ΟΧΙ ΠΙΑ ΣΠΑΣΙΚΛΑΣ

Κεφάλαιο 6

Οι μέρες πέρασαν γρήγορα αλλά η διάθεσή μου χειροτέρευε ... Όσο και αν προσπαθούσα δεν κατάφερνα να την αλλάξω. Στο μυαλό μου έπαιζε συνέχεια η σκηνή με τον Θεμιστοκλή και τον Κυριάκο έξω από την βιβλιοθήκη. Από εκείνη την μέρα ο Θεμιστοκλής δεν μου ξαναμίλησε ενώ ο Κυριάκος με έχει τρελάνει στα μηνύματα.

Η μητέρα μου ανησυχούσε για την κατάστασή μου το ίδιο και οι φίλες μου. Έτρωγα λίγο και διάβαζα συνέχεια. Μέχρι και ο πατέρας μου, από το τηλέφωνο, κατάλαβε ότι δεν είμαι καλά.
Κάθε φορά που προσπαθούσαν να μάθουν τι έχω τους έλεγα ψέμματα πως είμαι αγχωμένη για τις πανελλήνιες. Δεν μπορούσα να τους πω την αλήθεια γιατί πολύ απλά δεν την ήξερα ούτε η ίδια. Με πείραξε η στάση του Θεμιστοκλή τόσο πολύ για να με κάνει κομμάτια ή μήπως κάτι άλλο συμβαίνει και δεν μπορώ να το ομολογίσω;
Τρείς μέρες πριν την εφταήμερη η Πόπη αρρώστησε και δεν ήρθε σχολείο. Ήμασταν μόνο εγώ και η Βιβή. Κάπου στην πέμπτη ώρα η Βιβή μου λέει αποφασιστικά " Την τελευταία ώρα δεν θα μπούμε." Προσπάθησα να φέρω αντίρρηση αλλά το άγριο βλέμμα της δεν δέχεται το "ΟΧΙ" για απάντηση.
Χτυπάει το κουδούνι και μεις με τις τσάντες στον ώμο πηγαίνουμε στο κυλικείο. Πέρνουμε 2 καφέδες και πηγαίνουμε στο σπίτι της Βιβής. Η μητέρα της δουλεύει ως εισαγγελέας και λείπει συχνά από το σπίτι,ενώ ο πατέρας της πέθανε σε τροχαίο όταν ήταν 7. Δεν μιλάει ποτέ για αυτόν, πράγμα που καταλαβαίνω απόλυτα.
-Κάθισε, μου λέει ήρεμα ενώ βρισκόμαστε στο δωμάτιό της.
Είσαι ερωτευμένη μαζί του έτσι; Με ρωτάει και τα χάνω.
-Δεν καταλαβαίνω τι εννοείς, της λέω αγχωμένα.
-Αλικάκι κόψε τα σάπια. Η Πόπη δεν είναι εδώ και μπορούμε να μιλήσουμε χωρίς να κρύβεσαι από πίσω της. Εδώ και τρεις μήνες όλο διαβάζεις. Δεν γελάς, δεν βγαίνεις και με το ζόρι τρως. Η μάνα σου ανησυχεί και όχι άδικα. Και μην μου πεις το ψέμα πως είσαι αγχωμένη για τις πανελλήνιες γιατί εγώ δεν είμαι Πόπη! Λέγε αμέσως τι έχεις. Δεν θα σε αφήσω να χαλάσεις την τελευταία μας εκδρομή ως μαθήτριες.

Την κοίταξα για λίγο μέχρι που τα μάτια μου άρχισαν να τσούζουν και τα δάκρυά μου είχαν ξεσπάσει χωρίς να μπορέσω να τα συγκρατήσω. Η Βιβή σηκώθηκε και με πείρε αγκαλιά, ενώ εγω έκλεγα με λιγμούς.
- Έλα ρε φυτούλη μου! Επειδή μπήκε στην μέση ο άλλος ο μαλάκας δεν σημαίνει ότι ήρθε και το τέλος του κόσμου! Μου λέει με ήρεμη φωνή και γω ξεσπάω χειρότερα!
Αφού τελείωσαν τα κλάματα βγαίνω από την αγκαλιά της και την κοιτάω στα μάτια.
-Καλύτερα; με ρωτάει και κουνάω καταφατικά το κεφάλι.
-Θες να μιλήσουμε; Με ρωτάει και κουνάω ξανά το κεφάλι μου.
-Δεν... Δεν ξέρω τι νιώθω. Της είπα δειλα.
-Για τον Θεμιστοκλή έτσι?
-Ναι.Δεν μπορώ να το εξηγήσω. Προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου οτι δεν τον θέλω αλλά είναι δύσκολο. Της λέω άτονα.
-Αχ βρε Αλικάκι. Δεν λέω είναι φυτό με τα όλα του αλλά είναι καλό παιδί.
-Ότι και αν είναι πάει. Τον έχασα πριν καν τον αποκτήσω. Δεν μου μιλάει. Ούτε με κοιτάζει. Της λέω,ενώ σκουπίζω τα δάκρυά μου με την παλάμη μου.
-Αγάπη στο χέρι σου είναι. Πάλεψε. Διεκδίκησε. Μια μάχη που δεν έδωσες είναι μια χαμμένη μάχη. Εσύ το λες αυτό!
-Ναι, λέω πολλά ωραιά η άτιμη. της απάντησα και γέλασα λιγάκι.
-Επιτέλους! Σκούπησε την ασχημόφατσά σου και πάνε σπίτι. Σε τρεις μέρες φεύγουμε για Βιέννη. Σε θέλω πάουερ. Έχεις και έναν Κυριάκο να κουμαντάρεις. Μην κάνει καμιά τρέλα. Με τον Θεμιστοκλή μένει.
-Θα έρθει; Την ρωτάω έκπληκτη.
-Έτσι όπως τα κατάφερες μπορεί να κάνει κι αλλιώς; Θα τον σκοτώσει ο Κυριάκος αν δεν πάει. Μου λέει η Βιβή και πίνει μια γουλιά από τον καφέ της.

-Σε ευχαριστώ πολύ! Το είχα τόσο ανάγκη! Της είπα γλυκά.
-Για αυτό είναι οι φίλες φυτούλη μου! μου λέει και με αγκαλιάζει.
-Θα με βοηθήσεις με την βαλίτσα; Την ρωτάω και μου χαρίζει ένα μεγάλο χαμόγελο.
-Αυτό δεν χρειαζόταν καν να το ρωτήσεις. Μου λέει και με πέρνει από το χέρι.
Περπατάμε μέχρι το σπίτι μου λέγοντας την μία βλακεία μετά την άλλη. Όταν φτάσαμε η μαμά μου με κοίταξε από πάνω μέχρι κάτω και χαμογέλασε. Ήξερε οτι είμαι καλά και είχε ηρεμίσει. Αφού φάγαμε λίγο όλοι μαζί μπήκαμε στο δωμάτιό μου.
Η Βιβή πήγε στην ντουλάπα μου και πέταγε όποιο ρούχο της άρεσε πάνω στο κρεβάτι.
-Όχι αυτό ρε Βιβίκο. Είναι πολύ τολμηρό!
-Ωραία. Αυτό θα είναι το πρώτο που θα βάλεις μέσα στην βαλίτσα μου λέει και κάνω μια γκριμάτσα. Βάζω μουσική και αρχίζουμε να χορεύουμε καθώς ετοιμάζουμε την βαλίτσα μου.
Όταν την τελειώσαμε, είδαμε για ακόμα μια φορά την αγαπημένη μου ταινία "letters to Juliet". Η Βιβή δεν είναι ρομαντικός τύπος αλλά την λατρεύει σχεδόν όσο και γω.
Μετά μιλήσαμε μέσω Skype με την Πόπη. Μας έβριζε για ώρες που δεν ήταν μαζί μας αλλά χάρηκε που επέστρεψε ο χαρούμενος εαυτός μου.
Αφού αποχαιρέτησα την Βιβή, έκανα ένα μπάνιο και ξάπλωσα στο κρεβάτι σίγουρη πια πως τίποτα δεν τελείωσε ανάμεσα σε μένα και τον Θεμιστοκλή. Το παιχνίδι τώρα αρχίζει!