MWH (Part 105)

14 2 0
                                    

Reena'S POV.

Flashback..................

"Sa bahay po namin ako uuwi"

Sabi kung lahat ay tumutol.

I have to stand on my own.

Even it's defficult.

Mahirap.

Napaka hirap mag-isa.

Hindi ako sanay.

Lalo na at ganitong wala akong makita.

I will do my best to continue mylife.

So my baby.

Hold on.

We can do this together.

You're the only reason why i keep moving.

The thing that i want for luke.

Na kung sakali mawala man ako sa mundong ito ay pilitin parin nyang mabuhay para sa anak namin.

Hindi ko naman alam nasa bandang huli ay ako pala ang mangangailangan.

I feel so empty.

Physically and emotionally.

I close my door from the world.

Lahat ng gusto akong bisitahin ay hindi ko pinagbuksan.

Not even my friends, cousin or parents.

Until someone not familiar came and claiming that his my husband's friend.

At first  i don't have a plan to open the door, kasi naman diba? Apat na tao lamang ang tinuturing nyang kaibigan.

Pero ng marinig ko ang tungkol sa sadya nya ay kung hindi lang ako bulag tinakbo ko na ang pintuan.

Maybe he's not one of my husband's friend, but the truth na pinagkatiwala nya ang proyektong ito sa lalaking nasa labas ng bahay namin ay malaki ng dahilan upang pagkatiwalaan ko sya.

"Good afternoon mrs. Young" Mapait na ngiti ang aking isinauli dito.

Kung datirati ay abot langit ang ngiti ko sa tuwing tinatawag ako sa paraang iyan ay kabaliktaran na ngayon.

"What about the island?"

Agad kung bungad pagkabukas ng pintuan, pero wala na akong sagot na narinig pa mula sa kanya.

Akala ko ay umalis na ito, pero ilang sandali pa ay narinig ko ang mga yapak nyang papasok sa loob ng bahay.

"You don't touch anything in this house"

If he did.

I have to start again memorizing the things here.

"Are you alone?"

"Hindi may mga kasama ako. Hindi mo lang nakikita"

"I'm serious"

Hay...........

Apaka pakialamero naman ng taong ito? Kailangan pa ba nyang itanong ang mga ganitong bagay? Feeling close.

"Wala ka namang nakikitang ibang tao dito diba?"

Wala naman sana.

Dahil kung hindi ay baka hindi ko na kayaning tumira pa dito mag-isa, kahit pa hindi na ako nakakakita ng momo ay nakakaramdam parin naman ako.

"Wala"

"Eh di wala. Ano nga ang sadya mo ulit dito"

"You look fine"

My Weak HeartWhere stories live. Discover now