Chapter Three

13 2 0
                                    

The flashing light coming from the window welcomed me as I opened my eyes. Pinakiramdaman ko ang sarili ko at buti naman di na masyadong masakit yung ulo ko. I heard faint voices not far from where I am, I think they're arguing. I roamed my eyes across the room to see that I'm in the clinic. There I saw Mason and Tyrell just one bed apart from me and tama nga ako, they're arguing.

I tried hard to gather my strength para bumangon. Di ko mapigilan ang mapadaing ng kaunti nang makaramdam ako ng kirot sa may braso ko. I looked at my arm and saw that it was slightly bruised.

Shit! That fall really got me bad!

Napansin ko namang napalingon sila Mason sa gawi ko at nag-unahang lumapit. Tyrell got to my side first at inalalayan akong makaupo ng maayos.

"Does your head still hurts, Stelle?"

"Do you want anything, Amara?"

At maraming tanong pa ang sumunod. Parang pumantig naman ang ulo ko sa boses nila kaya I motioned them to stop.

"Kalma lang. Mahina kalaban." bahagya akong tumawa. I looked at Mason. "Mase, can you get my stuff?"

He smiled and nodded. "Okay, I'll be back." he pats my head then went on his way.

I was left alone with this short-tempered guy. Hays! Kung di niya lang ako tinulungan kanina, di ko to gagawin.

"Thanks," I said in low voice but it just came out like a whisper. Eh sa nahihiya ako, bat ba? Tsk.

"Pardon? May kausap ka ata dyan na ikaw lang nakakakita." asar niya at tumawa pa talaga.

Sinamaan ko lang siya ng tingin pero kinalma ko rin ang sarili ko. Kailangan mo pang magpasalamat kaya behave ka muna, Stelle.

"Thanks for helping me. I would've been more in bad shape if you didn't come."

Nagulat ako nang bahagya siyang tumawa. Baliw nga talaga tong lalaking to.

"Di bagay sayo." nang-aasar niyang sambit.

"Eh kung ikaw ilagay ko dito? Bet mo?"

Auto mental facepalm ako pagkatapos kong sabihin yun. Ano bang pumasok sa isip mo't nasabi mo yun, Estelle? Have you forgotten that he beat the shit out of someone? Stupid!

But what he said next put me in a great daze.

"No. Pero bet kita, pwedeng ako na lang ulit?" he looked serious and all. And his eyes, parang nangungusap. Ano ba talagang problema nito?

"Can it be me again?" bahagya itong lumapit sa akin at hinawakan ng mahigpit ang kamay ko.

His intense gray orbs are making their way to my system. It pierced into me that made my heart skipped a beat and again, it feels so familiar. With longing in his stares, he held my hand even tighter. "Let it be me once more, Estelle."

Napanganga na lang ako at di mahanap ang tamang salita na isasagot sa kanya. Why is he being like this again? Why am I hurting after hearing those words? And why the hell am I so affected about his feelings?

We were interrupted when the curtain just flew open. Agad kong nahila ang kamay ko at pinagsalikop sa isa ko pang kamay. Iniluwa nito ang babaeng tumulong sa akin nung nakaraan kasama ang kamukha niya rin. Are they twins?

"Amara! What happened to you?" lumapit ito sa akin while Tyrell took a steps back a meter away. Mukha siyang nalugi sa sugal.

"I'm fine. Just headache and lack of sleep." tipid kong sagot. Sino nga ulit tong kausap ko? Basta narinig kong sinabi yun ni Mason eh. And speaking of him, dumating na siya dala ang gamit ko.

Matched by Chaos (ON HOLD)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon