Matched by Chaos (ON HOLD)

Chapter Seven

It's been a week and I can say, that song really made a difference. After what happened in the garden, a lot has changed.

"Hurry, Estelle! Tyrell's already here!" sigaw ni Mom sa baba.

Shit. He's already here pero hindi pa ako tapos mag-ayos. Nasaan na ba kasi yung fave hoodie ko?

Patuloy pa rin ako sa pagkalkal sa closet ko nang may kumatok sa pinto.

"Mom! Please tell Tyrell to give me five more minutes!"

"It's me." I halted when I heard his voice. Days passed but the feeling's still foreign for me."Can I come in?" he added.

I walked to the door and opened it. There I saw him. Why is he so good-looking?

He gave me a hug and a kiss on the head while saying, "Good morning, my love."

"Good morning as well," I replied. I can't help but smile. Why is he so sweet?

Agad itong kumalas sa yakap at tiningnan ako ng matalim sa mata.

"What is it now?" nalilito kong tanong.

"You didn't call me love." nakanguso nitong sagot at nakahalumbaba pa.

Hays. But why is he so extra? Hindi ba pwedeng sweet at good-looking lang?

Napailing na lang ako at hinawakan ang kanyang kamay. Hindi ko maiwasang pasadahan ng tingin ang kanyang suot. This shit.

"Love." malumanay kong tawag sa kanya. Awtomatiko naman itong napangiti sa narinig.

"Yes love?" ngiting aso pa ang baliw.

Bigla ko itong hinampas. Hindi pa ako nakuntento kaya sinabunutan ko rin siya.

"Ar--- aray love!" reklamo niya habang todo ilag sa hampas ko.

"Love mo mukha mo! Kanina ko pa hinahanap ang hoodie ko at nasayo lang palang hinayupak ka!" hinahampas ko pa rin ito na may halong kurot rin.

"Ar--ay nga sabi! O--o na! Ibabalik ko na!" awat niya pero hindi pa rin ako tumigil.

Gulat ko na lang nung sinalo niya ang isa kong kamay sabay lagay sa loob ng front pocket ng hoodie at pinagsalikop ang aming kamay. Seryoso siyang tumingin sakin pero tinaasan ko lang ito ng kilay. Bigla siyang ngumiti na halos mawala na ang mata niya.

"Let's go, love." at bumaba na kami. Sinalubong naman agad kami ni Mom.

"What took you so long, Estelle? Sinusundo ka na nga pero late ka pa rin. Mahiya ka kay Tyrell."

"No, it's okay, Mom. Estelle's my responsibility. Ako rin naman ang dahilan kung bakit natagalan siya." sabat ni Tyrell that made me roll my eyes.

Suuuus, good boy kunwari. Mom, wag ka maniwala dyan. May inupakan na yan sa school. Tss.

"Sige na. Umalis na kayo at baka mas ma-late pa kayo."

---

As usual, late at napagalitan na naman ni Ms. Paula but I just laughed it off and head to my seat. I saw Mason busy scribbling on his notebook.

"Hey, Mase." I greeted him as soon as I sat.

"Hey." he greeted back with an uninterested tone without giving me a look.

What's his problem? Tss.

Di ko na lang siya pinansin at tinuon na lang ang atensyon sa klase. Mabilis naman lumipas ang oras at lunchbreak na. Niligpit ko na ang gamit ko at tumayo. Kakalabitin ko na sana si Mason pero nauna na itong umalis.