sorry for misspelled words or grammatical errors.
Kla's
After a long day of work, nakauwi na din ng bahay. Pero nagulat ako kasi, nung nakita ko si Janna, at kinwento niya yung nangyari sakanila ng ex ko. Parang may galit akong naramdaman. Pero hindi ko nalang pinahalata o hindi ko nalang pinatagal o ano man. Alam ko naman na hindi talaga sadya yung nangyari sakanila.
Pagkapasok ko ng kwarto ko, parang may nakadikit na note sa may table ko. Agad kong binasa to at....
At, galing kay John.
*hi, i just wanna know if you are still mad at me. I'm sorry, for confessing my feelings. Maling mali yung pag amin ko sayo. Yon pa yung time na hindi ka pa ok. Pero, if ok kana. At napatawad mo na ako. Nandito lang ako.
- John.
Sa totoo lang, namimiss na kita. Hindi ko alam kung bakit. Parang nasanay ako sa araw na lagi mokong sinusuprise sa office. Lagi mokong dinadalhan ng mga bagay na sobrang naappreciate ko. Kahit anong sungit ko sayo, hindi moko iniiwan. Bakit ka ganyan sakin John. Bakit?
Pagkabasa ko ng note na nakadikit sa table ko, lumabas ako ng kwarto ko at dumiretso ako sa salas para kausapin sina mama.
"hi ma. Pwede kopo ba kayong matanong?"
"yes nak?"
"kay john po ba talaga galing yung note na nakadikit sa table ko don sa kwarto?" takang tanong ko
"ah, oo. Dumaan siya dito kanina bago ka umuwi. Gusto ka pa sana niyang hintayin kaso nga may kasalanan daw siya sayo."
"sa totoo lang po, ako po yung may kasalanan sakanya. Nasaktan ko siya ma." tugon ko at naiyak nalang ako bigla
"ha? Bakit?" takang tanong nito
"inamin ko napo yung nararamdaman ko sakanya ma. Magkaibigan lang talaga yung nararamdaman ko sakanya. Yon at yon lang po yon."
"sure kana ba sa nararamdaman mong yan nak? Minsan kasi hindi. Kasi, hindi naman magiging permanente yang nararamdaman mo. Mababago at mababago pa din yan ng taong yan. At kung hindi don sa deal na ginawa namin, hindi mo siya makikilala. And about pala don. Ano, itutuloy nyo naba?"
"ma naman, diba po sinabi ko napo sainyo. Hindi ko kaya. Hinding hindi ko gagawin yon. Sana din po hindi nyo muna siya pinauwi, para makausap ko din po siya."
"Sige ma. Aakyat napo ako." paalam ko at agad na akong umakyat pabalik sa kwarto ko
Ano ba to kla, akala ko ba makakalimutan na nila mama yung about don sa deal na yon! Tsaka yung sinabi ni mama na, hindi permanente tong nararamdaman ko? So mababago pa talaga siya? Sa totoo lang din, naguguluhan ako sa nararamdaman ko. Hindi ko alam bakit, pero tumatatak sa puso ko na miss na miss ko siya.
Habang nagiiscroll ako sa social media, nakita ko na online siya. Gusto ko sana siyang tawagan pero ang kapal naman ng mukha kong gawin ko yon sakanya. Pero, gusto ko din syang tanungin bakit siya nag dikit ng ganto sa lamesa ko.
Tinawagan ko na siya agad at buti nalang sinagot niya
"hello, kla. Bakit?" - John
"hi, tatanungin sana kita kung ikaw talaga yung nag dikit ng note dito sa lamesa ko."
"ah, oo. Galing ako jan sainyo kanina. Gusto pa sana kitang hintayin, kaso nahihiya ako sayo." - John
"bakit ka nahihiya?"
"kasi, nasaktan kita. Nasaktan ko yung taong mahal ko. Nasaktan kita ng sobra." - John
"ilang beses ko ba sasabihin sayo na hindi moko nasaktan. Ikaw ang nasaktan ko. Ako ang umamin sayo, i mean. Oo, nagkaaminan tayo sa isa't isa. Pero wala kang kasalanan. Ang kulit mo din no! Akala tuloy ni mama, grabe yung nagawa ko sayo."
"at ang sungit mo padin. Ok lang naman sakin yun. Tsaka, alam mo na yung totoong nararamdaman ko sayo. Hinding hindi magbabago to kla. Kahit gaano pa ako katagal maghintay sayo, hinding hindi yung nararamdaman ko sayo" - John
"john, grabe ka. Bakit kahit nasaktan kana, hindi ka padin nagbabago?"
"ganon naman talaga, kahit gaano mo kamahal ang isang tao. Hinding hindi mo mababago ang nararamdaman niya. Kahit gaano pa katagal." - John
"si-sige, salamat sa pag sagot ha. Sorry din sa istorbo. If pupunta ka dito sa bahay, itext moko or tawagan."
"sige. Hindi ka naman istorbo, wag kang mag alala. Sige, bye." - John
"bye."
**call ended**
Ano ba tong nararamdaman mo kla, ano?! Gusto mo na bang ituloy yung deal nayon kasi...
Kasi.....
(nabitin kaba? Aq din HAHAHAHAHAHA)
John's
Kakatapos lang namin mag usap on call. Buti nalang success yung pag punta ko sakanila. Namiss ko yung boses niya, namimiss ko nang sinusungitan niya ako. Ang dami kong namimiss sakanya.
Napatulala nalang ako sa sobrang dami ng iniisip ko. Kung ano ano nalang yung pumapasok sa isip, tungkol sa trabaho, pamilya, syempre pati siya. Chineck ko nalang yung gallery ko sa phone ko, madami dami din akong pictures niya simula nung nagpunta kami ng tagaytay. Ang daming nangyare ng mga araw nayon. Sobrang sulit, sa araw na yon. Doon ko nakita yung totoong ugali niya, yung totoong saya niya. Siguro nga madami daming gumagabal sa kanya. Pipilitin ko nalang makatulog, maaga aga pa kasi ako aalis bukas.
*Kinabukasan
7:30am na at agad na akong nag prepare ng breakfast. Kakatukin ko sana yung pinto nila mama, kaso baka tulog pa din sila.
Nang natapos ko nang lutuin ang almusal ko, chineck ko agad yung notifications sa phone ko. Puro....
Puro sya yung laman ng notifications ko. Bakit kaya? May problema kaya to?
---------------------------
Short update. Wag kayong mag alala, gagawin ko na yung next chapter 😉
