Confusions of Regrets (Mahal ko o Mahal ako?)

Chapter 6: The Beginning of Confusions

Kienth’s POV

Tagu-taguan maliwanag ang buwan,
Wala sa harap, wala sa likod,
Pagbilang ng tatlo nakatago na kayo,
Isa, dalawa, tatlo….
       
“NASAAN NA KAYO?” may isang babaeng naghahanap ng kaniyang mga kasama sa isang underground na lugar na puno ng mga iba’t ibang laruan.

Pumunta siya sa isang Laruang Market Store na magkasingtangkad lang din niya.

“HULI KA!” bigla siyang napasigaw sa pag aakalang may nakatagong kalaro doon ngunit nadismaya ito at mga laruang isda, gulay, prutas at kung anu-ano lang ang naroon.

“Hmmmm? Nasaan na kaya sila?” Isa isa niyang tinignan ang mga sulok ng underground na maaring pagtaguan ngunit wala siyang nakita ni isang kasama niya kaya medyo maa iiyak na siya.

“Hooooy, ashan na keyo? Sige kayo isusumbong ko kayo kay mom kung di keyo magpapakita. Ang daya daya niyo kashe.” Bigla siyang nalungkot kasi nga napapagod na siyang maghanap pero sa kabila ng kaniyang paghahanap may isang silid pa palang hindi niya tinignan.

“Haaaays. Eyooko ng maglaro ng taguan, gusto ko nalang iba. Madaya kashe keyo, di keyo nagpapakita.” Kunyari maaiiyak na at pumunta siya malapit sa pintuang hindi niya pa natitignan.

Paglapit niya doon bubuksan niya na sana kaso nakakita siya ng isang picture sa sahig at ang mga mukha naming apat ang nandoon. Si Jhezzy, si kambal ko, ako at siya, yun yung litratong una naming pagkikita sa isang party ng mga Chua.

Imbis na buksan niya yung pintuan, umupo nalang siya sa isang plastic at maliit na lamesa.

Habang tinitignan niya ito ngumingiti siya, ang hindi niya alam sumisilip pala kami sa kaniya mula sa loob ng silid.

“BOOGSH!....” biglang bumukas ang pintuan which is kitang kita ng mga mata ko ngunit hindi ko makilala ang taong yun kasi nakatakip ang kaniyang mukha.

“OH MY GASH! MONSTER. HUHUHUHU” biglang nagsisigaw ang batang babae habang umiiyak na din.

Lalabas na sana ako para puntahan ang babaeng yun kaso pinigilan ako ng kambal ko at pagtingin ko sa isa pa naming kasama na si Jhezzy ay nakita kung nanginginig na din sa takot.

“MOMMY! HELP ME! GET OFF ME MONSHTER! WAHUHUHU.” At nasisigaw nga siya kaya hindi na ako nagpapapigil sa kambal ko at lumabas na sa pinagtataguan namin ngunit huli na ang lahat, naka aalis na yung monster.

“ HUHUHUHUHU, MOMMY! XHAM IS GONE.” Umiiyak na din ako at nagsisigaw. May isang door kasi sa underground na pwede sa labas ng bahay dumaan at may isa din papasok sa bahay kaya tumakbo ako sa loob ng bahay.

“I HATE THAT MONSTER!” I just continue crying until I hear sounds of many cars and patrols coming.

“Baby calm down, everything will be alright okay? We will find your friend Xham. They’re working on it.” Sabi naman ni mommy habang yakap yakap niya padin ako.

“But mom, what if the monster eat her? Huhuhuhu.” Umiiyak padin ako ng umiiyak at yung dalawang kasama ko nag iiyakan na din. Si Jhezzel kinuha na siya ng mommy niya at inuwi while yung kambal ko ay niyayakap ni daddy.

“No, Chua’s Family will not let that happen. Okay? Enough crying.” Habang yakap niya ako at hinahagod yung likod ko.

“Mom! This is all my fault. I’m already a big boy but I didn’t help her from that big monster.” Sabi ko naman habang sinisis yung nangyari sa sarili ko.