Someone

Chapter 14

Clarisse's POV

"Clar, I don't want to hold grudges"

"Yeah, I know that" Ito yung problema sa kanya e... masyado siyang mabait. Pero kahit ganun dapat kahit konti makaramdam naman siya ng galit sa kanila dahil sa ginawa nilang pananakit.

"Clar, gusto kong maging malaya. Masakit pero kaya ko, kakayanin ko"

"Sigurado ka'na talaga?"

"Nasasaktan ako, pero hindi ibig sabihin masasaktan na lang ako hanggang sa huli"

"Clar, sakin ginawa yun pero napatawad ko sila I think you can do the same" sabi niya ulit. May sense talaga tong kausap.

"Sige, pero dapat may closure kayo" diba kung napatawad na niya at least dapat may closure.

"I'll get going now, 6:00-2:00 pa ang duty ko bukas. Alis na ako, mag-ingat ka sa pag-uwi ahh" yun na lang ang sabi niya at umalis na.

kailan talaga ang bait niya kahit ganon na ang ginawa sa kanya. At ang mas nagustuhan ko sa kanya ay.. she's God fearing. I know she's been through a lot and I know this thing about Johnny is just small, compared to her other hardships.

....

Kaya pala pakiramdam ko parang I'm connected with the lesson (Chapter 9 po 😊)
Bumangon na ako at naglakad papuntang sa rest room. Hindi ko alam kung anong oras ako nakatulog kagami dahil sa kakaiyak. Alam kong tama si Clarisse na may karapatan akong magalit pero hindi ko kaya! Nagalit ako, oo pero hindi ko kayang magalit ng matagal sa isang taong... mahal ko. Closure... siguro nga... dapat kaming magkaroon ng closure.

Bumaba na ako ng matapos kong magbihis. Nakita ko silang lahat sa lamesa at ako na lang yung hinihintay. Umupo na ako sa upuan ko sa tabi ni Kuya at France.

"6:00-2:00 duty mo bukas, ate?" tanong sakin ni France.

"Mmmm" yan na lang ang nasagot ko, pagod kasi ako alam na nila yan, kapag kulang ako sa tulog wala talaga ako sa sarili.

"Kamusta pala Ob, natanggap ka ba sa ospital?" tanong ni mommy kay Ob, ahhh!! nakalimutan ko nagvolunteer pala siya sa ospital, graduate kasi siya ng nursing iwan ko ba dyan kung bakit dito niya pa gustong mag volunteer.

"Yes, I got accepted they say I can start today" sagot ni Ob.

"What time?"

"Mmmm, 8:00-5:00"

"Pero bakit ang aga mong gumising?" si Kuya naman yung nagtanong.

"I want to go with Ate" sabi niya. Ilang minuto lang natapos na din kaming kumain. Kasama ko si Ob at France sa sasakyan hindi ako nagsasalita wala talaga ako sa mood na magsalita kapag kulang yung tulog ko. Hindi ko namalayan na nandito na pala kami, nalaman ko lang na papunta na pala kami sa ospital.

"Good morning, miss" I greeted our CI.

"Wala man lang ba akong good morning jan?" napalingon ako sa nagsalita at laking gulat ko! Anong ginagawa niya dito!?!

"What are you doing here?"

"And good morning to you too" masayang sabi niya, anong bang ginagawa niya dito?! ang aga panira ng araw to!