ခ်ိတ္ပိတ္ႏွလံုးသား / ချိတ်ပိတ်နှလုံးသား [COMPLETE]

PART(6)

(Zawgyi)

ပိေတာက္ပင္ႀကီးကို ဒီေန႔အဖို႔ႏႈတ္ဆက္ၿပီးတာေတာင္ မင္းကိုေတာ့ ႏႈတ္ဆက္လို႔မရေသးဘူး...

ဂစ္တာေလးကိုင္ရင္း ရပ္ေစာင့္ေနတဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ပံုရိပ္ေတြထင္ဟပ္ေနသည့္ ေနရာေလးကို အခ်ိန္တစ္ခုတိုင္ေအာင္ ရပ္ၾကည့္ေနမိသည္...

တံခါးမ႐ွိတဲ့ ျခံထဲကိုဝင္လာရတဲ့ ေျခလွမ္းေတြကေတာ့ ေလးပင္လို႔ေပါ့... ဒီအိမ္ႀကီးထဲမွာ သူနဲ႔ပတ္သတ္တဲ့ မွတ္ဉာဏ္က မ်ားမ်ားစားစားမ႐ွိ. ဒါေပမယ့္ တစ္ဘဝလံုး ႏွိပ္စက္ေနမယ့္မွတ္ဉာဏ္ေတြကေတာ့ ဒီအိမ္ထဲမွာအျပည့္ေပါ့...

အေပၚထပ္က အခန္းေလးထဲကိုေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ အခန္းေထာင့္တစ္ေနရာကိုေရြးခ်ယ္ၿပီး အမွီျပဳကာထိုင္ခ်လိုက္ခ်ိန္မွာတင္ သူနဲ႔ပတ္သတ္တဲ့ ေမးခြန္းေတြကိုေမးဖို႔ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနျပန္သည္...

သူဘယ္ခ်ိန္က ကတိေတြျဖတ္တတ္သြားတာလဲ... မျဖတ္ခဲ့ပါ တစ္ခုတည္းေသာ ကတိကလြဲရင္ အကုန္တည္ခဲ့တာပါ...

ဒါမွမဟုတ္ ငါကဘဲအတင္းလုပ္ယူေနမိတာလား. မင္းျဖတ္ခဲ့တဲ့ကတိတစ္ခုဘဲ႐ွိတယ္လို္႔ ငါကိုယ္တိုင္လိမ္ေနမိတာလား... တစ္ေယာက္တည္းလို႔မေတြးေစရဘူးဆိုတဲ့ကတိကေရာ...

ငါတို႔ရဲ႕ ၾကည္ႏူးစရာမွတ္ဉာဏ္ေလးကို ျပန္႐ွာေဖြၾကည့္ၾကမလား.. ႐ွိေရာ႐ွိရဲ႕လားကြာ...

မဟုတ္ဘူး ႐ွိတယ္. ႐ွိတာေပါ့ သူ႔ကိုခ်စ္မိတဲ့အခ်ိန္က တစ္ေနလံုးၾကည္ႏူးစရာေတြနဲ႔ျပည့္ေနတာေလ... ဘာလို႔အဲ့တာကို ေမ့ေနရတာလဲ...

ရင္ခုန္တယ္ဆိုတာကို ငါနားမလည္ခဲ့ဘူး... ဒါေပမဲ့ မင္းကိုခ်စ္တာကိုေတာ့နားလည္ခဲ့တယ္... ဘယ္ခ်ိန္တုန္းကမ်ားလဲ...

*************************

"ဟန္ေယာ!..."

ခက္ထန္လြန္းလွတဲ့အသံ စူးရဲလြန္းလွတဲ့အၾကည့္ကေတာင္ ဘာလို႔ၾကည့္ေကာင္းေနရတာလဲ...

စာလုပ္မယ္ဆိုၿပီးေျပာလာသူကို အိမ္ထဲမွာထိုင္ေစာင့္ေနေပမယ့္ ေရာက္မလာေသးတာေၾကာင့္ ကိုယ္တိုင္သြားေခၚရန္ အိမ္ေ႐ွ႕ထြက္လာခ်င္းမွာဘဲ ျမင္လိုက္ရတဲ့ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ေခါင္းတစ္ခုလံုးထံုက်င္လာၿပီး ငယ္ထိပ္တည့္တည့္ကိုအပူေတြစုျပံဳလာေတာ့သည္...