A Day in the Night Sky

Kabanata 13

Selfish

Tawa nang tawa si Ate kinaumagahan at panay ang sabi niya na nabigla lang siya. Kahit 'di masyadong kumbinsido ay tinanggap na lamang nila Kuya at Daddy ang dahilan ni Ate. Mom was silent the entire time. And I'm not buying any of it.

Ngunit nang tanungin ko na sana si Ate tungkol sa pagkukunwari niya ay hinigit ni Kuya ang braso ko at pagod akong tiningnan.

"That's enough damage on her, Yna. Please. Kahit si Kirs nalang ang pagbigyan mo ngayon."

Bumuntong-hininga ako at bumaba para magtungo sa hardin at pagmasdan ang malawak na lugar. Green spread throughout along with all the other colors coming from different the flowers that graced our garden.

Kinuha ko ang cellphone ko at binuksan ito. Tadtad ng mga mensahe ang phone ko kagabi galing sa mga kaibigan ko at mga kakilala sa school. Tumawag naman si Ross.

I did not respond to any of them. Yesterday was a big blow for me. Unti-unting nababasag ang kapit ko sa mga bagay na pinapahalagahan ko.

"Mukhang seryoso tayo, ah?"

Hindi ako bumaling para alamin kung sino ang nagsalita. He arrived here as soon as he received the alert from their team head.

"Settled na ang lahat. You can... go back to your dorm para asikasuhin ang graduation requirements mo."

He chuckled humorlessly.

"Pwede bang 'wag kang parating magpakasanto sa harap ko?"

"What do you mean?"

Tinuro niya ako. "'Yang pag-gaganyan mo! Hindi nakakatuwa."

"Sinabi ko bang matuwa ka?"

Bigla niya akong hinarap. "Seryoso 'to, Yna. Kung pagod na pagod ka na—"

"Hindi pa—"

"Please, kahit ngayon lang. Kahit ngayon lang magpakatotoo ka sa sarili mo." Seryosong saad niya habang diretsong nakatingin sa mga mata ko.

And there, I'm lost again.

Hindi ko aam kung bakit tinatraydor ng puso ko ang mga prinsipyo ko. Whenever he's around, even when he does nothing, my system suddenly becomes dysfunctional and useless.

And I'd be lying if I'd say I'm not scared. I am scared by the entirety of it. All these feelings are foreign to me. I've never felt this strong for someone.

I looked away. "Pagod na ako."

He stayed silent.

"Pagod na pagod na ako."

I don't know how all these will end. Perhaps it will in the right time. But when is the right time? Or is there ever a right time? Bakit parang lahat mali?

Yumuko ako. Everything's just weighing down on me lately. My mother chose her career over us. My father seemed like he doesn't care. Or maybe he does. But I don't feel it.

Life... this life is so cruel. Simula pagkabata ko, purong hirap na ang dinaranas ko. But who am I to voice out my complains when all I ever am is a sheltered, immature little girl in the eyes of many?

All my senses woke from its deep slumber when I felt a gentle hand pull my right arm. Nilagay niya sa likod niya ang palad ko at patuloy ang kanyang marahan na paghila sa akin hanggang sa nakulong na ako sa kanyang yakap.

I inhaled his scent. Vanilla and musk. Ang kanyang amoy ay nanuot sa akin. I wondered right then of how it would feel to have his scent on me, too. Dahan-dahan kong pinikit ang aking mga mata.