sorry for misspelled words or grammatical errors.
"John. Mahal na din kita!"
"a-ano?"
--------------------------
"teka, kla. Sigurado kaba sa sinabi mo?" takang tanong ko
"oo! Siguradong sigurado ako. Sinabi ko na din to kay mama. Alam na ni mama to, simula nung mga araw na hindi kita nakikita. Sobrang miss na miss kita. Tapos, mas lalo akong napapaisip kung tama ba yung nasabi ko sayo non."
"akala ko tama yung pag amin ko nung una sayo na hindi kita mahal! Pero hindi eh. Hindi pa pala yun yung siguradong nararamdaman ko. John, totoo tong nararamdaman ko! At eto na talaga yon! Kaya, i'm sorry. Kung sinaktan kita nung una. Nagpromise ako sa parents mo, at sayo na babawi ako. Pangako, John." dugtong na ani nito at bigla nalang niya akong hinalikan
"sabi ko na eh, mahal mo na din talaga ako. Hindi ka nagkamali nang taong minahal kla. Pangako, gagawin ko lahat para sayo."
"ngayon, naniniwala kanaba?" tanong agad nito
"o-oo. Naniniwala na ako sayo" ani ko at natulala nalang din ako
Wala nalang kibo yung parents namin sa nasabi niya. Kasi, sino ba naman ang hindi maniniwala sa pag amin niya diba.
"n-nak, matutuloy na ba ang deal na sinabi namin sainyo!?" tanong agad ni mama
"a-ah, yung deal po. Ma, pag isipan ko po munang mabuti. I mean, alam nyopo. Para sure na din po ako."
"hindi kapaba sasagot nang oo sa deal?" singit na tanong ni John
"hindi ko pa alam yung isasagot ko. Hayaan mo, malay mo sa isang ihip nang hangin. Umoo ako diba. Kumalma ka muna ok." tugon ko at hinahawakan ko ang mukha niya
"hihintayin kitang ligawan moko" bulong ko sakanya at umakyat na ako papuntang kwarto ko
John's
"hihintayin kitang ligawan moko" bulong nito at bigla nalang akong napatulala
Hindi ko alam kung anong reaksyon ko, kikiligin ba ako o ano.
Wag kang mag alala, mangyayari na din yon. At alam ko sa sarili ko na sasagutin mo din ako.
Pauwi na sana kami pero, tinawag ako nang mama ni kla
"nak, pwede ba kita makausap saglit. Saglit lang, promise."
"yes po?" tanong ko agad
"eto yung papel nang deal na ginawa namin nang mama mo. Ang gustong mangyari ni kla dito–" putol na sinasabi nang mama ni kla nang bigla siyang napaluha
"tita, ayos lang po ba kayo? Bakit po kayo umiiyak?" tanong ko agad
"kasi, nung araw na nalaman niya na gumawa kami nang ganto nang papa niya. Alam mo naman diba, na lagi siyang umiinom. Uuwi nang lasing, kasama niya sina Kiara. Hindi namin alam yung gagawin sakanya non, hindi namin alam pano siya mapapakalma."
"pero nung nagsabi siya sa akin non, na sobrang miss kana niya at mahal kana din niya. Grabe yung saya namin nang papa niya. Kaya, sobrang nagpapasalamat na nakilala ka niya. Kung dumating man ang tamang panahon. Sana, kayo na talaga. Ingat kayo pauwi ha. Salamat sa pag bisita dito sa bahay." dugtong pa na tugon ni tita at niyakap ako nito
Pasakay na sana ako nang kotse, bigla akong tinawag ni kla
"john! Sandali!" sigaw nito at agad ko naman siyang nilapitan
"yes? May kailangan kaba?" tanong ko agad
"wala, thank you ulet. Busy nanaman kasi tayo sa kanya kanya nating buhay eh. Atleast ngayon, nagkaroon tayo nang time na magkita diba."
