ခ်ိတ္ပိတ္ႏွလံုးသား / ချိတ်ပိတ်နှလုံးသား [COMPLETE]

PART(2)

(Zawgyi)

"ပိေတာက္ပန္းေတြကေတာင္ သၾကၤန္ကိုႀကိဳေနၾကျပန္ၿပီေလ ငါ့ကို ဒီပိေတာက္ပင္ႀကီးေအာက္မွာ ဘယ္ခ်ိန္ထိ ထိုင္ေစာင့္ခိုင္းေနဦးမွာလဲကြာ..."

ဒီလို ပိေတာက္ပန္းေလးေတြဆီ ေမာ့ၾကည့္ရင္း တစ္ေယာက္ထဲ စကားေတြေျပာေနရတာ စိတ္ကုန္လာၿပီကြ... ျပန္လာပါေတာ့ကြာ...

ဘယ္ဘက္ပါးေပၚက်ဆင္းလာတဲ့ မ်က္ရည္စက္ေလးေတြရဲ႕ ေထြးေပြ႔မႈကို ဒီထက္ပိုၿပီးမလိုခ်င္ေတာ့ပါ...

"တစ္ခ်ိန္က မင္းကိုေတြ႔ရင္ အျမဲငိုေနရတယ္လို႔ေျပာခဲ့ဖူးတယ္ေနာ္... ခုေတာ့ မင္းကို မေတြ႔ရတဲ့အခ်ိန္က ပိုဆိုးတယ္ဆိုတာေျပာျပခ်င္တယ္ကြာ..."

မင္းသိရဲ႕လား သၾကၤန္ကို ပိေတာက္ပန္းေတြကႀကိဳသလို ငါကလဲ မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ အစဥ္မပ်က္ႀကိဳခဲ့တယ္ဆိုတာကို မင္းသိရဲ႕လား...

ျမစ္ကမ္းေဘးမွာ႐ွိေနတဲ့ တစ္ပင္တည္းေသာ ပိေတာက္ပင္ႀကီးေအာက္မွာ ဒူးႏွစ္ဖက္ကိုပိုက္ရင္း ဟိုးအေဝးတစ္ေနရာကို ေငးၾကည့္ေနတဲ့ ေကာင္ေလးဆီက မ်က္ရည္စက္ေလးေတြဟာ ျမစ္ေရထဲစီးေျမာသြားျခင္း မ႐ွိသည့္သည့္တိုင္ ႏွလံုးသားထဲမွာေတာ့ အစဥ္စီးေျမာေနဦးမွာပါ... ဒီႏွလံုးသားေရစီးေခ်ာင္းေလးကို တားဆီးေပးမယ့္သူကေရာ ဘယ္ဆီမွာမ်ားလဲ...

"ဟန္ေယာ..."

ဒူးပိုက္ရက္သားေလးျဖင့္ပင္ အေနာက္ဆီက ေခၚသံေလးဆီလည္ျပန္ၾကည့္ရင္း ႏႈတ္ခမ္းေလးမွာ ေကာ့ၫြတ္လာၿပီး ဟမ့္ကနဲအသံထြက္ကာ ျပံဳးလိုက္မိသလို မ်က္ဝန္းအိမ္ထဲက ေျဖးညႇင္းစြာက်ဆင္းေနသည့္ မ်က္ရည္စေလးေတြဟာလဲ အ႐ွိန္ျမႇင့္လိုက္သည္ဟုထင္ရသည့္အထိ စီးဆင္းလာေတာ့သည္...

ငါေစာင့္ေနဦးမွာပါ... မင္းရဲ႕ ေခၚသံေလးေတြျပန္ၾကားရတဲ့အခ်ိန္ထိ ေစာင့္ေနဦးမွာ... မင္းသာ ျပန္လာခဲ့ေနာ္...

***************************

"ဟန္ေယာ..."

ပိေတာက္ပင္ႀကီးေအာက္မွာ ကိုယ္ကိုက်ံဳ႕ၿပီးငုတ္တုတ္ေလးထိုင္ကာ တုန္ယင္ေနသည့္ေက်ာျပင္ေသးေသးေလးဟာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြေရာႁပြန္ေနသည့္အသံျဖင့္ မိမိရဲ႕နာမည္ေလးကိုအေခၚခံလိုက္ရတာေၾကာင့္ ေမွ်ာ္လင့္တႀကီးေနာက္လွည့္ၾကည့္လာေတာ့သည္...