Dajani kur une e nderpreva.