შერიგების შემდეგ ყველაფერი დალაგდა და უკეთესადაც მიდიოდა
ოჯახში დედას და მამას არ ვუთხარი, არც ჰარის და ფერას მივეცი უფლება რომ სიტყვა დაეძრათ ამაზე
ვიცი უნდოდათ რომ გულწფელი ვიყო ყველასთან, მაგრამ ეს ასეთი ადვილიც არ არის და დრო მჭირდება
ჯერ კიდევ არ მაქვს ამოხსნილი მისის ბრენანის სიტყვები
უკვე ძალიან მირევდა ეს ქალი გონებას, მართალია ჩვეულებრივ შემეძლო ყურადღება არ მომექცია, მაგრამ გული მიგრძნობდა რომ რაღაც ხდებოდა
უნდა ამომეხსნა ის ამოცანა რომელსაც ცხოვრება მიმზადებდა
ახლა კი სახლში ვიყავი და მამაჩემის ერთად განვიხილავდით სკოლის საქმეების
- მაკაბეტი, შენი მასწავლებელი ამბიციური ყოფილა, დიდებიც კი ვერ ასრულებენ ამ პიესას
- გვითხრა რომ გადავალეთეო და გავაადვილეო
მე არ მისმენდა, გარეთ უყურებდა, ფანჯრიდან მზერა ჩემზე გადმოიტანა
- საშინელი ნისლია, აი რატომ აგვიანებს დედაშენი
გაიღიმა და სამზარეულოში დავიდა
კარგად ვიცოდით მიზეზი თუ რატომაც არ ბრუნდებიდა დედაჩემი ახლა სახლში, მაგრამ ორივე ვდუმდით
- მაკბეტს თვითონ პეინი ასრულებს? თუმცა რა გითხრა, გულთამპყრობელია, ამ ბოლოს ყველაფერში წარმატებულია
მისივე კითხვას პასუხი გასცა
ნამდვილად რომ ყველაფერში წარმატებული იყო პეინი, განსაკუთრებით კი ჩემი ნერვების მოშლით
- მე სულაც არ ვთვლი გულთამპყრობელად
- ხომ იცი მაკბეტი უიღბლო პიესაა, მას სახელიც კი შეუცვალეს
თემა სწრაფად შეცვალა, რაზეც გამოკვირდა
რაღაცის თქმას ვაპირებდი როდესაც, კარებზე კაკუნის ხმა გაისმა, მამაჩემაც სწრაფადვე გაიქცა და მე საერთოდ დავავიწყდი
YOU ARE READING
Another me
Actionდრამის გაკვეთილზე ვაპირებდი შესვლას და უცებ ის გოგო გამახსენდა, წინ რომ შემეჩეხა, ზუსტად ჩემნაირ მწვანე სვიტერში გამოწყობილი. აი, თურმე ვისში შევეშალე მისის უოტს. მწვანესვიტერიანი მანაც დაინახა და მე ვეგონე... ეს ძალიან მარტივი ახსნა იყო, არა?
